ถ้าเรื่องผลงานเพลงนี่เฉยๆนะ ฟังแล้วอินอยู่ที่เพลง เนื้อเพลง ทำนอง ไม่ได้อินเพราะตัวหรือนิสัยของศิลปินอยู่ละ แต่ถ้าเป็นคอนเสิร์ตอาจจะรู้สึกตะหงิดๆบ้างแบบมึงนอกใจแฟน แต่ดันมาร้องเพลงเศร้าอกหัก หรือจะขอเสียงคนเศร้า ทำเป็นว่าตัวเองอินกับเพลงรักซึ้งๆมันไม่ได้ละ คนเค้ารู้หมดละว่านิสัยเป็นไง

ไม่มีผลแม่แต่นิสเดียว ถ้ามีและใช้มาตรฐานนี้กับทุกสิ่งทุกอย่างคงจะไปอยู่ถ้ำละ

ฟังแต่แค่ไม่กลับไปเป็นติ่ง

ดีนะฝั่งแต่ศิลปปินอันดับ 1 ไหมไทย

ผมฟังเพลง ชอบเพลงในฐานะที่มันเป็นเพลงนะ

ส่วนตัว มันก็เรื่องส่วนตัว ถ้าจะเลวยังไง แต่ผมชอบฟังเพลงมันอะ จะให้เลิกฟังก็อาจจะทำเต็มที่แค่ฟังน้อยลง เพราะผิดหวัง แค่นั้น แต่พอระยะเวลาผ่านไปก็อาจกลับมาฟังอีก

เพราะผมว่า ทุกคนก็มีแผลในชีวิตตัวเองทั้งนั้น หลายๆ คนทำแย่กว่าที่ศิลปินพวกนี้ทำด้วยซ้ำ แต่แค่ชีวิตตัวเองไม่มีแสงมากกว่า บางคนแย่กว่าเค้า แต่ไปชี้ด่าเค้าก็มี

มนุษย์มันเป็นแบบนี้ หน้าที่ศิลปินคือให้ความบันเทิงกับผู้ชมผู้ฟัง แต่ด้วยโลกทุนนิยมการตลาดมันเข้ามา ภาพลักษณ์มันเข้ามา เรื่องความเป็นบุคคลสาธารณะเลยเป็นมูลค่าของศิลปินคนนั้นๆ ด้วย

ส่วนตัวก็ไม่ควรสนับสนุนการนอกใจแบบนี้ แต่ถ้าเราไปสวมรองเท้าของเค้าคนนั้นที่มีคนวิ่งเข้ามาหาตลอดเวลา ทำงานในที่ล่อแหลมตลอดเวลา ผมก็ไม่กล้าการันตีตัวเองเหมือนกันว่าจะเป็นคนดีได้มั้ย

ส่วนตัวผมไม่นอกใจแฟนนะครับ คบมาเป็น10ปี มีลูก 1 ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าถ้า ณ เวลา อายุเท่าน้องนักร้องเค้า ผมจะทำตามที่สังคมต้องการได้จริงๆ รึเปล่า

ถ้ามันทำให้เรารู้สึกว่าไม่ชอบศิลปินได้ ก็เลิกตามเลิกฟังเลย อย่างเช่น นักวิ่ง เป็นต้น

ไม่เกี่ยวครับ ผลงานคือผลงาน ผมไม่ได้ชอบเพลงเพราะตัวศิลปินอยู่แล้ว

ส่วนตัวผมบ้ายบายครับ

ใครไม่มีภูมิต้านทานเรื่องนี้ตั้งแต่วัยรุ่นนี่ลำบากเลยนะ เคยผิดหวังแล้วแต่งเพลงจนโด่งดัง จนมามีแฟนแล้วก็มีแฟนคลับเข้าหาจำนวนมาก สุดท้ายก็ห้ามใจตัวเองไม่ไหว วิถีร็อคสตาร์อ่ะนะ เอาจริงๆสมัยก่อนที่ยังไม่มีโซเชี่ยลนักดนตรีศิลปินเรื่องแบบนี้นี่โคตรปกติเลย

ไม่อ่ะ ผมฟังเพลง ผมไม่ได้ติดตามศิลปินเลย ถถ

เลิกฟังเลยครับ ไม่อินแล้ว