คำนวนก่อนไปกินครับว่าของที่กินได้ ของในเมนู คุ้มกับที่เราจะจ่ายตังค์หรือเปล่า
อย่างเช่น ราคาบุฟเฟต์แพงเพราะเซลมอนดิบ เมนูเนื้อน้อย ส่วนผมไม่ค่อยได้กินเซลม่อน เน้นเนื้อ ก็ไม่เอา
ส่วนที่ต้องคำนวณอาหารว่าเกินราคาบุฟเฟต์รึเปล่าระหว่างกิน ไม่ค่อยคิดครับ เน้นเอาที่ไม่นั่งอืดพอแล้ว
ส่วนเรื่องมาบุฟเฟต์ไม่สั่งของถูก เรื่องปกติครับ กิน 899 เพื่อนสั่งไก่ ลูกชิ้น ก็ทักเหมือนกันแหละครับ ว่าสั่งเนื้อเถอะ

เวลาเลือกร้าน ผมจะเช็คราคากับของที่ได้ก่อน

ถ้ามองแล้วไลน์อาหารมันคุ้ม ก็ไม่ได้สนใจนะ อาจจะมีเน้นของที่มีรรคาแพงเยอะหน่อยแค่นั้น

พวกลูกชิ้นหรืออะไรแป้งๆ ผมจะทานให้น้อยที่สุด ผักก็ด้วย แต่ต้องกินบ้าง ไม่งั้นปวดท้อง

พออายุเยอะขึ้น ยัดเยอะเกิน มันทรมาน

ของผม ไม่เคยคิด อยากกินอะไรก็สั่ง

เหมือนตอนไปกินหมูกระทะอ่ะ
ผมหยิบผักมา เพื่อนถามหยิบมาทำไม หยิบหมูสิ
จะกินผักไปกินที่บ้านโน่น
นี่ร้านหมูกระทะ ต้องกินหมูสิ

ผมนึกในใจ ก็กูอยากกินผักอ่ะ ทำไมว๊ะ?
เงินกูก็เป็นคนจ่าย เมิงไม่ได้เลี้ยงกูซะหน่อย

ไม่เคยคิด เพราะผมกินคุ้มตลอด

คำนวณสิ ถ้าไม่คุ้มจะกินสั่งปกติแทน

คุ้มสำหรับผมคือ พอดีอิ่ม ไม่ยัดจนแน่นเกิน
และเลือกกินที่อยากกิน อย่างผักถูกๆผมก็สั่ง ไม่ได้สนว่าจะถูก

คิดแค่ถ้าสั่ง ala carte สิ่งที่อยากกินแล้วแพงกว่าบุฟมั้ย
ถ้าแพงกว่าก็เลือกบุฟ

แต่ไม่ถึงขั้นคำนวณว่าต้องกินกุ้งกี่ตัว เนื้อกี่ถาด (ด้วยราคาต้นทุน) ถึงจะคุ้ม
อันนี้ปสด.เกินไป

คิดทุกรอบเลยแหละ ว่าควรกินเท่าไหร่ถึงคุ้มเงินหน่อย ไม่งั้นไปหากิน a la carte ดีกว่า

ไม่คำนวณครับ แค่กินของที่อยากกิน

เมื่อก่อนอะคิดคำนวณจลอด อัดให้จุกให้แน่นที่สุด
แต่พอแก่แล้วก็เหลือแค่กินอันที่ชอบ กินอิ่มพอดีๆพอละ

กินจนแน่นจนร่างกานบอกไม่ไหวแล้ว

นั่นแหละคุ้มของผม

แต่ก่อนความคิดคือต้องกินให้เยอะ ต้องกินของมูลค่าแพงๆ มันถึงจะคุ้ม

เดี๋ยวนี้ จะกินแต่ของที่อยากกินเท่านั้น ถ้าผมได้กินของที่ชอบจนอิ่ม ผมถือว่าคุ้ม

เช่น ผมอยากกินกุ้ง ผมก็จะกินแต่กุ้งอย่างเดียว อาจจะมีผักกับเนื้อบ้างเล็กน้อยตัดเลี่ยน อิ่มแล้วก็พอ

ตอนเด็กๆ กินเอาคุ้มนะ

ตอนนี้แก่แล้ว กินแค่เอาอร่อยพอ

ผมชอบไปบุฟเฟต์โลคอล

เนื้อ ผัก เบียร์ คุ้มละผม

ถึงจะต้องเลี้ยงเมียตลอดก็เถอะ

มันให้กินเบียร์ก็พระคุณแล้ว
ั