ตามโมเดลของ Kubler-Rose (https://en.wikipedia.org/wiki/Five_stages_of_grief)
มนุษย์เราเมื่อเกิดความสูญเสียคนที่รัก จะผ่าน 5 stages of grief
มาแชร์กันครับว่าเพื่อนๆ ผ่านแต่ละขั้นมาอย่างไร

1.Denial (ปฏิเสธความจริง)
วันนั้นผมชาจแบตโทรศัพท์ตัวเองอยู่ เลยนอนดูแฟนเล่นโทรศัพท์แล้วเห็นแวบๆ จากเพจสมปอนด์ประมาณว่าช็อคมากเรื่องโชต้า แฟนผมไม่ดูบอลก็เลื่อนผ่านไป แต่ผมตะหงิดๆ เลยเลื่อนกลับขึ้นไป อ่านคอมเม้นท์ แล้วรีบเข้ามาดู soccersuck
เพื่อนๆ ครับ ผมเชื่อตั้งแต่วินาทีแรกเลย ไม่มีความคิดในหัวเลยว่าเฟคนิวส์ อาจจะเพราะเห็น official หลายๆ แหล่งตั้งแต่ทีแรก

มีปฏิเสธความจริงบ้างในวันที่หลังตอนที่เริ่มเห็นๆ ว่าระบุตัวคนขับไม่ได้ อารมณ์แบบ มันจะเป็นไปได้มั้ยวะว่าอาจจะรถคนละคัน ตำรวจจำสลับคันกัน โชต้าประสบอุบัติเหตุจริงแต่เกิดเหตุอีกจุดนึงเลยอาจจะยังมีชีวิตอยู่แต่ไม่มีใครรู้

2. Anger (หาที่ระบายความโกรธ)
สำหรับผม ไม่มีสเตจนี้ครับ เพราะเชื่อข่าวตั้งแต่ทีแรก หรือแม้แต่ตอนที่มีข้อมูลออกมาเรื่อยๆ ว่า มีปัญหาเกี่ยวกับปอดจนต้องเดินทางด้วยรถแทนการนั่งเครื่อง แล้วมีคนไปโทษการปะทะในสนามนั้นตอนต้นซีซั่น แต่ผมไม่เคยโทษใครไม่โกรธโชคชะตาเลยครับ มันไม่มีคนผิดจริงๆ ในเหตุการณ์นี้

3.Bargain (ถ้ารู้งี้...)
ผมไม่มีเหมือนกัน ไม่มีอะไรที่คิดย้อนกลับไปได้เลยว่า "โชต้า รู้งี้ถ้าเอ็งทำแบบนี้ ก็น่าจะ.." ทุกเหตุการณ์เล็กๆ ที่เกิดขึ้นมันไม่มีอะไรผิดพลาดเลย มันคืออุบัติเหตุสุดวิสัยของสุดวิสัยจริงๆ

4.Depression (เศร้า)
2-3 วันที่ผ่านผมอยู่ในระยะนี้มาตลอด ร้องไห้คนเดียวเยอะมาก นั่งขี้อยู่เล่นมือถือ เปิดดูคลิปยูทูป ข้างล่างแม่งก็ไหลข้างบนก็ร้องไป อ่านข่าว อ่านโพสต์เพื่อนร่วมทีมในไอจีก็ร้องไห้ นอนหลับไป พอตื่นมาเปิดมือถือก็ร้องอีก

5.Acceptence (ยอมรับความจริง)
คิดว่าเพิ่งทำใจได้วันนี้ครับ เป็นวันแรกที่หยุดร้องไห้ได้ เริ่มคิดถึงอนาคต เริ่มมองภาพในความเป็นจริงว่า ฟุตบอล สโมสรมันก็ต้องไปต่อ ถึงจะฟังดูโหดร้ายแต่การเสียโชต้าไม่ควรจะทำให้อนาคตของสโมสรเราหยุดชะงัก เราคงได้กองหน้าคนใหม่และก้าวผ่านเรื่องนี้ไปได้ในที่สุด และมองกลับจะเห็นแต่ความทรงจำที่ดี รอยยิ้ม ความเป็นมนุษย์ธรรมดา ความตรงไปตรงมาที่สุดของดิโอโก้ โชต้า

เห็นข่าวปุ๊บช็อคแบบไฟช็อต(แบบไม่แรงมาก)แต่รู้สึกระตุกและใจหายแว้บเลย

ตอนที่พยายามเข้า X เข้าเฟสบุ๊คกับโซเชียลต่างๆก็คิดในใจไปด้วย เฟคนิวส์เถอะๆๆๆๆ ตลอดเวลา

พอซักพักเจอเว็บข่าวตปท.คอนเฟิร์มกันมาเป็นทอดๆ ผมนี่หดหู่แบบสุดๆเลย

แล้วดันมาเกิดกับนักเตะลิเวอร์พูลทีมที่ผมเชียร์ด้วยนะใจหายแบบx100เลย

ถ้าอาการที่เรียกว่าไม่เชื่อในโชต้าตาย จัดอยู่ในหมวดหมู่ของการปฎิเสธความจริง

ผมก็ตกอยู่ใน state แรกๆนี้นานเหมือนกัน ส่วนข้อ 2 ข้อ 3 ไม่มีครับข้ามมาข้อ 4 เลย

รู้สึกเศร้าอึนๆแบบจริงจังเลย 2-3 วันจนเห็นภาพงานศพตามภาพข่าวโซเชียลและทีวีนั่นแหละถึงเริ่มยอมรับความจริงได้ละ

