คบกันรวมรู้จักกัน ตั้งแต่เริ่มก็ 3-4 ปี ปีแรก กทม-เชียงใหม่ หลังจากนั้น ไทย-ออส จนปัจจุบัน เจอกันเฉลี่ยปีละครั้ง
ก็ลุ่มๆดอนๆ แต่ก็ผ่านมาได้ตลอด ยังไม่มีแผนร่วมกันว่าจะเอายังไงกันต่อ อนาคตเขาถ้ากลับมาก็คงทำธุรกิจกับที่บ้านที่เชียงใหม่
ผมก็คงทำงานอยู่กรุงเทพๆไปเรื่อยๆ ด้วยสายงาน มันมีแค่แค่กรุงเทพ ปริมณฑล

ตอนนี้ผมเริ่มคิดว่า ผมอยากปล่อยเขาแล้ว ผมน่าจะแต่งงานกับเขาไม่ได้ใน 3-4 ปีนี้ (ไม่พร้อมเรื่องเงิน) ตอนนี้เขา 27 เคยบอกว่าอยากแต่งตอน 30
ความสัมพันธ์ปัจจุบันก็วีดีโอคอลหากันทุกวัน แต่ก็เงียบๆ ต่างคนต่างทำอเไรของตัวเอง เริ่มพูดกันน้อยลง เหมือนมันไม่มีอะไรจะคุยกัน

ส่วนความต้องการตอนนี้ ผมอยากมีคนข้างๆที่มี รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส อยู่ใกล้ๆ เป็นแฟนที่เป็นแฟนจริงๆ วันหยุดไปหาอะไรอร่อยๆกิน

ผมควรจะเริ่มคุยกับแฟนยังไงดี ไม่อยากเห็นแก่ตัว ดึงๆกันไปกันมาแบบนี้

คุยตรงๆ เหมือนคุณพิมพ์นี้แหละ

ก็พูดไปตรงๆนั่นแหละว่าคุณไม่ไหวแล้วอยากได้คนที่สามารถไปมาหาสู่กันได้บ่อยๆอยากใช้เวลาร่วมกันมากกว่านี้

ตอนแรกผมกับแฟนก็จบพร้อมๆ กันแหละ ผมก็ยังไม่รู้จะไปทำงานอะไรสมัยนั้นเน็ตระดับ 56K ไม่มีเว็บหางานให้ search ได้แต่ส่งจดหมายสมัครงานไปตามที่อยู่ในหนังสือพิมพ์ ส่วนแฟนลงมา กทม หลังจบ เธอตามเพื่อนมาทำงานหลายอย่าง ผมทนความคิดถึงไม่ไหวเลยหนีตามมาด้วยเงินในกระเป๋าไม่เยอะมาก จากนั้นก็ทำงานอยู่ที่นี่ยาว

ไม่รู้คนอื่นเป็นเหมือนผมไหม แต่รักทางไกลถ้าต่างฝ่ายต่างโอเค มันก็โอเคแหละ แต่สำหรับตอนนั้นผมไม่โอเคเลย สงสัยยังเป็นวัยรุ่นมั้ง ถ้าอายุสัก 30-40 ก็ไม่แน่

ก็มีหลายทางให้ลองตัดสินใจครับ

1 เริ่มจากมองว่า ตอนนี้ปัญหาคือ อะไร เช่น อยากอยู่ใกล้ๆไม่สะดวก long distance ละ

1.1 ก็ลองปรับดูว่าเราจะหาทางไปอยู่ใกล้กันได้ไหม จะไปหาบ่ยขึ้น จะย้ายไปอยู่ไหม

2 หรือ ความรักเรามีปัญหาอย่างอื่น? เบื่อกันละไหม หรือ แค่เยื่อ long distance

3 ถ้าต้องเลิกจริงๆ เราโอเคใช่ไหม? ก็ลองทำทุกอย่าง เพื่อที่จะไม่เสียดาย เสียใจในอนาคตดูครับ

ลองดูครับ บางทีเพื่อนช่วยคิดที่ดีที่สุดก็อาจจะเป็นแฟน จขม นั่นละครับ เปิดใจคุยจนหาปัญหาจริงๆให้เจอกันครับ

