ผมพึ่งเริ่มตั้งหลัก(ความคิด) ได้ตอนปีนี้นี่แหละ อายุ 29 ก่อนหน้านี้ทำงาน หาเงินได้เยอะกว่าเพื่อนวัยเดียวกัน กินใช้เที่ยวเล่นพนันจนหมด แถมมีหนี้ติดตัวมาแสนกว่าบาท เหมือนจะกลับตัวได้แต่ก็วนกลับไปทุกครั้ง จนปีนี้เลิกกับแฟนเก่า ทำตัวเฮงซวย งานก็ทำไปวันๆ

สามเดือนหลังมานี้ความคิดเริ่มเปลี่ยน อยากตั้งใจทำงาน ตั้งใจเก็บเงิน ล่าสุดจะถูกโปรโมทให้เป็นซีเนียร์ของทีม จริงๆไม่ได้อยากได้ตำแหน่ง อยากได้เงินเพิ่มมากกว่า ประจวบเหมาะกับพึ่งมีแฟนใหม่ แล้วหน้าที่การงานเขาดี เงินเดือนสูง เลยอยากขยับๆเข้าไปใกล้ๆกัน ไม่อยากให้เขาต้องน้อยหน้าใครที่มาเป็นแฟนกับเรา โชคดีอีกอย่างคือแฟนคนนี้ ไม่ติดหรู คือเขาก็ใช้ของแพงของแบรนด์เนมนะ แต่เลือกสิ่งที่คุ้มค่า อายุน้อยกว่าผม 3 ปี แต่ถูกเลี้ยงมาดี ใช้เงินเป็น

ตั้งใจว่าจะลองเก็บเงินให้ได้ร้านแรก คิดว่าน่าจะใช้เวลาประมาณ 3 ปี ตัวเองพอมีความรู้เรื่องการบริหารเงิน การลงทุน บ้างนิดหน่อย แล้วพอมานั่งทำตัวเลขจริงๆ ถ้าเราไม่ทำตัวหัวคxยจนเกินไป เดือนๆนึงก็น่าจะเก็บได้ 15-20k บางเดือนอาจจะมากกว่านั้นด้วยซ้ำ

ผมไม่รุ้ว่าการตั้งหลักของชีวิตของแต่ละคนนิยามกันเป็นไง ต้องรวย ต้องมีเงินล้าน ต้องมีรถ มีบ้าน บลาๆ

แต่ชีวิตผมดีมาก 5-6 ปีแล้ว รถไม่มี บ้านไม่มี อยู่กับแม่เมียด้วยซ้ำ มีมอไซค์ 2 คัน
คือมีความสุขไม่ทุกข์ในแต่ละวัน มีเหนื่อยบ้างเพื่อให้การพักผ่อนมันมีคุณค่ามากขึ้น
ได้ออกกำลังกายทุกวัน อยากกินอะไรก็ได้กิน ได้นอนเล่นเกมก่อนนอนทุกคืน ได้กินเบียร์ทุกวันศุกร์
ได้กินสเวนเส้นทุกวันพฤหัส มีหนัง ซีรีส์ มีกาแฟให้กินตอนเช้า มีงานให้ทำ คือแค่นี้ผมก็พอใจล้ะ

นี่น่าจะตั้งหลักของผมได้ละมั้ง 20-25 แหละ
แค่มีสุขกับทุกสิ่งที่มี เป็นหนี้กับสิ่งที่ยังไม่มี 55+
ไม่โหยหาอะไรให้มันเกินตัว ไม่ต้องไปยุ่งกับชีวิตคนอื่นเยอะ
มีเมีย มีแมว มีอะไรกิน มีหลังคาคุ้มหัว ได้นอนแอร์เย็นๆ

ถ้าได้ไม่ต้องตื่นเช้ามาทำงานนี่จะยิ่งดีเลย ขี้เกียจตื่นชิบหาย
ขอซัก 7 โมงนี่กำลังดีเลยโคตรสดชื่น นี่ผมตื่น 6 มาวิ่ง
บางวันทรมานชิบหายไม่อยากจะลุก นี่ขนาดนอน 5 ทุ่มนะ

ก็ดีนะครับ
มีธง คือแฟนเป็นแรงบันดาลใจ ในการอัพเวลตัวเอง
จะบอกว่าเรื่องเงินคือเรื่องใหญ่ สำหรับทุกเรื่อง
เพราะมันสำคัญมาก
จะทำให้เรื่องต่างๆ ง่ายขึ้น

