เป็นเรื่องที่ผมเขียนไว้สักพักแต่มันตรงกับวันนี้เมื่อสองปีที่แล้วพอดีเลยเอามาแชร์ ครับ เผื่อมีใครเป็นเหมือนผม

วันนี้เมื่อสองปีที่แล้วหัวใจอยู่ในมือผม — เรื่องวันนั้นที่หัวใจวิ่งแข่งกับนาฬิกา
ผม เปิดเครื่องคอมฯ ทำงานเหมือนทุกบ่ายวันนั้น แสงจากจอคอมกระทบสายตาแบบปกติทุกวัน แต่จู่ ๆ โลกมันหมุน เหมือนห้องถูกตั้งไว้บนจานหมุน ผมคิดในใจว่า “คงขาดน้ำตาล” ก็เลยหยิบขนมกิน แต่มันไม่หาย — เดินไป เดินมา ก็ยังเหมือนเรือไหว หน้ามืดขึ้นเรื่อย ๆ จนความรู้สึกแน่นที่หน้าอกแทรกขึ้นมาเป็นแขกรับเชิญที่ไม่น่าดีใจ

น้องพยาบาลที่ห้องพยาบาลลองวัดความดัน แต่เครื่องก็ดื้อวัดไม่ได้ซะอย่างนั้น จับชีพจรก็พบว่ามันเร็วจนผิดปกติ — เสียงพยาบาลเรียกเบา ๆ “พี่รีบไป รพ. เถอะ” — ผมขับมอไซล์กลับบ้าน แต่ขากลับ เหมือนรถกำลังเบรกกลางทางเข้าโค้ง ใจมันวูบ ๆ แปลก ๆ จนต้องเลี้ยวเข้ารพ. ใกล้บ้าน

ที่ห้องฉุกเฉินเป็นฉากระทึก: พยาบาลดึงเสื้อ ดึงสายวางแปะบนหน้าอก จอมอนิเตอร์ส่งเสียงติ๊ด ๆ ดังขึ้น ตัวเลขหนึ่งมันร้องว่า “187” — หัวใจผมกำลังเต้น 187 ครั้งต่อนาที หมอพูดเสียงนิ่งแต่ด่วน “คุณจะไม่ไหวแล้ว รีบเปิดเส้นฉีดยา” — ลงยาแล้วโลกก็โยก เหมือนตกตึก หล่นวูบ แต่หัวใจก็ยังวิ่งต่อ จนทีมแพทย์ต้องค่อย ๆ เปลี่ยนมุมเตียง ปรับยา ดูจอมอนิเตอร์ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ผมมองเพดาน พลางคิดถึงเมียและลูก น้ำตาไหลไหล — ในใจคำถามเดียว “ผมจะรอดไหม?” — แต่ทีมแพทย์ทำงานเป็นวงดนตรีที่ซ้อมกันมาดี สุดท้ายอาการลงมา จับสายต่อมอนิเตอร์ไว้เพื่อดูต่อว่ามันจะกลับมาวิ่งหรือไม่ หมอบอกว่า “นี่คือจังหวะไฟฟ้าของหัวใจผิดปกติ (arrhythmia) — บางครั้งเกิดขึ้นได้แม้คนไม่ดื่มเหล้ามาก หรือไม่สูบบุหรี่” แล้วอธิบายทางเลือกการรักษาว่า จะให้ยา หรือในบางกรณีต้องรักษาด้วยการ “ช็อตหัวใจ” หรือการทำหัตถการพิเศษที่ส่งสายผ่านขาหนีบเข้าไปตรวจและรักษา (electrophysiology study / catheter ablation) — เพื่อหาต้นตอไฟฟ้าที่หลงทางแล้วจัดการปิดไฟจุดนั้นซะ.