คุยกันตรงๆดีที่สุดครับ ดีกว่าอ้อมค้อม โกหก หรือปล่อยให้มือที่สามเข้ามา

คิดและไตร่ตรองให้ดี พูดกัน คุยกันตรงๆ ตามความต้องการของคุณ

อย่าให้อะไรมันยืดเยื้อ เพราะมันจะทำให้คุณและเขาเสียเวลาทั้งคู่

ก็บอกไปตรงๆครับ

การไม่บอกนี่แหละ เห็นแก่ตัว ไม่ใช่ว่าท่านนะ

ผมว่าตึงๆเรื่อยๆแบบนี้มันไม่ดีกับทั้งสองฝ่ายเลย

รีบบอกไปเถอะครับ ยังไงมันดีกว่าตอนนี้แน่ๆ

Share เรื่องของผม LDR เหมือนกัน ระยะเวลาใกล้ๆ กันครับ เพิ่งเลิกกันไป เขาแอบไปมีคนอื่นครับ

ซึ่งแบบระหว่างทางผมก็สนับสนุนเขาตลอดนะครับ เวลาเงินขาดมือฉุกเฉิน แต่พอมาเจอเหตุการณ์นี้กับตัวก็สะเทือนใจมากๆ เหมือนกันครับ

ไม่ได้บอกว่า เรื่อง จขกท ต้องมาเป็นแบบเดียวกันผมนะครับ แต่อยากให้คุยกันหาทางให้ชัดเจน ไม่งั้นเวลามันจะเป็นสิ่งที่เสียและผ่านไปเรื่อยๆ

โดยมารู้ตัวอีกทีก็อ้างว้างพอสมควรครับ

ไหนๆ ก็ไหนๆ แชร์เรื่องตัวเองด้วยละกัน

ผมกับแฟนคือตอนคบกัน มาเจอกันที่ กทม แต่ตอนไปทำงาน ห่างกัน 800 กิโล

พยายามไปหาทุกเดือน ได้บ้างไม่ได้บ้าง ค่าใช้จ่ายสูง เวลาต้องแยกกันมันก็แย่

การประคับประคองใจกัน การเข้าใจกัน มันต้องมีสูงทั้งคู่

เรื่องวีดิโอคอลหากันแล้ว เงียบๆ ต่างคนต่างทำอะไรของตัวเอง มันมีแน่ๆ

สุดท้ายไม่ไหวครับ ย้ายไปทำงานจังหวัดเดียวกับแฟน 55555555

แต่วิธีผม ท่านทำตามไม่ได้ มันก็ลำบาก

ของผมถ้าย้ายไปหาแฟนไม่ได้ ผมก็ไม่รู้จะจบยังไง

เพราะมันต้องทนให้ไหวกันทั้งสองฝ่ายอ่ะ ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ไหว ก็จบเกม

รักทางไกลมันก็ยากแบบนี้ล่ะ

แชร์ด้วยได้ไหม...

LDR 3-4เดือนเจอกันทีนึง

เค้ามากรุงเทพฯ(มากับเพื่อน ผญ หลายคน อบรมของบริษัท)

ผมไปหา เจอกัน ไปเที่ยวกัน แต่เค้าพาเพื่อนมาด้วย แล้วจบที่เค้าไปนอนกับเพื่อน ไม่มานอนด้วยกัน

เหมือนผมเป็นคนขับรถเลย น่าน้อยใจไหมละ

ให้โอกาสตัวเอง ทั้งคุณและเค้า
แต่ถ้าเค้าไม่ยอม ก็เป็นเหมือนเดิมไป อย่าคิดเยอะ
อะไรก็เกิดขึ้นได้

น้องที่หนุนตัก ให้ท่านเป่าผมคนนั้น

ทำให้จิตใจ ของ บัลลัค อ่อนไหว

เปิดหน้าคุยกันตรงๆครับ ยิ่งเร็วยิ่งดี จะเอายังไงไปต่อหรือพอแค่นี้
แต่ก็ไม่ใช่คาดคั้นเอาคำตอบทันทีนะ ต้องให้เวลาคิดเยอะๆด้วย