ฉะนั้น คุณทำถูกแล้ว ... ขอให้ได้ขอให้โดนนะครับ
ส่วนผมยังทำไม่ได้จร้าาา

ผมไม่รุ้ว่าการตั้งหลักของชีวิตของแต่ละคนนิยามกันเป็นไง ต้องรวย ต้องมีเงินล้าน ต้องมีรถ มีบ้าน บลาๆ

แต่ชีวิตผมดีมาก 5-6 ปีแล้ว รถไม่มี บ้านไม่มี อยู่กับแม่เมียด้วยซ้ำ มีมอไซค์ 2 คัน
คือมีความสุขไม่ทุกข์ในแต่ละวัน มีเหนื่อยบ้างเพื่อให้การพักผ่อนมันมีคุณค่ามากขึ้น
ได้ออกกำลังกายทุกวัน อยากกินอะไรก็ได้กิน ได้นอนเล่นเกมก่อนนอนทุกคืน ได้กินเบียร์ทุกวันศุกร์
ได้กินสเวนเส้นทุกวันพฤหัส มีหนัง ซีรีส์ มีกาแฟให้กินตอนเช้า มีงานให้ทำ คือแค่นี้ผมก็พอใจล้ะ

นี่น่าจะตั้งหลักของผมได้ละมั้ง 20-25 แหละ
แค่มีสุขกับทุกสิ่งที่มี เป็นหนี้กับสิ่งที่ยังไม่มี 55+
ไม่โหยหาอะไรให้มันเกินตัว ไม่ต้องไปยุ่งกับชีวิตคนอื่นเยอะ
มีเมีย มีแมว มีอะไรกิน มีหลังคาคุ้มหัว ได้นอนแอร์เย็นๆ

ถ้าได้ไม่ต้องตื่นเช้ามาทำงานนี่จะยิ่งดีเลย ขี้เกียจตื่นชิบหาย
ขอซัก 7 โมงนี่กำลังดีเลยโคตรสดชื่น นี่ผมตื่น 6 มาวิ่ง
บางวันทรมานชิบหายไม่อยากจะลุก นี่ขนาดนอน 5 ทุ่มนะ

19 ครับ ประกอบอาชีพแล้วก็เรียนต่อ ตั้งแต่นั้นเริ่มเก็บออม ปัจจุบันแบ่งลงทุน

ผมอายุน้อยกว่า
เงินเดือนน้อย
ทำตัวสังฆังอยู่เลยครับ
เศร้ามากเหมือนคนหมดไฟ

5 ปีที่แล้วครับ ไม่ได้วัดจากคนอื่นนะ

วัดจากตัวเองนี่แหละ ตอนนั้น มีสมบัติบวกเงินสด สองแสน

ตอนนี้นั้งคิดเล่นๆ 1.5M เป็นเพราะทองราคาโดดด้วย และซื้อ ทุกปี ปีละบาทสองบาท

5ปีที่แล้ว สามสิบต้นๆ

ประมาณ 27 เริ่มคิดอยากทำอะไรเป็นของตัวเอง มองหาทุกโอกาส อยู่เสมอ เริ่มมีความคิด ว่า ไม่ถนัดการเป็นลูกจ้างคน และ คงไม่รวยในสายอาชีพนี้แน่

28-29 ทำฟรีแลนซ์ ควบ งานประจำ เก็บเงินได้ เอาไปลง BTC เกือบตาย แต่รอดมาได้ (จุดเปลี่ยนที่ 1)

30 เริ่มทำธุรกิจ เริ่มเจ๊ง เกิดการเรียนรู้ เริ่มใหม่ ลองผิดลองถูก (จุดเปลี่ยนที่ 2)

31 เริ่มมีเงิน เพราะลง BTC ใว้นาน + งาน Airdrop Crypto + งานฟรีแลนซ์ เลยตั้งบริษัทสิ่งพิมพ์กับเพื่อนสนิท (จุดเปลี่ยนที่ 3)

