อยู่ให้รัก จากไปให้คิดถึง

คำๆนี้บางคนคิดว่าคำน้ำเน่า
บางคนมักพูดว่า ตายไปก็เอาไรไปไม่ได้
พอเราตายไปสักพักคนก็ลืมเราหมดแล้ว

สำหรับผมก็จริง “แค่บางส่วน”
คนเราตายไปเอาไรไปไม่ได้ก็จริง
พอเราตายไป ยิ่งนานวันไป คนจะยิ่งพูดถึงเราน้อยลงๆ
จนแทบไม่พูดถึง จะอาจจะ ”เกือบลืม“เราไปเลยก็ได้

แต่ไม่สำคัญหรอก
สำคัญที่ว่า ตอนที่คนพูดถึงเราขึ้นมาอีกครั้ง
ความรู้สึก ปฏิกริยาของคนเหล่านั้นเปนไงต่างหาก

แบบที่แฟนหงคิดถึง JK อีก 50-60 ปีก็ผมก็คงคิดถึงและยังนึกถึงอะ
ต่อให้ผมอายุ 70-80 หงส์ป่านนั้นจะได้แชมป์กี่สมัย หรือไม่ได้แชมป์
ผมก็คงไม่มีทางลืม ราฟา เจอราด Jk ฟานได๊ โมซาร่า
รวมถึง ดิโอโก้ โจต้าในปีนี้แน่นอนอะ

เหมือนแฟนผี ทีมตกต่ำ ผลงานไม่ดี
แต่พอพูดถึงยุคป๋า ทุกคนก็จะมีแต่รอยยิ้ม ถึงคิดป๋าหวะ
ตอนนั้นมันดีมากเลยนะ

หรือแม้แต่ไอเทร้นที่ โกรธมันย้ายทีม
ชาตินี้ผมก็ไม่มีวันลืม ลูกเปิดมุมที่ให้โอริกี้ยิงใน UCL รอบรองอะ

และเห็นกระทู้ล่างๆ
บอกคนไทยกระแดะ ต้องประดิษฐ์ประดอย คำพูดสวยงามเวลาคนตาย
ผมบอกเลยไม่จริงอะ
โดยเฉพาะสำหรับโจต้า เพราะเค้านิสัยดีจริง ทั้งต่อเพื่อนร่วมทีม คนรอบข้าง
และทีมอื่นด้วย ไม่ใช่พวกชอบทำพฤติกรรมแย่ๆ
และจะบอกถึงคนที่คิดแบบนั้นว่าต่อให้เราไม่ได้อยู่ที่อังกฤษ
ไม่ได้เจอหน้าเขาตัวเป็นๆ แต่แค่เราเห็นเขาในสนามซ้อม
เห็นทุกๆนัดที่ลงเล่น เห็นทุกโมเม้นที่ผ่านมาร่วมกัน
ทั้งแพ้นัดชิงชนะเลิศ ทั้งชูถ้วยบอลถ้วย ทั้งชูถ้วยพีเมียร์
เราก็รู้สึกผูกพันธ์และอินไปกับบุคคลนั้นๆได้เหมือนกันนะ
มันไม่ใช่เรื่องกระแดะ หรือประดิษฐ์ประดอยไรเลย
นอกจากคุณไม่เคยรู้สึกดีกับใครเลยในชีวิต จนรู้สึกควาดีทุกอย่างเฟคไปหมด

ถ้าคุณรัก ชื่นชอบ ศรัทธา ในตัวบุคคลใดสักคนหนึ่ง

คุณก็จะเข้าใจคำว่า “ อยู่ให้รัก จากไปให้คิดถึง ”
อาจจะไม่ใช่ วงการบอลก็ได้ อาจจะใช้กับพ่อ แม่ แฟน พี่น้อง คุณก็ได้
แต่สำหรับลิเวอร์พูล คำนี้ของผม
เคยมีให้กับ เจอราด ราฟาเบนิเตซ เดิร์คเค้า แอกเกอ ซัวเรส ตอเรส อลอนโซ่
ยันมาถึง Jk เทร้น และอีกมากมายที่เขียนไม่ไหว จนมาถึงโจต้า ในวันนี้
ตำนาน เบอร์ 20 ของทีมเรา

