คนดีคนเดิม วัดรับบริจาคมา 30 กว่าปีแล้วครับ

สัก 20 ปีก่อน ผมเคยทำงานกับกลุ่มผู้ติดเชื้อ เขามาเล่าให้ฟังเยอะเลยว่า โดนเรียกเงินตอนเข้า จากใครก็ไม่รู้ แล้ววัดก็ให้ใช้สิทธิ์บัตรทอง ต้องย้ายมาขึ้นทะเบียนกับรพ.ในพื้นที่ ในแง่การดูแลรักษาไม่ต้องพึ่งวัด บางคนก็บอกว่ารู้สึกว่าตัวเองถูกใช้เป็นเครื่องมือรับบริจาค เขาก็ตัดสินใจออกมากัน

แล้วในแง่การเอาภาพผู้ป่วยสภาพแย่ๆมาสื่อสาร (เรื่องนี้มันเริ่มจากการรณรงค์ของกระทรวงสาธารณสุข ซึ่งเขาปรับไม่สื่อแบบนั้นแล้ว แต่วัดในตอนนั้นยังทำอยู่) มันก็ส่งผลต่อผู้ป่วยคนอื่นๆ โดนหวาดกลัว และทำให้ญาติคนป่วยไม่พยายามเข้าใจที่จะอยู่ร่วม คิดแต่ว่าเอาไปไว้วัด

แสดงว่าเอาคนป่วยมาสร้างสตอร์รี่หากินกับเงินบริจาค ดีผมไม่เคยบริจาคอะไรกับวัดเลย

ญาติคนนึงเสียเพราะโรคนี้ ก็ไปอยู่วัดช่วงท้ายเหมือนกัน

ก็เหมือน พระ ที่ยืนรอคนมาใส่ บาตร ตอนเช้าๆตามหน้าร้านอาหารอะ

หลายๆที่ มันหมุนอาหาร คนใส่เดินไป พระก็เอาออกมาขายคืนร้านรับเป็นเงินแทน

ร้านสบายไม่ต้องทำเยอะ วนไปเรื่อยๆ พระสบายได้เงินสด

แกไม่รอดแน่ไอ้โล้น

พูดถึงเรื่องของบริจาคนี่ต้องมีระบบจัดการดีมาก ๆ ๆ เลยนะ ต้องมีโกดังเก็บของ อาจจะต้องมีพวกตู้แช่ด้วย
เคยไปทำศูนย์ประสานน้ำท่วม มีของบริจาคมากจนจัดการไม่ทัน
แบบมีคนเอาน้ำมาบริจาค 1 คันรถบรรทุกเล็ก แต่ไม่มีคนเอาลง ก็ช่วย ๆ กันเอาลงบริเวณนั้น
มีคนเอาอาหารมาลง แบบทีละ 100-200 กล่อง แจกจ่ายไม่หมดก็ต้งทิ้ง
มีคนเอาข้าวสารของแห้งมาลง ต้องจัดการครัว ตั้งเต้นท์ ตั้งเตาแก๊ส ระบบน้ำ ระบบกำจัดขยะ
แย่สุดคือเสื้อผ้า เสื้อผ้าเก่าต้องซักก่อน เสื้อผ้าใหม่ต้องจัดไซส์ รองเท้าเก่าไม่ทำเลย เพราะมันมีกลิ่นกับเชื้อโรค
เออ มียาตัวนึงคือยาฉีดอินซูลิน ได้รับมา 30 ชุด ต้องแช่เย็น จะเอาไปให้เฉย ๆ ไม่ได้ ต้องใช้แอลกอฮอล์ สำลี ชุดทิ้งเข็ม
กว่าจะจัดเสร็จ ยังต้องตามหาคนใช้ให้เจออีก เหนื่อยสุด ๆ จุดรับของบริจาค