32 - ปัจจุบัน ตั้งบริษัทสิ่งพิมพ์ของตัวเอง กับ ภรรยา

โชคดีอย่างนึง คือ ตอนมาทำธุรกิจกับเพื่อนสมัยมัธยมที่เค้าคลุกคลีในวงการนี้มาตั้งแต่เด็ก แต่เราไม่มีความรู้ตรงนี้เลย เริ่มจาก 0 อาศัย มีเงินทุนจากงานประจำ และ ฟรีแลนซ์ และ คริปโต ตักตวงความรู้มาได้เยอะ ทะเลาะกันหนักตลอด ปี - 2 ปี เพราะ มายเซ็ตต่างกันสุดขั้ว รักและเกลียดเพื่อนคนนี้มาก แตสุดท้ายก็คุยกันลงตัว เละไม่ผิดใจอะไรกัน แต่เปลียน มาเป็น พาร์ทเนอร์ ให้กันและกันแทน ตั้งคนละ บริษัทแยกออกมา ส่วนบริษัท ทีทำร่วมกัน ปล่อยรันต่อไป

อนาคต คงโฟกัสในธุรกิจนี้ ปรับปรุงและพัฒนาค่อไป ส่วนเงินทีได้จากธุรกิจ เอาไปลง BTC ETH ทองคำนิดหน่อย

อายุ 40 ครับ เริ่มมีเงินเก็บและไม่มีหนี้สิน มนุษย์เงินเดือนครับ


ตอนนี้อายุ 46 ปี มีเงินเก็บ 5M กว่า ๆ

28 เดือนชนเดือน ไม่มีหนี้สิน
30 เริ่มเก็บเงินได้นิดหน่อย

28-29 มั้ง ก่อนหน้านั้นทำงานเก็บเงินแล้วหยุดยาวอยู่บ้านชิลๆแบบ 5-6 เดือน เงินหมดค่อยกลับไปทำงานใหม่ (ผมทำงานกับที่บ้าน ทำก่อสร้าง)

พอตอน 28-29 รู้สึกเริ่มไม่ชอบละไปหาไรทำอย่างอื่น ขับไลน์ลาล่า ไลน์แมน หลังจากนั้นสมัครงานตอนอายุ 31 มั้งนั่นแหละยาวเลย แต่ช่วงปีหลังผมเงินเดือนก้าวกระโดดมากเหมือนคนทำงานตั้งแต่อายุน้อยๆ อาจจะเพราะได้หัวหน้าดี เลยกะทำต่อยาวๆเก็บเงินสักก้อนใหญ่ๆก็ไปหาไรทำจริงจังของตัวเองละ

ผมเรียนจบมาก็ทำงานเลย ไม่มีเวลาได้เถลไถลทำตัวล่องลอยเหมือนตอนเรียนมหาลัย เอาเข้าจริง ๆ คือผมไปหลงแสงสี เหล้าผับตอนปี1-2 จนเกือบโดนไทร์ แล้วมาเร่งแก้ตัวแก้เกรดเอาตอนปี3 จนสุดท้ายถึงได้จบพร้อมเพื่อน ผมจึงรู้สึกว่าชีวิตมันเริ่มเข้าที่เข้าทางมาตั้งแต่ปี3แล้ว

พอทำงานก็ต้องอยู่ในอาชีพที่ต้องวางตัวพอสมควร ชีวิตก็เลยไม่ได้โลดโผนอะไร รู้สึกเหมือนมีแตะเบรคทุกครั้งที่เจอทางเลือกไปทางอบายมุข

มารู้สึกว่าชีวิตได้ลงหลักปักฐานจริง ๆ ก็ตอนอายุ30 เพราะตอนนั้นแต่งงานแล้ว มีบ้าน มีรถ มีลูก แล้วได้ย้ายกลับมาใกล้บ้าน หลังจากไปทำงานไกลบ้านมา10ปี ทุกวันนี้ถามว่าเป็นไง ก็ต้องตอบว่าไปได้เรื่อย ๆ ไม่รวย แต่ก็พอกินพอใช้ ไม่มีหนี้ แต่ยังเหนื่อยกับงาน ดีที่อย่างน้อยกลับไปบ้านเจอหน้าลูกเมียแล้วมันยังได้ฮีลใจอยู่บ้าง

ตอนนี้เริ่มเบื่องานละครับ กระทรวงสาธารณสุขเป็นกระทรวงที่ทำลายสุขภาพคนทำงานจริง ๆ ยิ่งแก่ยิ่งรู้สึกมากขึ้น เราดูแลสุขภาพคนใข้จนแทบไม่มีเวลาดูแลตัวเอง โรคตามมาเพียบ ระบบใช้งานคนเป็นงัวเป็นควายมากขึ้นเรื่อย ๆ อีกไม่กี่ปี ถ้ายังแย่ลงกว่านี้ ผมก็จะเกษียณแล้วล่ะ

