ย้อนความไปอดีตก่อนนะครับ


บ้านผมเป็นครอบครัวใหญ่ครับ ย่าผมมีลูกชาย 5 คน ปู่กับย่าเลยซื้อที่ดินไว้ผืนนึง เพื่อปลูกบ้าน อยู่อาศัยกัน


ตอนแรกก็อยู่ด้วยกันครอบครัวใหญ่เลย ยกเว้นลุงครับ


เพราะลุงโดนยายทวดขอไปเลี้ยงที่ต่างจังหวัดลุงเลยไม่ได้อยู่ในที่แห่งนี้เลย และเค้าก็ได้ที่ดิน + สมบัติของยายทวดไป เค้าเลยบอกว่าเค้าจะไม่เอาชื่อเข้าที่ดินตรงนี้ครับ


ส่วนพ่อผมก็เป็นต่างด้าว (เป็นต่างด้าวคนเดียวพี่น้องเพราะไปเกิดที่ ตปท.) กฎหมายสมัยก่อน ต่างด้าวไม่มีสิทธิ์ที่จะมีชื่อในที่ดิน และหลังจากที่แกมีผมได้สักพัก แกก็เสียครับ


พอปู่เสีย ย่าก็จะเริ่มคิดว่าจะโอนที่ดินให้ลูกๆ ทุกคน ซึ่งลุงผมออกตัวไม่เอาอยู่แล้ว (แต่แกก็ส่งเงินมาช่วยทำโน่นนี่ในที่ดินผืนนี้นะครับ เพราะแกได้สมบัติจากยายทวดเยอะมาก)


ทีนี้พอวันที่ย่าจะโอนชื่อให้ลูกๆ ย่าผมดันมีความคิดว่า จะเอาชื่อผมที่เป็นหลานเข้าด้วย ความโกลาหลจึงบังเกิดครับ


ลุงผมค้านคนแรก ต่อด้วยอาคนที่ 1 เพราะเค้าเห็นว่าผมยังเด็ก (ตอนนั้นผม 20) อีกทั้งกลัวผมมีแฟนแล้วผู้หญิงจะมาหลอกให้ผมเอาที่ดินไปขาย (ง่ายๆคือกลัวผู้หญิงมาล้างผลาญ) เค้าเลยยืนยันหัวชนฝาเลยว่า ไม่ให้ชื่อผมเข้าเด็ดขาด ส่วนอาอีก 2 คนที่เหลือ เค้าก็แยกย้ายไปทำงานต่างจังหวัดเลยไม่ได้สนใจ พวกพี่ๆเขาว่าไง เขาก็ว่าตามนั้น


นอกจากนี้เค้ายังให้เหตุผลอีกว่า ผมเป็นรุ่นหลาน ดังนั้นถ้าผมได้ หลานคนอื่นๆ ก็ต้องได้ ต้องมีชื่อเหมือนกัน


แต่ท้ายสุดย่าของผมก็ยืนยันว่ายังไงก็ต้องเอาชื่อผมเข้าจนได้ ซึ่งในที่สุดผมก็ได้เอาชื่อเข้านะครับ พี่น้องของพ่อผมจึงสรรเสริญผมว่าเป็น หลานเทวดา แตะต้องไม่ได้ของคุณย่าผมมาตั้งแต่ตอนนั้น


มาถึงปัจจุบันครับ ตอนนี้ผมอายุจะ 40 แล้ว ทุกวันนี้ที่ดินผืนนี้เหลือแค่คุณย่าผมที่ยังอยู่ เพราะทุกคนต่างแยกย้ายไปทำงานกันคนละที่ ผมเลยเลือกที่จะทำงานในจังหวัดนี้เผื่อให้ได้กลับมาดูแลคุณย่า (แต่ก็ 2-3 วันกลับทีนะครับ เพราะที่ทำงานผมไกลจากบ้านพอสมควร)


ตอนนี้พี่น้องพ่อผมแต่ละคนก็ปล่อยจอยแล้วครับ การดูแล maintanance บ้านและที่ดินหลังนี้ คือเค้ายกให้ผมทำทุกอย่าง เพราะเค้าอย่างว่า

1. เค้าทำมานานละ (พอผมเริ่มทำงาน เมื่อ 15 ปีที่แล้ว ก็ให้ผมเริ่มจ่ายทุกอย่างในบ้านแทน) แต่เค้าก็ยังคงส่งเงินมาให้ย่าใช้อยู่เสมอนะครับ

2. เค้าบอกว่าผมยังอยู่บ้านหลังนี้ ซึ่งจริงๆผมไปอยู่หอพักตั้งนานแล้วเพราะใกล้ที่ทำงาน แต่เค้าก็คิดว่าถ้าผมยังอยู่บ้านและที่ดินนี้ ผมก็ต้องจ่ายทุกอย่าง

