ตั้งแต่สมัยเรื่มเชียร์บอลจริงจังสิ่งที่ผมกลัวมาตลอดเลยคือนักเตะที่เราคุ้นเคยจะมีโอกาสเสียชีวิตก่อนวัยอันควรหรือไม่
หลังผ่านมาประสบการณ์เชียร์บอลมา20ปี
อาจจะเจอเหตุการณ์ต่างๆ เช่น
เรเยส
ซาลาของคาร์ดิฟเครื่องบินตก
คริสเตียน อัสซู
ชาเปโคเอนเช่
เปเล่ มาราโดน่า
ตอนนั้นผมยังรู้สึกไกลตัว อาจจะเพราะเป็นนักเตะที่ไม่ได้คุ้นเคยหรือเลิกเล่นบางคนเริ่มห่างหายจากฟุตบอลที่เราดูบ่อยๆ
หรือแม้กระทั่งฉิวเฉียดแบบ อันโตนิโอกับอิริคเซ่น
สุดท้ายแล้ววันนั้นก็มาถึงจนได้เราได้เสียโจต้าไป
ผมรู้สึกซึมกับเหตุการณ์นี้มาก ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ไม่มีวันไหนที่ผมไม่เสพข่าวเขา ผมยังนึกไม่ออกเลยว่าถ้าผมเกิดทันยุคที่แมนยูเครื่องบินตก ผมจะดึงตัวเองออกจากความดิ่งนี้ได้ยังไง
สุดท้ายนี้ขอให้ดวงวิญญาณโจต้าไปสู่สุขคติ ได้พักผ่อนเสียที

ผมเด็ก 90

คนแรกที่ช็อคจัดเลยเพราะเริ่มดูบอลจริงจังคือ มาร์ค วิเวียน โฟเอ้

โคบี้ ไบรอั้น ไมเคิล จอแดน ดิโอโก โจต้า

เคสนี้ช็อคจริง หมดสติคาสนามเลย

เดี๋ยวๆ จอร์แดนยังมีชีวิตอยู่

ตอนปูเอต้า ของเซบีญ่าป่ะ ผมนั่งดูอยุ่ยังนึกเหตุการณ์ได้แต่ไม่แม่นที่วูบลงไปแล้วมีกองหลังช่วยล้วงลิ้นออกมา โดนกัดด้วยมั้ง สุดท้ายเสียชีวิตยื้อไม่ได้