ยอมรับโดยดุษฎีเลยว่า โชต้า เป็นนักเตะหงส์แดงที่ผมชื่นชอบและอยากให้มาร่วมทีมกับบรูโน่มากที่สุด(ซึ่งไม่มีทางเป็นไปได้หรอก) ผมว่าแกนิสัยดี ฝีเท้าก็ดี ไม่แปลกใจที่เพื่อนร่วมวงการจะอาลัยแกขนาดนี้ต่อให้อยู่คนละทีม

อย่าไปใส่ใจกระทู้ที่หาว่าคนอื่นกระแดะเลย ในกระแส มันจะมีพวกทำตัวขวางโลกแบบนั้นเสมอ พวก “ผมคนเดียวไหมที่, รู้สึกไปคนเดียวไหมว่า” คนจำพวกนี้อย่าให้ราคามัน แค่อยากแตกต่างเพื่อเรียกร้องความสนใจ พวกไม่มีตัวตนในโลกความจริง ต้องหาแสงในโซเชียล โลกฟุตบอลกำลังสูญเสีย เสรือกมาบอกว่าคนเสียใจกระแดะ กระแดะพ่อมันอะ

อยากให้ LFC เพิ่มตัวเลข 20 ไว้ คล้ายๆเลข 97
สุดท้ายแล้วถ้าไม่ได้ retire เสื้อ ก็อยากให้ทำ Tribute สักอย่างเพื่อโชต้า

ผมคงจะคิดถึงลูกยิงเรียดๆ แต่คมมากๆ ของโชต้า

Retire เบอร์เสื้อไปแล้วนี่ครับ

สโมสรแสดงออกเรื่องนี้ได้ดีมากๆเลยนะครับ แบบชื่นชมมากๆ

สองท่าดีใจที่จะคิดถึงตลอดไป ท่าฉลามงับๆ กับ ท่านั่งกดเกม แม่ง โครตเสียใจเลย อย่างหนูนเล่นไม่ดี รู้ว่าขายทิ้งได้ แต่กะโจต้าคือ เล่นไม่ดียังไง แต่ก้อรู้ว่ามันต้องมีสักแมทช์ที่กลับมาด้วยฟอร์มยอดเยี่ยมเสมอ ฟอร์มไม่ดียังไงก้อไม่เคยอยากให้ย้ายเลย แล้วทำไมไม่อยู่ด้วยกัน

ไม่อยากอ่านบอร์ดบอลนอกเลยช่วงนี้เศร้าเกิน ขนาดเราดูเค้าแค่ผ่านทีวีนะ แต่บรรยากาศแย่มาก อึนจัด แกเป็นคนดีด้วย ไนซ์กายเลย

“อยู่ให้รัก จากไปให้คิดถึง” ประโยคนี้ทำให้คิดถึงนักบอลที่เลิกเล่นไปแล้วหลายๆคน ในฐานะแฟนแมนยู ผมโคตรคิดถึงเจอร์ราด, แลมพาร์ด, วิเอร่า แม้จะเป็นคู่แข่งกับทีมรัก แต่ในฐานะคนคนนึงยอมรับว่าพวกเค้าเหล่านี้แม่มเก่งชิบบบ

ผมชอบประโยคหนึ่ง

"ความแต่งต่าง มันไม่ต้องไปแชร์แสงกับใคร"

เห็นยังมีถกเถียงกันว่าอาจจะไม่ได้ retire อะไรแบบนี้อ่ะครับ

โจต้า ถือว่าเป็นตำนานกองหน้า ได้เลยนะ เพชรฆาตที่มีสัญชาติญาณสูงมาก เรามองคล้ายกับ เอียน รัช เลยนะ รุ่นลูกหลาน ต้องมาถามว่า ปู่ เคยรู้จัก เคยดูไหม ทันไหม แน่นอน

อ้าว หรอครับ เห็นในนี้มีข่าวลงว่า retire แล้ว

งั้นเดี๋ยวต้องตามดูแหละ แต่ถ้าสโมสรจะประกาศคงไม่ใช่เร็วๆนี้แหละครับ คงรอพิธีศพผ่านไปก่อน

เหมือนบางความเห็นบอกว่าคือ LFC ยังไม่ประกาศอย่างชัดเจน
ส่วนตัวอยากให้ retire เบอร์นี้ไปเลย เหมือนกันครับ