ไปรำลึกความหลัง RCA มาครับ ;)
พอดีวันนี้มีเหตุต้องไปธุระที่ RCA ครับ
แบบว่าไม่ได้มาเดินจริงๆนานมาก เต็มที่ก็แค่ขับรถผ่านด้านนอก
วันนี้มีโอกาสได้มาเดินด้านใน
ก็อย่างที่หลายๆคนคงรู้ว่า ร้านรวงแถวนี้ทุนจีนเอาไปเยอะแล้ว
ผมมาเดินแล้วก็คิดถึงความหลังตั้งแต่ยังหัวเกรียนๆ
ออกตัวก่อนว่าตอนเด็กๆไม่ใช่สายเที่ยวครับ
แต่ก็ทันได้มาเห็น RCA ช่วงเพิ่งเกิดใหม่ๆ ดารานักร้องแห่กันมาเปิดร้าน
จนถึงช่วงพีคร้านรวงเต็มแบบว่าถนนแน่นไปด้วยวัยรุ่นเมามายไร้สติ
จนสื่อและพวกผู้ใหญ่เรียกที่นี่ว่า รอยัล ซิตี้ อเวจี
ที่จอดหาแทบไม่ได้ นั่งแทกซี่มาดีที่สุด
เว้นแต่อยากเสี่ยงได้สาวก็ต้องเอารถมา
เคยเมาละเทะโซซัดโซเซล้มกลางร้านที่คนแน่นสุดๆ
แบบว่าเพื่อนต้องรีบหามออกมาหลังร้านก่อนโดนสหบาทา
นึกแล้วก็ตลกดีครับ ทำไปได้
โตมาหน่อยเริ่มทำงานก็มาที่โรงหนังเฮาส์ที่ปิดไปแล้วบ่อยหน่อย
ทั้งนัดคน ทั้งมาทำธุระปะปัง
จนมาถึงช่วงโควิด ทุกอย่างซบเซาสุดๆ ร้านเก่าแก่ทยอยปิดร้างไปหมด
ร้านหนังสือที่ชอบอย่างซอมบี้บุคส์ก็หายไป
วันนี้นอกเหนือจากร้านจีน ก็คงมีพวกออฟฟิสที่เหลืออยู่บ้างที่ยังพอมีชีวิตชีวา
กับอีกที่นึงครับคือร้านกาแฟ The Ghost ที่เป็นสตูดิโอด้วย
ไปๆมาๆผมว่า พี่แจ๊คอยู่ตรงนี้เหมาะมากเลยนะครับ
สถานที่ได้บรรยากาศ โดยเฉพาะตอนดึกๆ
และเอาจริงๆที่ RCA นี่ถ้าผมจำไม่ผิดก็มีเรื่องเล่าไม่น้อยเลยทีเดียว
ประมาณนี้แหละครับ รำลึกความหลังประสาคนแก่ แต่ไหงมาจบเรื่องผีได้ก็ไม่รู้ ;)
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker
