เมื่อ “วันเกษียณ” เลื่อนมาที่วัย 40+  ถึงเวลาที่ต้องวางแผนชีวิต การเงิน และสังคมใหม่ทั้งระบบ

ลองวาดเส้นชีวิตของคนรุ่นใหม่วันนี้
* จบการศึกษา: อายุ 22 ปี
* จุดตัดโอกาสในองค์กร: ทำงานได้ 18 ปี ถึงอายุ 40 ปี (หลายแห่งเริ่มไม่จ้างเพิ่ม มองหาคนรุ่นใหม่แทน)
* อายุขัยเฉลี่ย: 80+ ปี

นี่คือ “18–40–80 Model” ที่น่ากังวล คือ คุณมีเวลาเพียง 18 ปี ในการสร้างฐานะ แต่ต้องเลี้ยงชีวิตหลังวัย 40 ไปอีกกว่า 40 ปีเต็ม หากไม่ปรับวิธีคิดและระบบการทำงาน คำว่า “อาชีพ” และ “การเกษียณ” อาจกลายเป็นกับดักแทนที่จะเป็นหลักประกันชีวิต

“Sandwich Generation on Steroids” ภาระรุ่นใหม่ที่หนักกว่าทุกรุ่น

ในอดีต ภาระกระจายออกไปได้ตลอด 40 ปี แต่วันนี้กลับถูกบีบอัดใน 18 ปี
* สร้างตัวเอง: รีบตั้งหลัก ซื้อบ้าน สร้างเครดิต เก็บเงินเร็วกว่าที่เคย
* ดูแลเบื้องบน: พ่อแม่และปู่ย่ามีอายุยืนขึ้น แต่รัฐสวัสดิการยังไม่พร้อมรับมือ
* สร้างเบื้องล่าง: การมีลูก = ภาระค่าใช้จ่ายยาวนาน ทั้งค่าเทอม ค่าครองชีพที่พุ่งสูง และการแข่งขันเพื่อโอกาสการศึกษา
* เหตุไม่คาดฝัน: โรคร้าย ค่ารักษาหลักล้าน หรือวิกฤตเศรษฐกิจที่อาจล้มแผนการเงินในพริบตา

นี่ไม่ใช่เพียง Sandwich Generation แบบเดิม แต่คือเวอร์ชันที่เข้มข้นและกดดันกว่าเดิม หลายคนเริ่มหายใจไม่ออกตั้งแต่ยังไม่ถึงวัยกลางคน

“Case Study” ญี่ปุ่นและเกาหลีใต้ในฐานะกระจกเงา

* ญี่ปุ่น: แรงงานวัยกลางคนจำนวนมากถูกผลักออกจากองค์กรตั้งแต่อายุ 45 ทั้งที่อายุเฉลี่ยยืนยาวกว่า 84 ปี → เกิด “Lost Generation” ที่ไม่สามารถหางานใหม่ได้และสร้างผลกระทบต่อเศรษฐกิจมหภาคยาวนาน
* เกาหลีใต้: คนรุ่นใหม่ต้องเจอกับค่าใช้จ่ายสูงที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ทั้งค่าเทอม มหาวิทยาลัย และค่าที่อยู่อาศัย → หลายครอบครัวเลื่อนการแต่งงาน ไม่อยากมีลูก และสร้างแรงกดดันต่อโครงสร้างประชากร
* ยุโรปตะวันตก: หลายประเทศทดลองระบบบำนาญยืดหยุ่น แต่ยังเจอความท้าทายในการสร้างสมดุลระหว่างภาษีและสวัสดิการ

บทเรียนเหล่านี้ชี้ว่า หากรัฐและองค์กรไม่สร้างเส้นทางอาชีพที่ยืดหยุ่น ปัญหาจะไม่ใช่เพียงเรื่องปัจเจก แต่จะลุกลามเป็น “วิกฤตสังคม” ระดับชาติ

✨ Vision จาก “18–40–80”→ “20–20–20” Cycle

บางทีเราไม่ควรคิดว่าชีวิตการทำงานมีเพียง “18–40–80” แต่ควรมองเป็น วงจร 20-20-20
* 20 ปีแรก → เรียนรู้ สร้างทักษะ และวางรากฐานชีวิต
* 20 ปีถัดมา → ทำงาน ลงทุน สร้างสินทรัพย์ และทดลองโมเดลรายได้ใหม่
* 20 ปีต่อไป → Re-skill, Restart และ Re-invent ตัวเอง เพื่อสร้างเส้นทางใหม่ในวัย 40–60 และต่อเนื่องไปอีกครั้งหลังอายุ 60

ผมว่าเรื่องหลักเลยที่ทำให้คนส่วนใหญ่มีประวัติงานแบบนี้คือ การปฎิวัติอินเตอร์เนตตั้งแต่ 20 ปีที่แล้ว

มันพึ่งจะออกดอก ออกผล

ลองนึกดูสิคนอายุ 37-45 โปรไฟล์แน่นๆเข้าถึง facebook linkedin เว็บไซต์หางาน และเอเจ้นอีกนับไม่ถ้วน จากหลากหลายประเทศ เมื่อก่อนคนแบบนี้ทำงานหนัก ไม่มีเวลามานั่งอ่าน นสพ ประกาศรับสมัคร บริษัทเล็กๆก็ไม่ได้เข้าถึงประกาศเหล่านั้น


โดยที่บริษัทมีน้อยมากที่จะปรับตัวตามนิสัยประชากร ไม่แปลกที่คนเขาจะไม่อยู่กับคุณไปนานๆ

ถ้ามองดีๆมันคือช่วงเวลาแห่งโอกาสที่คุณจะคว้ามันได้มั้ย


ส่วน 20-20-20 มันไม่มีแล้วครับ ใครจะไปทำได้ในยุค ai กับ tiktok ที่ required skillset โดนเปลี่ยนรายวันแบบนี้ มันไม่มีเวลาให้คุณหรอก

เพราะฉะนั้นคำแนะนำผมคือ ยุุคนี้คุณต้องเก็บเงินเกษียณตั้งแต่วันแรกที่เริ่มงาน สร้างทรัพสินให้ได้ตั้งแต่สองปีแรกไปเลย ที่เหลือทำผ่อนไป แล้วอายุเยอะขึ้นภาระจะน้อยลงเอง

มันต้องวิกฤตอยู๋แล้ว รัฐก็แก้ไรไม่ได้หรอกเต็มที่ก็เยียวยานิดหน่อย เพราะยังไงองค์กร(บริษัท)ก็เน้นผลกำไรเป็นหลักด้วยการถีบคนอายุ 40+ ที่ทำงานสู้เด็กไม่ได้อยู่แล้ว

เทคโนโลยีเปลี่ยน โลกเปลี่ยน สังคมเปลี่ยน มันก็แบบนี้แหละ รับสภาพกันไป

ยุคนี้เด็กยุคใหม่ ค่านิยมเกษียณเร็วแล้วออกไปใช้ชีวิต เห็นตั้งเป้า 35-45 เกษียณ

ต่างจากยุคก่อนที่เน้น หนักเบาเอาสู้ คือทำงานหนัก ระยะทำงานนานจน เกษียณ 60-65