3. พอผมแต่งงานก็เริ่มมากะแหนะกะแหนย่าผมว่าให้ระวังแฟนผมจะมาล้างผลาญ จะให้ผมและแฟนเอาตังมาทำบ้านให้สวย ทำที่ดินให้สวย เพื่อเป็นการแสดงควสมบริสุทธิ์ใจ ให้เห็นว่าพวกผมไม่เห็นแก่ตัว ซึ่งแฟนผมเค้ามีหนี้สินติดตัวมาเป็นล้าน ผมก็เลยบอกว่าที่บ้านว่ส รอเคลียหนี้ก่อน แล้วอันไหนจำเป็นจะทำให้


สุดท้ายผมและแฟนกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวจากสายตาคนในครอบครัวนี้ ทั้งพี่น้องพ่อผม และลูกๆเขา ต่างพากันมองผมและแฟนในแง่ลบหมด


สุดท้ายนี้เค้าก็จะยกเหตุการณ์ที่ย่าเอาชื่อผมเข้าที่ดินนี้มาอ้างและทำร้ายความรู้สึกย่าและผมอยู่เสมอ บอกว่าย่าทำผิด ซักวันจะไม่มีที่นอน มันจะล้างผลาญ พาลจนทะเลาะกันใหญ่โต จนเป็นปัญหาครอบครัวมาจนถึงทุกวันนี้

ผมเคยถามนะว่าถ้าย่าไม่เอาชื่อผมเข้า แล้วผมจะได้เอาชื่อเข้าเมื่อไหร่ เค้าก็ตอบว่าไม่รู้ เมื่อถึงเวลาแหละมั้ง ซึ่งเอาจริงๆ ผมอยากเอาชื่อผมออกมากเลยนะครับ จะได้หมดปัญหาเรื่อง เค้าจะได้ไม่ต้องมาพูดอะไรแบบนี้ เพื่อทำให้ผมและย่าไม่สบายใจ ทุกวันนี้แค่ทำงาน + ดูแลคนแก่ก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว ยังมีอะไรมาบั่นทอนความรู้สึกแบบนี้อีก มันแย่มากเลยครับ

ขอบคุณที่มีพื้นที่ให้ผมได้ระบายนะครับ และขอบคุณที่มีคนอ่านจนจบ

ขออภัยอาจอ่านยากหน่อย เพราะผมพิมพ์ในมือถือครับ

คุณเป็นผู้สืบสันดานของพ่อ คุณมีสิทธิในทรัพย์มรดกแทนพ่อไงครับ

หลานคนอื่นไม่สามารถนำมาเป็นส่วนแบ่งได้เพราะผู้สืบสันดานชั้นแรกยังมีชีวิตอยู่

ญาติคุณโคตรเห็นแก่ตัวเลยที่ยุยงให้ย่าคุณข้ามพ่อคุณซึ่งไปเกิดในต่างประเทศ

การรับมรดกแทนที่ โดยลูก (ผู้สืบสันดาน) ของทายาทที่เสียชีวิตไปก่อนเจ้ามรดก

คุณมีสิทธิรับมรดกในส่วนของพ่อคุณครับ
แห่มมเป็นผมนะ จะบอก ถ้าอยากให้เอาชื่อหลานคนอื่นๆเข้า ลุงๆป้าๆก็ตายไปสิ
ลูกลุงๆป้าๆจะได้รับแทน

ก็ไม่ต้องสนใจครับ มันคือเรื่องของกฎหมาย
สุดท้ายมันก็บ้านใครบ้านมัน ชีวิตใครชีวิตมัน พูดมากก็ฟ้อง อัดเสียงไว้ แคปแชทไว้
ไปคุยบนศาล จบสุด เพราะคุยกันเองมันไม่จบหรอกถ้าเปิดมาเหลี่ยมแบบนั้นอะ

เป็นผมนะ ยื่นข้อเสนอเลย
ใครจ่ายเท่าไหร่บิดมาเลย ราคาเหมาะสมพร้อมเอาชื่อออกให้ทันที
ถ้าไม่มีเงินก็เงียบไป จะได้เลิกพูดมาก

ไหนๆ ก็ดูจะไม่ได้อยากคบกันอยู่ละ



แต่ทุกวันนี้ผมก็เฉยๆ นะ
มรดกนี่ให้มาก็ดี แต่บอกไว้ก่อนให้เลยว่าขายแน่นอนนะ
จะให้หรือไม่ให้ก็พิจารณาเอาเอง

ดูแลย่า โดยคิดว่าคุณเปนหลานคนเดียว ไม่ต้องสนใจคนอื่น ญาติที่ไม่ดี ไม่มีก็ได้ครับ

ญาติคุณอ้างไปเรื่อยแหละ พ่อคุณมีสิทธิที่จะได้รับผลประโยชน์คุณก็คือตัวแทนพ่อนั่นแหละ

