เล่าอาการตกหลุมรักที่ต้องบอกตัวว่า ไม่น่าเลยตู ทีครับ

ผมท่านๆน่าจะมีประสบการณ์ตกหลุมรักใครหัวปักหัวปำแน่นอน แต่ทีนี้พอมันผ่านมาแล้วพอเรามานึกย้อนดูตัวเองทีหลังแล้ว ถึงกับต้องอุมานออกมาว่าไม่น่าเลยกรู ลองเล่ามาคนละเคสครับ

ตกหลุมรักขึ้นไม่ไหว

เธอใช่ไหมเป็นคนผลักฉัน

สกัดคอมโบ

อย่ามาทำหน้าอย่างนั้น

โธ่ กำลัง search เนื้อเพลงมาต่อคอมโบเลย

นึกว่าฉันกลัวหรือไง

บอก กงๆ

เธอนะเธอ

ไปแล้วออกทะเล

เห็นหน้าเค้าแล้วอมยิ้มเสียอาการ เค้าไปแล้วก็ยังยิ้มอยู่

ได้แต่บอกกับตัวเองว่า กเป็นhereอะไรเนี๊ย

(เคย) เป็นเพื่อนในที่ทำงานเดียวกัน ผมอายุน้อยกว่าเกือบ 2 ปี แต่เรียนรุ่นเดียวกัน จะบอกว่าเกิดจากความใกล้ชิดก็ได้ บวกกับความสงสารด้วย เพราะสภาพคือถูกทิ้งมาก่อน ทำให้เราเห็นใจ แล้วก็ช่วยงาน เป็นกำลังใจให้ และคอยรับฟังปัญหา

พอเริ่มรู้สึกว่าเฮ้ย เริ่มจะล้ำเส้น ก็กลับมาทบทวนตัวเอง จนคิดว่าเป็นเพื่อนกันดีกว่า สุดท้ายก็ปล่อยกันไป และหลังจากที่ได้รู้ความจริง ผมก็ได้แต่คิดทบทวนเรื่องนี้ในใจแบบ ทันไม่น่าเลยตู หรือ ทำไมเป็นคนดี แต่สุดท้ายมันก็เลยไปแล้ว มันพังทั้งความสัมพันธ์และความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีให้กันไปหมด ตอนนั้นคิดอยู่แล้วว่าชอบพอกันทั้งคู่ แค่จะไปต่อไหม มันกลับเป็นผมที่คิดว่าเราไม่น่าเหมาะกัน เป็นเพื่อนกันจะยั่งยืน สุดท้ายกลายเป็นคนที่ไม่เผาผีกันเลย เรียกว่าเป็น ปสก. ที่มันไม่ดีและมันก็ตลกร้ายว่าถ้าไม่รู้จักกันตั้งแต่แรก หรือรู้ตั้งแต่แรก เรื่องราวคงไม่เป็นแบบนี้

เลิกกับแฟนเก่าที่ไม่ได้ผิดอะไร มาหาคนใหม่ที่เขามีแฟนอยู่แล้ว

นานแล้ว สุดท้ายก็ไม่ได้กันหรอก

ตอนเด็กหลงรักครูสอนภาษาอังกฤษ ในห้อง sound lap

คล้ายเคสของผมเลย ปล่อยคนที่ดีที่สุดไปเพียงพอใจไม่กล้าบอก ป๊อดนั่นแหละ (ทั้งๆ ที่น้องเค้าก็คิดกับผมมากกว่านั้น)
เบอร์โทรเค้าตอนนี้ยังจำได้อยู่เลยแม้จะเกือบ 20 ปีก็ตาม