ตอนนี้ผม 30 ก็ถือว่าตั้งหลักได้ละมั้ง เงินเก็บรวมพอร์ตลงทุน 1M กว่าๆ ไม่มีหนี้ ตั้งแต่เรียนจบทำงานมาไม่เคยได้เงินเดือนเกิน 20K เลย อาศัยประหยัดกินอยู่กับที่บ้าน สมบัติที่ซื้อเองก็มีแค่มอไซค์คันเดียว ไม่มีภาระแล้วรู้สึกเบาสบายใจดี คงไม่คิดสร้างหนี้หรือภาระระยะยาว

ของผมสองช่วง ที่เป็นจุดเปลี่ยนใหญ่ๆ

29 พ่อผมตาย ตอนนั้นผมทำงานอยู่เมืองนอก รายได้ดี ชีวิตสบาย แต่พอพ่อตาย เราก็ต้อง step-up มาช่วยที่บ้าน ช่วยแม่รันธุรกิจของที่บ้านต่อพักนึง แล้วก็มาทำของญาติฝั่งพ่อ... ตอนนั้นต้องโตขึ้นมากๆๆ นั่นคือเรียกได้ว่า ตั้งหลักทางความคิดชุดที่ 1 เราโตขึ้น รับผิดชอบมากขึ้น ฯลฯ (รายได้ที่ทำกับที่บ้านก็ไม่น้อย แต่ยังไม่เรียกว่าสบาย)

34 ทนทำงานที่บ้านไม่ได้ หนีแม่งไปดื้อๆเลย เพราะตอนนั้นต้องกินยาแก้เครียด หาหมอ ฯลฯ (ไม่ได้ดีนะ) คิดได้ว่า ชีวิตแม่งไม่ได้ต้องทนเพื่อคนอื่นขนาดนั้นนี่หว่า ถ้าเราทน เราจะตายเอง ออกมาทำงานข้างนอกเป็นลูกจ้างเค้าเหมือนเดิม ชีวิตตั้งหลักได้อีกรอบก็หลังจากนั้นซักสองปี (น่าจะ 36-37) ตอนนี้พอสบายเราก็ extend มาดูแลคนรอบตัวเรามากขึ้นละ คือเรานอกจากยืนได้ด้วยตัวเองแล้ว เรายังสามารถช่วยเหลือคนรอบตัวเราได้อีก

ผมว่ามันก็เป็นจุดเปลี่ยนที่ดีทั้งสองรอบนะ

23 ตั้งหลักในในเรื่องความรับผิดชอบและการใช้ชีวิตในโลกทุนนิยม
เพราะรู้ตัวว่าจบมาต้องส่งน้องเรียน เก็บเงิน ประหยัดไม่ได้เที่ยวหรือสุรุ่ยสุร่าย

28 ส่งน้องจบหมด โฟกัสไปอีกขั้นเรื่อง หน้าที่การงาน สร้างตัว เป็นช่วงที่เพื่อนหายไปจากชีวิตชัดมาก
เพราะทำงานระเบิดระเบ้อ เหมือนเราเริ่มเก็บเงินของตัวเองได้น้อย และช้ากว่าคนอื่น
วีคเดย์ทำงานบริษัท เสาทิตขายของ

36 หลังจากผ่านช่วงโควิด เรียกว่าตั้งหลักเรื่องเงินได้ ความพอใจในชีวิต ความพอดี ยอมลดบทบาทตัวเอง
จากเงินเดือนแสน ลดไป30% เพื่อมีเวลาไตร่ตรอง และทำอย่างอื่นที่ชอบ เหมือนตกผลึกไวกว่าเพื่อนๆรอบตัว

ตอนนี้จะ 40 เหลือหนี้บ้านที่กำลังจะหมด เงินเก็บ+ลงทุนมี
ยังเห็นเพื่อนบ่นลงเฟส ยังไม่รู้จักพอในหลายๆมิติอยู่เลย

step หลักถัดไปคือ ออกจากงานหลักที่ทำมาเป็นสิบปีนี้ซะที ทำอย่างอื่นๆหลายๆอย่างที่อยากทำ

ตั้งหลักตอนยืมตังคนที่เงินเดือนน้อยกว่า4เท่า ตอนนี้มีพอทลงทุนอันน้อยนิดปันผลยังไม่ถึงแสนต่อเดือน