ว่าแต่คุ้น ๆ ว่าใช่คุณไหมที่มีปัญหากับอาเรื่องค่าดูแล ซ่อมแซม บ้านของย่าอ่ะ

ถ้ามันมีการศึกษาจะสำเหนียกเองได้ว่า ที่ต้องเอาชื่อหลานเข้ามา เพราะมันไม่ได้มีชื่อพ่อแม่อยู่ ย่าแกก็แค่ต้องการแบ่งเท่าๆ กัน และกลัวหลานล้างผลาญอันนี้ ปยอ เพราะคนๆ เดียวมันทำอะไรกับที่ดินไม่ได้ มันไม่ได้เป็นเจ้าของคนเดียวซะหน่อย

1. ปล่อยจอยครับ ยังไงที่นี่ก็มีแค่เราอยู่คนเดียว
2. ประชุมญาติ เอาคนที่เกี่ยวข้องมาคุย ว่าที่ตรงนี้จะเอากันยังไง ถ้าย่าตายไปจะแบ่งกันยังไง แบ่งเป็นส่วนๆ จากนั้นเป็นของๆ คุณ คนอื่นไม่ควรจะเสรือกแล้ว ไอ้ที่จะเสรือกกันอยู่เพราะมันยังไม่แบ่งกันเนี่ยแหละ เลยกั๊กๆ กัน คุณต้องทำให้จบก่อนย่าตาย เพราะถ้าย่าตายแล้วไม่จบ หลังจากนั้นใช้คำว่าชิหายก็ยังได้

ปล. ผมไม่ได้แช่งย่าท่านนะครับ

ถูกครับ ผมตั้งกระทู้บ่นเรื่องครอบครัวเยอะมาก จนรู้สึกเกรงใจเพื่อนๆ แล้ว หลังๆเลยพยายามลดลง แต่มันก็อดไม่ไหวจริงๆ อย่างน้อยผมก็ได้ระบายน่ะครับ

มันคือเรื่องที่ผิดแหละ กรรมสิทธิ์ร่วม ปัญหาเกิดเสมอ จริงๆ แบ่งๆโฉนดไปเลยจบๆ พ่อผมก็ทำแบบนี้ แล้วแค่รอบอกว่าใครได้แปลงไหน แค่นั้น

ผมเคยพยายามจะทำแบบนี้ครับ นั่นแหละ คำยุยงมาแล้ว ดูสิมันจะล้างผลาญแล้ว จะแบ่งเอาไปขายแล้ว บลาๆ จนย่าผมกดดัน ก็เลยไม่ได้คุยต่อน่ะครับ

โอ้ย ปวดหัวแทน งั้นคงก็ปล่อยจอยจริงๆ คือเรื่องนี้มันแก้ที่คุณไม่ได้คนเดียวไง จะทำให้มันถูก ก็ไม่เอากัน หมดหนทางครับ คงต้องรอย่าเสียจริงๆ ถึงวันนั้นเดี๋ยวก็แจ๊นมาคุยกันเอง

ดีนะ ย่าผมแบ่งอย่างลงตัว โบ๊ะๆๆ เลย ผมได้มา 10 ไร่ งง

ของท่านแม่งญาติท่านดูละครหลังข่าวมากไปชิบหาย โคตรบ้าอะ กลัวแฟนล้างผลาญเมิงคิดได้ไงน้อ

จริง ๆเหตุการณ์ก็แอบคล้ายของผม

อาม่าผมเสีย ( ไม่ได้ทำพินัยกรรม ) มีที่ดินที่เป็นสวนยางเลยตัดสินใจขาย ลุงผมเป็นคนรับซื้อตามราคาประเมิน

แล้วหารเท่า ๆ กัน จากจำนวนลูกอาม่า

ซึ่งพ่อมผเสียไปก่อนอาม่า แม่ผมก็ได้รับเงินส่วนนั้น

เคสผมคงโชคดีที่พี่น้องพ่อเขามีความยุติธรรม ทั้ง ๆ ที่พ่อผมไม่เคยช่วยกิจการของอาม่า และหนีออกไปมีครอบครัวแล้วมีผม ( อาม่าคลุมถุง พ่อผมเลยหนีมา )

ทำใจครับ เรื่องเงินก้แบบนี้ พี่น้องฆ่ากันตายก้เพราะเรื่องเงินมาเยอะ ท่านเป็นแค่หลานทำใจไว้เลย
ผมไม่รู้รายละเอียดลึกๆก้ได้แต่เป็นกำลังใจให้ครับ จากคนที่เคยมีเรื่องพวกนี้ในครอบครัวมาบ้าง

เก็บหลักฐานที่คุณดูแลคุณย่าเอาไว้ให้มากๆนะครับ เผื่อต้องใช้ในวันที่คุณย่าไม่อยู่แล้ว

สุดท้ายสิ่งที่มันอยู่กับเราไปอีกนานคือความทรงจำดีๆที่ท่านเคยดูแลคุณย่า ตักตวงวันเวลาที่มีความสุขนี้ไว้เยอะๆนะครับ