ถ้าสายลุยๆผมว่าเหมาะนะ แต่ถ้าสายรักสบายค่อนข้างไม่เหมาะ ฝุ่นเยอะ ถ้าฝนตกก็เละ เดินเยอะเดินไกล

โดยรวมก็สนุกดีนะ ถ้าไปกับกลุ่มเพื่อนที่เฮฮาหน่อย

ปีล่าสุด ซงเอ ซงซ้อ เยอะอิ๊บอ๋ายยยยยยยยยย

ผมไปตอนอายุ28-29 สนุกมากครับ ใช้เงินเยอะพอสมควร ตอนนั้นงานยังจัดที่โบนันซ่า

ทั้ง2คืนไปแบบไม่เช่าโรงแรม หาที่กางเต๊นท์เอา(เพราะเช็คแล้วว่าโรงแรมเต็ม ไอ่ที่ว่างก็ไม่พอกับจำนวนคน) เป็นที่ดินของชาวบ้าน ค่ากางเต๊นท์คืนละ50บาท ห้องน้ำ20บาทแบบเหมา ค่าวินเข้างาน100 รถจอดที่ลานกางเต๊นท์ ไปกันร่วม20คน ส่วนหลังจบงานผมกับเพื่อนอีก5-6คนก็ขับรถไปเช่ารีสอร์ทแถวเขายายเที่ยงเพื่อนอนอีก2คืน เพราะขี้เกียจเจอรถติดครับ

ผมเน้นไปเวทีที่ชอบ เพราะคิดว่าเดินไม่ไหวแน่นอน เช่น เวทีหลัก ผับอโคจรของน้าเน็ค เวทีรำวงของพรี่โจ้ วนอยู่3เวทีก็เหนื่อยแล้วครับ 555555 ส่วนใหญ่งบจะไปหมดกับเครื่องดื่ม(เหล้าถัง 350฿/ถัง) ส่วนข้าวถ้าจำไม่ผิดก็จานละ100฿++

หลักๆจะปักหมุดปูเสื่อที่เวทีหลักครับ ส่วนใครเดินไหวก็ตามสบายเลย แต่จะบอกกันไว้ว่า กลับไม่เกินตี3 รวมพลกันเวทีหลักเท่านั้น

ปัญหาหลักๆคือ รถโคตรติด ในงานพื้นโคตรแฉะ เดินลำบาก ห้องน้ำไม่ว่าง เพราะผญ.มาเข้าฝั่งผช.เยอะมากๆ ผช.บางคนก็เลยต้องเดินไปข้างๆงานแล้วฉี่ใต้ต้นไม้เอารวมถึงผมด้วย

ค่าใช้จ่าย รวมทุกอย่าง(ยกเว้นที่ไปเขายายเที่ยง) ก็หมดไปประมาณ5พันบาทครับ

สรุป : งานBMMFผมว่าสนุกครับ สนุกมากๆด้วย แถมของกิน-ดื่มไม่แพงมาก แต่ขอไปครั้งเดียวพอแล้วครับ เหนื่อยมากๆ

เคยไป ตอน 24 และไม่คิดจะไปอีก มันเหนื่อยเกินไป

มันมีไหม แบบคนที่ไปทุกปี หรือปีเว้นปี

ผมไปงานคอนสเกลโลคอลยังแค่ ครั้งสองครั้งในชีวิตบอกพอแล้ว

กินพลังมากๆ ยิ่งตอนนี้ 30+ ใครชวน บอกกุไม่เอาแล้ว

ไปปีที่แล้วเป็นครั้งแรกกับเพื่อน

เพื่อนไปเกือบทุกปีเพื่อนบอกว่าทรงซ้อทรงเอ เยอะกว่าทุกปีที่ผ่านมามาก

ส่วนตัวฟังมาคงลำบากมากอะไรมากสุดๆขนาดนั้น แต่เอาเข้าจริงก็รู้สึกว่าไม่เท่าไหร่

ฝนมันไม่ตก ก็เลยจะหนักไปทางฝุ่นนิดๆ

ห้องน้ำถ้าเลือกเวลาเข้าดีๆก็รอไม่นาน สถานที่มันกว้างแต่ถ้าไม่วิ่งเดินๆเอามันก็ชิวๆอยู่

ข้อเสียที่จำแม่นคือโดนมอไซต์แม่งชาร์จ นั่งกันมาตั้งหลายคันโดนอยู่คันเดียว

จะจอดรถแนะนำให้จอดข้างทางที่เสีย150บาทครับ ออกง่าย
ถ้าเผลอไปจอดลานของงานเมื่อไหร่บรรลัย เมื่อตอน BMMF12
ผมไปในฐานะคนดูครั้งแรก กว่าจะได้ออกมาถึงถนนเกือบตี5
ค้างถนนข้างในหลายช.ม. จนทนไม่ไหววนรถกลับมาในงาน
โทรหาสต๊าฟที่รู้จักกันว่าขอออกทางศิลปิน ละเค้าก็วอมาให้
ไม่งั้นผมว่ายันเช้าก็ไม่ได้ออก วันที่2แม่งพลังงานหมด นอนไปไม่ถึง3ช.ม.
ซึมทั่งวันเลย ได้โควิดเป็นของแถมกลับมาอีก

เอ้อ อีกอย่างนึง อย่ากินเบียร์เยอะนะครับ

ห้องน้ำมันใกล้ตา แต่ไกลตีน ผมเตือนด้วยความหวังดี
กว่าจะเดินถึงห้องน้ำ กว่าจะกลับมาที่เดิมได้

หลักๆก็รถติดเวลเข้าออก

ที่พักเต็วเร็ว จองเนิ่นๆ

ห้องน้ำก็ตามประสาวัยรุ่น มีคนเมา ฉี่เอละๆบ้าง

แต่ถ้าซื้อประสบการก็ว่าดีนะ อารมณ์คือ game openworld ที่คุณจะเดินไปไหนทำอะไร ฟังดนตรีอะไรก็ได้เลือกตามเวทีที่ชอบ

ผมอยู่ใกล้งานไม่เกิน10โลไม่เคยไปเลย สมัยวัยรุ่นเพื่อนมากันหมดแต่ตัวเองไม่มีปัญญาไปเพราะต้องขายของ ขายของดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เพื่อนไปงานก็มานอนบ้านผมกันเกลื่อน

แนะนำถ้ามีกะบะและมอไซค์ เอามอไซค์ขึ้นกะบะ เอากะบะจอดรีสอท แล้วเอามอไซค์ไปเที่ยวงานครับ ชีวิตดีขึ้น700%

ไปปีแรกสุด ตอนมหาลัย
คนยังไม่เยอะเท่าตอนนี้
ไลน์อัพศิลปินถือว่าครบในยุคนั้น เบอร์ใหญ่มาหมด
ตอนนั้นผมไปนอนบ้านพี่ที่รู้จักแถวนั้น สบายสุด

ดื่มตั้งแต่ 4 โมงถึงตี4 ยังไม่ร่วง
อากาศเย็นสบายมาก ห้องน้ำตามสภาพ