ปิดด่าน ตัดไฟ ตัดเน๊ต

ลงไปกำจัด Call Center จริงๆจังๆ

บอกเลยนะ ไม่ถึงวัน

ฝั่งนั้นยอมกราบแน่นอน

ไม่ได้ยิงปืน สงครามอะไรทั้งนั้นอะ

เอาแค่กำจัด Call center ตัดน้ำไฟเน๊ต ส่งแรงงานกลับ

ดินแดนสำคัญกว่าการค้า จะเอาเงินเข้าประเทศ แต่เสียดินแดนไป มันเหมือนขายดินแดนยังไงก็ไม่รู้ แถมจะเอากลับมายากกว่าด้วย

ไม่ว่าจะเลือกใช้วิธีไหน ตราบเท่าที่ต้องการให้เขมรเสียผลประโยชน์ เราก็เสียผลประโยชน์เหมือนกันแต่เราต้องเจ็บน้อยกว่ามัน อ่อ ถ้าไม่ตอบโต้สักวิธีก็ยอมให้มันรังแกเราไป

ไทยมันนำเข้ามาสวมสิทธิ์ขาย ปิดด่านไปดีแล้ว จะได้รู้ว่าใครคือโม่งเสียผลประโยชน์

มันเสียประโยชน์ทั้งคู่แหละ แต่เราสายป่านยาวกว่า เราอยู่ได้นานกว่า คนของทางนู้นต้องมาทำงานประเทศเรา ซื้อของจากเราเยอะ พอซื้อไม่ได้ก็แย่ พ่อค้าแม่ค้าไทยที่ขายแถวนั้นก็อาจเสียรายได้ เพราะงั้นรัฐมันต้องหาทางเยียวยาดีๆ

ปัญหาคือรัฐมันใจกล้าพอไหม แค่นั้นแหละ

นำเข้าแรงงาน ลาว พม่า มาแทนสิ

มีไรก็ถามแต่เอไอนี่แหละ ไม่ต้องคิดอะไรเองแล้วในเน็ตก็ต้องมีทุกโพสที่จะมีเม้นนึงเอาเอไอมาตอบอถ้าอยากได้คำตอบเอไอ ผมถามมันเองได้ครับ หมายถึงกรณีอื่นไม่ใช่เจ้าของกระทู้นะครับ

การชนะที่ไม่ต้องรบ คือการทำให้เกิดแผลจากภายใน

ตัดไฟ ตัดเน็ตก็แย่แล้ว นึกดูตอนพม่าโดน พวกธุรกิจต้องย้ายหมด แล้วคิดดูคาสิโนเต็มชายแดนโดนตัดไฟเท่ากับตัดรายได้ของรัฐบาลเขมรเต็มๆ มันส่งแรงกระเพื่อมแน่นอน แต่อย่าลืมอนาคตเขมรก็ต้องหาวิธีแก้โดยพึ่งตัวเองมากที่สุด มีปัญหารอบต่อไปเขมรก็ต้องเตรียมพร้อมเรื่องนี้ไม่พึ่งไฟจากไทยเน็ตจากไทย ตอนปี 54 โดนปืนใหญ่จากไทยเสียหายเยอะเลยสั่งปืนใหญ่และจรวดหลายลำกล้องที่ระยะยิงไกลกว่าเดิมมาเพียบ ทั้งได้เรือรบจากจีน และอาจได้เครื่องบินด้วย คือเขมรเตรียมพร้อมตลอดวัดกำลังทหารตลอด มีแต่เราที่ชลาใจ ใจดี ให้แรงงานเข้ามาทำงาน มาสร้างชุมชนเขมรในไทย ให้ทุนการศึกษาเด็กเขมร เด็กเขมรเรียนจบได้ทั้งความรู้ได้ภาษาจากนั้นกลับเขมรแล้วก็เคลมวัฒนธรรมไทยสร้างความเชื่อให้คนเขมรเชื่อว่าไทยขโมยวัฒนธรรมเขมร เด็กเขมรเข้ามาไทยรับวัฒนธรรมไทยแล้วกลับไปเคลมเยอะแยะไปหมด

หลักๆ คือเราควรตัดความช่วยเหลือให้มากที่สุด แล้วอย่าใจดีเพราะเขมรจะแว้งกัดตลอด อย่าจริงใจกับเขมร