ผ่านไปไม่กี่เดือน ผมได้คิว “ช็อตหัวใจ”( ใช้ประกันสังคม) — แต่ที่ตลกและขนลุกคือ ขั้นตอนมันเหมือนละครวิทยาศาสตร์: สายเล็ก ๆ ถูกสอดเข้าทางหลอดเลือดที่ขาหนีบ แล้วค่อย ๆ เลื่อนเข้ามา จอมอนิเตอร์ที่วางอยู่ข้างเตียงบอกตำแหน่ง (เหมือนแผนที่ GPS ของหัวใจ) — ผมรู้สึกเหมือนมีสายไฟเล็ก ๆ ไหลไปตามลำตัว ร้อนจั๊กจี้เหมือนน้ำร้อนผ่าน — หมอบอกเตรียมใจไว้ เพราะครั้งหนึ่ง ๆ มันเหมือนหัวใจจะวูบอีกครั้ง แล้วก็… ช็อต. หมอช็อตประมาณสิบกว่าครั้ง (ในกรณีผมแพทย์กำลังลองกระตุ้น-หยุดจังหวะเพื่อหาจุดผิดปกติหรือใช้วิธีอื่น) — ทุกครั้งคือวูบ หัวใจกระชากแล้วค่อย ๆ กลับมาเป็นจังหวะที่นิ่งกว่าเก่า

หลังการรักษา หมอให้พัก ดูอาการอีกสองวัน แล้วบอกว่า “หายแล้ว ถ้าเป็นอีกก็มาได้เลย” — คำพูดเรียบ ๆ ที่ผมคิดว่ามันหนักกว่าที่ฟัง แต่ผมกลับยิ้มได้ เพราะผมยังมีโอกาสกลับไปกินข้าวกับครอบครัวอีกครั้ง

เรื่องเครื่องดื่มอย่างกาแฟ/ชา/แอลกอฮอล์ — ข้อมูลทางวิชาการบอกไม่ชัดเจนว่า “กาแฟโดยทั่วไปเพิ่มความเสี่ยง” แต่แอลกอฮอล์อาจกระตุ้นให้เกิดอาการได้ในบางคน ดังนั้นถ้ารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนไวต่อคาเฟอีนหรือแอลกอฮอล์ ก็ควรหลีกเลี่ยงหรือปรึกษาแพทย์.

ผมอยากให้คนอ่านรู้สึกสองอย่าง: หนึ่ง — หัวใจมันไม่ใช่เรื่องไกลตัว แม้มันจะดูเป็นเรื่องเทคนิค แต่ความจริงมันคือชีวิตประจำวันของเรา และสอง — อย่าดูถูกสัญญาณเล็ก ๆ ที่ร่างกายส่งมา ถ้ารู้สึกผิดปกติให้รีบตรวจ อย่ารอให้มันหนักก่อนค่อยไป เพราะคราวนี้ผมโชคดีที่ยังเล่าได้ แต่ถ้าไม่รีบ ความเป็นไปได้มันต่างกันมาก

ขอบคุณที่มาแชร์ให้ฟังนะคัรบ

รบกวนถาม ทางบ้านหรือครอบครัว จขกท มีใครเคยมีประวัติเกี่ยวกับโรคทางหัวใจมั้ยคัรบ อันนี้สงสัยล้วนๆ

ไม่มีเลยครับ ผมคิดนะครับว่าบางอย่างมันเร่งปฎิกิยาที่มันซ่อนไว้ออกมา อย่างเช่น ฉีดวัคซีน เพราะมีคนเป็นแบบผมเยอะ

ผมเคยเป็นครับ หัวใจเต้นผิดจังหวะ แต่สาเหตุผมเกิดจากหัวใจรั่ว สวนอุดทางขาหนีบเหมือนกัน แต่ทรมานตรงกลืนกล้อง พี่เจอหมอดีพยาบาลดี ผมไปฉุกเฉินแถวบ้าน หมอเกาหัว พยาบาลดูบอลกับซีรี่ ตี4บอกให้ผมกลับบ้านไปนอนไม่ให้ยาอะไรเลย ตี4ผมเหมารถเข้าโคราช หมอรีบให้ยาทางเส้นเลือด 3 กระปุก กว่าจะเอาลง นอน icu ไป2วันกว่า ตอนนอนโรงบาลแถวบ้านกะว่าตายแน่ ปวดฉี่ขอที่ฉี่เขาให้เดินไปเอง ความดัน 170 555