การนอนดึกและการนอนน้อยต่างก็เป็น “ฆาตกรเงียบ” ของสุขภาพ เพียงแต่สร้างความเสียหายคนละแบบ การนอนดึกทำให้ระบบเผาผลาญพัง ส่วนการนอนน้อย “ขโมย” ระบบภูมิคุ้มกันของเราไป ที่ร้ายแรงกว่านั้นคือ ความเสียหายจากการนอนดึกบางอย่างไม่สามารถฟื้นฟูได้เลย

หากเปรียบร่างกายเป็นแบตเตอรี่ การนอนดึกก็เหมือนปล่อยให้แบตหมดเกลี้ยงก่อนค่อยชาร์จ ส่วนการนอนน้อยคือชาร์จไม่เต็มแล้วถอดปลั๊ก ทั้งสองอย่างทำให้แบตเสื่อมเร็ว วิธีที่ดีที่สุดคือ “ชาร์จให้ถูกเวลา” — เข้านอนเมื่อร่างกายเริ่มเหนื่อย และนอนหลับให้เพียงพอ 6–8 ชั่วโมง

นอนน้อย (ต่ำกว่า 6 ชั่วโมง/วัน): ระยะสั้นอาจทำให้ความจำลดลง ขาดสมาธิ หงุดหงิดง่าย ระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอ ส่วนระยะยาวเพิ่มความเสี่ยงโรคอ้วน ความดันโลหิตสูง และโรคหัวใจ

นอนดึก (หลังเที่ยงคืน): ระยะสั้นอาจทำให้จังหวะชีวภาพผิดปกติ อ่อนเพลีย หรือระบบย่อยมีปัญหา ส่วนระยะยาวเพิ่มความเสี่ยงโรคมะเร็ง เบาหวาน ภาวะซึมเศร้า และความวิตกกังวล

ผลกระทบจากการนอนดึกที่ฟื้นคืนไม่ได้

ระบบเผาผลาญผิดปกติ: การนอนดึกมักมาพร้อมความหิวตอนดึก การกินอาหารตอนกลางคืนบ่อย ๆ ทำให้ระดับน้ำตาลในเลือดสูง และเพิ่มความเสี่ยงโรคเบาหวานและโรคหัวใจ

ภูมิคุ้มกันลดลง: ร่างกายสร้างเซลล์ภูมิคุ้มกันน้อยลง ทำให้ติดเชื้อหรือป่วยง่ายขึ้น

สมองทำงานช้าลง: การนอนไม่พอทำให้สมองจัดเก็บข้อมูลได้ไม่เต็มที่ ส่งผลให้ความจำและสมาธิลดลง

หลายคนคิดว่าสามารถ “นอนชดเชย” ได้ในวันหยุด แต่วิธีนี้อาจยิ่งทำให้ร่างกายสับสน

การนอนชดเชยมากเกินไป ทำลายวงจรนาฬิกาชีวภาพและระบบฮอร์โมน

นอนกลางวันนานเกินไป ทำให้ตอนกลางคืนหลับยาก

นอนชดเชยไม่สม่ำเสมอ ทำให้สมองและระบบประสาทเครียด

นอนชดเชยไม่สม่ำเสมอ ทำให้สมองและระบบประสาทเครียด

พยายามเข้านอนในช่วงเวลาทอง ระหว่าง 22.00–07.00 น.

สามารถงีบหลับหลังมื้อกลางวัน 30–45 นาที แต่ไม่ควรเกิน 1 ชั่วโมง

หากนอนไม่พอหลายวัน ให้เพิ่มเวลานอนวันละ 1–2 ชั่วโมง เพื่อให้ร่างกายค่อย ๆ ปรับตัว

พฤติกรรมที่ทำให้หลับยาก

ทานอาหารเย็นดึกเกินไปหรือทานมากเกินไป โดยเฉพาะอาหารมัน เผ็ด หรือหวานจัด

ออกกำลังกายหนักก่อนนอน ทำให้ร่างกายตื่นตัวจากฮอร์โมนอะดรีนาลีน

เล่นโทรศัพท์ก่อนนอน แสงสีฟ้าจะลดฮอร์โมนเมลาโทนิน ทำให้หลับยาก

ห้องนอนที่ร้อนหรือสว่างเกินไป สมองจะไม่สามารถ “สั่ง” ให้ร่างกายนอนได้



https://www.sanook.com/news/9851906/#google_vignette

หลายๆคนไปเน้นอาหาร แต่มองข้ามการหลับนอน ผมให้สำคัญไม่แพ้กันเลย
นอนไม่พอ ระยะยาวร่วงกันหมด

อันนี้สงสัย​ พอมีใครที่เป็นหมอ​ หรือผู้เชี่ยวชาญ​ตอบได้มั้ยฮะ​ ถ้าคนทำงานเลิกดึกเป็นประจำ​ เข้านอนประมาณ​ตีสาม​ตื่นตอน10โมง​ ร่างกายจะยังพังอยู่มั้ย​ หรือสักตีห้าถึงเที่ยงวัน​ ต่างกันมั้ย

ถ้าร่างกายเข้าสู่สภาวะหลับลึกได้จริงๆ แต่ไม่มีสิ่งรบกวนใดๆเลย ไม่ว่าจะแสง เสียง ร่างกายจะจำไว้ครับว่ามันคือการหลับที่ดีของร่างกายคุณ ต่อให้คุณจะนอนเที่ยงแล้วตื่นทุ่มสองทุ่ม ไปทำงานกะดึกก็ไม่เป็นไรครับ

ถ้าปกติเรานอน3-4ทุ่มตลอด แล้วต้องได้ย้ายประเทศไทม์โซนเปลี่ยนเราก็ต้องเป็นคนนอนดึกอ่ะสิ

เคยหาหมอเรื่องนอนไม่หลับ หมอบอกว่า เวลาเข้านอน จริงๆแล้วสำคัญน้อยมาก โฟกัสการนอนให้พอให้สนิทพอ(นอนให้มีคุณภาพ)

ทั้งเรื่องระยะเวลาการนอนและ เรื่องเวลาเข้านอนเป็นปัจเจกมากๆ ไม่ใช่ทุกคนนอน 6 ชั่วโมงแล้วอิ่ม หรือ12 ชั่วโมงแล้วอิ่ม

ซึ่งก็ตรงกับ podcastใหม่ๆ หลายๆอันเรื่องการนอนมากๆ


ซึ่งเป็นเรื่องที่หมอพูดกับผมมาก่อนนานมากๆ