โดยเฉพาะสมาชิก SS ผมว่าทุกคนที่อินกับจักรวาลฟุตบอลอย่างเราๆท่านๆส่วนใหญ่ก็ช็อคกับข่าวนี้กันทั้งนั้น

ความรู้สึกดีใจช่วงที่ได้นักเตะเสริมทีมแบบรัวๆช่วงสัปดาห์ก่อนๆมันมลายหายไปหมดสิ้นเลย

มันอึน ๆ จุก ๆ
เสียใจแต่ไม่ถึงขนาดร้องไห้
เหมือนกับ เสียญาติประมาณ (ลุง ป้า น้า อา) หรือเพื่อนร่วมห้อง

เขาก็เหมือนเพื่อนเราจริง ๆ นั่นหล่ะ ตามดูตามเชียร์ แอบบ่นด่าบ้าง แทบทุกนัด

ตอนนี้ทำใจได้ละ รอดูแนวทางของทีม จะดิ่ง จะบวก น่าห่วงอยู่เหมือนกัน
โชต้า ถ้าฟิต เค้าคือตัวจริงของทีมนะ ดูตอนสตาร์ทฤดูกาลที่ผ่านมา เล่นโคตรดี

เสียดาย ไม่น่าจากไปแบบนี้

เราแฟนบอล ผ่านไปถึง 5 ได้ไม่ยากหรอก ไม่เกิน 1-2 สัปดาห์

เป็นห่วงครอบครัว กับนักเตะมากกว่า

ได้แต่เป็นกำลังใจให้ผ่านไปถึงจุดนั้นให้ได้

ผมมาถึงระยะ มูฟออนแล้วแครับ ชีวิตต้องเดินต่อไป แต่ก็ยังพอหม่นๆ หมองๆอยู่บ้าง

วันแรกผมเป็นระยะ 1 กับ 4 ยิ่ง 4 นี่คือหนักอยู่ครับ (ไม่มี2,3)
ร้องไห้ซะแบบงงตัวเอง ยิ่งเห็นภาพคอรบครัวโจต้ายิ่งร้อง
ผ่านมาวันกว่าๆเข้าระยะ 5 ได้แล้ว ดีใจที่มีคนรักแกเยอะมากๆ

Bargaining แปลว่าการ 'เจรจาต่อรอง' ไม่ใช่หรือครับ

เช่น คนที่โดนบอกเลิก พอมาถึง stage นี้ก็จะพยายามง้อ พยายามยื่นข้อเสนอ ยื้อเขาเอาไว้

หรือในกรณีของการสูญเสียแบบนี้ ส่วนใหญ่จะหมายถึงการต่อรองกับพระเจ้าครับ

เช่นกรณีของเฮียสรยุทธ "ไม่เอาแล้ว แชมป์ สมัย 20 ขอแลกกับให้โจต้าอยู่ต่อได้มั้ย"

ลองจินตนาการเป็นพ่อแม่ของลูกทั้งสอง ที่มาทราบข่าวจากไปแบบนี้ พร้อมกัน เฮ้อออ

ใช้ชีวิตมาจนจะ40 ย่อมมีเสียเพื่อนที่รู้จักกันสมัยเรียนไปไม่1ก็สองคน อารมณ์ความรู้สึกเดียวกัน ใจหาย แล้วก็ยอมรับความจริงได้

ถ้าเคยมีประสบการ์ณเสียใครในชีวิตจริง เรื่องโจต้ามันจะผ่านไปเร็วมาก

เห็นรูปละแบบ จริงหรอวะ ซ้ำไปซ้ำมา

ตอนแรกเปิดSSแล้วเจอคนตั้งกระทู้ วินาทีแรกที่คิดคือมันปั่นอะไรอีกป่ะวะหรือแค่คนชื่อเหมือน พอเข้ามาอ่านรายละเอียด อ้าวชิบหายนักเตะทีมตรูเลยนี่หว่า ทีนี้ผมคิดละว่าประสบอุบัติเหตุแน่ๆแต่ผมเองก็ภาวนาให้มันไม่ถึงขั้นนั้นนะอย่างอันโตนิโอมีข่าวประสบอุบัติเหตุแล้วดูสภาพรถนี่หวาดเสียวแทนแต่ดีที่แกยังรอด แต่ของโชต้ามันข้ามขั้นมาเลยว่าเสียชีวิตไม่ใช่เริ่มจากประสบอุบัติเหตุก่อน

เอาจริงๆถ้าเจ็บหนักจนกลับมาเล่นบอลอีกไม่ได้ผมว่ามันยังโอเคกว่าอีก สิ่งสำคัญที่สุดคือรอดชีวิตก่อนค่อยว่ากันทีหลัง ยังไงมีชีวิตอยู่มันก็ดีกว่าอยู่แล้วต่อให้ความฝันมันจะต้องจบลงก็ตาม

ผมระยะเบียวแล้วมั้ง เป็นความคิดบ้าๆของผมคนเดียวละกันครับ เป็นวิธีคิดในการช่วยฮีลใจตัวผมเอง

ผมอยู่ระยะ 5 แล้ว ละก็จากแต่ละสเตจผมนี่ข้าม 2-3 ไปเลย ไม่มีคิดขึ้นมาในหัวเลยสักนิด

ผมยังเหมือนแบบอิโมจิตัวนี้อยู่อ่ะ

ผมผ่านแล้ว ตอนนี้มูฟออน ชีวิตต้องไปต่อ

เราเสียใจได้ แต่ไม่มีทางเท่าคนรอบตัวเขา

รักเขาจริง แค่ไม่ลืมเขาก็พอแล้ว

Our's number 20 forever