เคยไปอังกฤษเจอเด็กร้องตะโกน 8 ชม ไม่ได้หลับเลย ขนาดใส่หูฟังยังได้ยินเพราะที่นั่งติดกัน ทรมานเพราะที่นั่งแคบแล้วยังเจอมลภาวะทางเสียง

เข้าใจหัวอกพ่อแม่ แต่จะดีกว่ามั้ยที่จะไม่พาลูกบินเที่ยวกลางคืน อยากน้อยก็แคร์ผู้โดยสารท่านอื่นสักหน่อย

ผมพาไปตอน6 เดิอน แต่ผมว่าดีสุดคือตอนเดินได้ค่อนข้างแข็ง ไม่กินนมแม่แล้ว ช่วงขวบครึ่ง-2 ขวบครับ เพราะยังนั่งกับพ่อแม่ได้ และเก็บตัว ไปอีกปีตอน 3 ปลายๆ 4 ขวบ เพราะ 2-3 ขวบพอโตเคา้ก็จำไม่ได้ แต่ตอนเล็กได้พัฒนาการ

ไปได้แต่เด็กมันจำไม่ได้

รอโตซักหน่อย จอยๆชีวิตค่อยพาไปดูนั่นนี่

เอาทารกไปนี่สนองนี๊ด พ่อแม่มากกว่า

ถ้าพาลูกไป แต่ไม่มีปัญญาทำให้ลูกไม่ไปรบกวนคนอื่นได้

ก็ไม่ต้องพาไป อยู่บ้านคือคำตอบ

ไปทำ ห ไร เหมือนจะรู้เรื่องอะ โตแล้วนุ้นค่อยไป

ส่วนตัวมองว่าทรมานเด็กเปล่าๆ เด็กไม่ได้รู้เรื่อง ไม่ได้อยากไปอะไรแบบนั้นหรอก อยากนอนสบายๆมากกว่า อันนี้อยู่ที่พ่อกับแม่เด็กอยากเที่ยวเองแล้วละ

ไม่ควร
ถ้าไม่มีคนเลี้ยงก็พอเข้าใจ แต่ตั้งใจพาไปนี่ไม่ควร ยิ่งทารกสื่อไม่ได้ว่าต้องการ พ่อแม่ก็ไม่รู้ แถมถ้าไปป่วยที่ต่างประเทศนี่หนักเลย

ที่เจอมากับตัวคือไปญี่ปุ่นปลายปีกับกรุ๊ปทัวร์ ก็เป็นแนวครอบครัว

แต่เด็กแบบน่าจะ 3-4 ขวบ พูดเดินยังไม่คล่อง เที่ยวไปได้ครึ่งทริป น้องไม่สบายขึ้นมา

สงสารเด็กสุดๆ เห็นว่าไปรพ ก็สื่อสารกับหมอไม่ค่อยรู้เรื่อง พ่อแม่ต้องตีตั๋วกลับวันนั้นเลย

ผมว่าอย่างน้อย สัก9ขวบอ่ะ กำลังโอเค

ไม่เหมาะ พาไปเที่ยวเพราะกิเลศตัวเองอยากไป หรือ อยากให้เด็กไป แต่เด็กมันไม่รู้เรื่อง เดินทางไหนจะหูอื้อบอกเราก็ไม่ได้ ไหนจะความจำตอนไปเที่ยวซึ่งไม่มียังไม่โตพอ รอสัก 4-5 ขวบกำลังสวย