ขนาดระดับเหรียญทองโอลิมปิคจบมายังไม่ค่อยมีคนดันเลยปะคับ ทั้งๆที่ถ้าเป็นประเทศอื่นๆอย่างเมกานี่ ดันขึ้นเทิร์นโปรรัวๆ อย่าง Shakur, Floyd ตอนเทิร์นโปรก็ไม่ได้ถึงทองโอลิมปิค แต่มีคนดันจนเกิดจัดๆ

หรือเงินรางวัลมันน้อยไม่คุ้มสนับสนุน

อเมริกาเขาต้องซื้อตั๋วดูมวยค่ะ ดูทางทีวีก็เสียตัง

คนไทยดูฟรี วงการเลยไม่เติบโต ต้องรอสปอนเซ่อ
ผู้ชมไม่ได้ซัพพอร์ทกีฬาโดยตรง

สันดานการบริหารประเทศไทย จะไม่ไปลงทุนอะไรจริงจังครับ จะอะไรก็ช่าง

คือต้องรอให้เขาเก่ง ดิ้นรน ขึ้นมาเอง ดังเอง เก่งเอง มีชื่อเสียงเอง นั่นแหล่ะมันค่อยมาเจือก เขามาช่วยเหลือ แล้วก็ถ่ายรูปทำข่าว

สังเกตุนักกีฬา ทุกกีฬามนไทยเลย สนับสนุนแบบพอมี ถ้านักกีฬาไม่ใจรักจริงๆ นะ ไม่รอด ยิ่งนักกีฬาตกต่ำ ฟอร์มตก อย่างหมาเลยหล่ะ ก็เหมือนเดิมคือ ก็ต้องดิ้นรนเองให้กลับมาฟอร์มดี

รายการในบ้านเรามันน้อย เงินรางวัลก็น้อย รวมถึงปัจจัยอื่นๆอีกมากมาย

อย่างนักมวยที่ไปโอลิมปิกได้เหรียญ อย่าง มนัส กว่าจะขึ้นไปต่อยสากลอาชีพ อายุก็ปาไป 35 แล้วมั้ง

ไม่ก็ได้ติดยศตำรวจ ทหารกัน ก็ไปรับราชการดีกว่า

ฟรอยขายตั๋วทีได้ 500 ล้านดอล ปาเกียว 100+ ล้านดอล มาต่อยไทยได้ 100,000 นึงก็หรูละครับ

ผมก็ไม่ใช่นักดูมวยนะ แต่ภาพที่เห็นมวยสากลบ้านเรา คือมวยฟรี ต้องมีคนรับจัดพวกนักการเมืองไรงี้มั้ย

กับสภาพเศรษฐกิจอาจจะไม่ดี คนรับจัดแบบแต่ก่อนมาจัดสมัยนี้อาจจะมองว่าที่ได้คืนไม่คุ้ม มันก็ไม่มีใครอยากจัด


ของเมืองนอกเค้าอยากจัดเพราะอะไร เพราะนักมวยเป็นสินค้าที่เอามาขายเอามาจัดแล้วมีคนจ่ายเงินดูได้กำไรแน่นอน เค้าถึงอยากจัดอยากดัน

ใส่อารมณ์เกิ้นน
เมืองนอกเวลาซ้อมในค่ายเขาจ่ายค่าสมาชิกตอนซ้อมนะครับ รายเดือนรายปีก็ว่ากันไป ไม่ได้ซ้อมฟรีกินนอนในค่ายเหมือนบ้านเรา ถ้าเป็นคนไทยจะมีตังจ่ายกันไหม
เมกาญี่ปุ่นใช่ว่าจะมีมวยท่ี่ประสบความสำเร็จเยอะ ที่เราเห็นแทบจะหลุดมาแบบ 1 ใน 1000 เลยนะ
คนไทยได้เงินสปอนเซอร์สำหรับกีฬาอาชีพเรื่อย ๆ นะครับ กอล์ฟ สนุ๊กเกอร์ แบด นี่ได้กันเยอะ แต่ระดับโลกนะ มันก็ยากแหละ

ส่วนเรื่องนักมวยสากลไทยนี่มันยากตรงที่ มวยของไทยมักเริ่มมาจากมวยไทยครับ เตะต่อยเข่าศอกเป็นสัญชาติญาณ คราวนี้มันจะมี 2 แบบที่มาสากลคือ ทรงต่อยสากลได้กับไม่มีคนต่อยมวยไทยด้วย
ปัญหาใญ่คือหมัดเราไม่หนักโดยธรรมชาติครับ เพราะฝึกมวยไทยมา

บ้านเราต่อยมวยไทย แล้วต่อยอดไปมวยสากลสมัครเล่น มันก็ล่วงเลยวัยจะปั้นเทิร์นโปร ต่างจากฝรั่ง เป็นนักชกสมัครเล่นไม่นาน เขาก็ข้ามมาต่อยอาชีพ ฟลอยด์,รอย โจนส์ หรือ เดอ ลาโฮย่า มาชกอาชีพตอน 19-20 ปี

อีกอย่างทำมวยชิงแชมป์โลกใช้เงินเยอะ โปรโมเตอร์จ่ายกันไม่ไหว กับบ้านเราที่ทั้งดูฟรีกันอีก นึกถึงสมัยก่อนไปจัดตามต่างจังหวัด มีผู้ว่า นักการเมือง ผู้จัดการแข่งขัน บวกกับสปอนเซอร์ประกาศรายนามกันโคตรนาน นักมวยยืนรอนานจัด โตมาเข้าใจล่ะ มันต้องใช้ในการจัดเยอะจริงๆ

หลักๆ เลยนะ
1.นักมวยขาดคาแรคเตอร์ ไม่มีสปอตฮีโร่ ชีวิตนักมวยนอกสนามไม่มีสเน่ห์ดึงดูดคนเลยสักคน ลองดูฟรอย ไรอันการเซีย

2.โปรโมเตอร์ หลอกรับประทานสปอนเซอร์ จัดมวยแบบไม่ได้ลุ้น เอารปภ ฟิลิปปินสมาต่อยกับมวยสร้างของไทยงี้ ต่อยสิบไฟต์ไม่ได้ไรขึ้นมาสักอย่าง

3.นักมวยขาดแรงจูงใจ ไปซ้อมอย่างกับส่งไปออกรบ ไม่มีพัฒนการหรือหาความรู้ สกิลการต่อยให้มากกว่าเดิม

4.อยู่ค่ายไหนก็เทรนกับโค้ชคนนั่น เปลี่ยนใหม่ไม่ได้ยังเป็นระบบผูกขาดนักมวยเลือกอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง

คิดเหมือนเมนต์บน เลยครับ

นักมวยไม่เก่ง โค๊ชก็สอนแบบมั่วๆ ตามมีตามเกิด

นักมวยก็ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง ต่อยมวยแต่ตามองพี่เลี้ยง

ไม่มีคาแรกเตอร์ เหมือนเอาคนงานมาใส่เสื้อวอร์มของค่าย เถ้าแก่ให้ทำอะไรก็ทำ

ด้วยกติกา มันค่อย 12 ยก โอกาสไม่สนุกสูงมาก ไม่ถูกใจตลาดสมัยนี้