คิดว่าคนทำธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ จำเป็นต้องล้มมาก่อนมั้ย
การล้มมันทำให้แล้วแกร่งหรือมีความคิดประสบการณ์ที่ดีขึ้นมากเลยหรอคับ
บาบคนบอกเพระมุงยังไม่เคยล้ม
ผมว่าบางคนมันก็ไม่ได้อยากล้มอะถ้าเลือกได้ ล้มที่ไม่ฟื้นนีชิบหๅยพอดี

ไม่จำเป็นครับ เพราะอย่างเพื่อนผมเรียนจบมาก็เริ่มทำธุรกิจเลย มีเจอปัญหาบ้างแหละ แต่ก็ยังไม่ล้มอะไร แถมขยายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไปทีละนิด ค่อยๆเป็นค่อยๆไป

แต่สิ่งหนึ่งที่เห็นเพื่อน คือพยายามพาตัวเองไปอยู่กับคนที่มีประสบการณ์ ความรู้ในเรื่องต่างๆ ไม่ใช่แค่เรื่องที่ทำ

ไม่มีอะไรการันตีได้เลย
วัยรุ่นรวยตั้งแต่ไม่มี ปสก. ก็มีเยอะ

คนดังทำธุรกิจหลายอย่างแต่ก็ล้มเหลวก็มีเยอะ

แต่ผมว่าถ้าเคยล้มเหลวมาก่อน
เรารู้ว่าเราพลาดอะไรไปบ้าง
ครั้งหน้าจะได้ไม่พลาดอีก

ไม่มีใครอยากล้มหรอกในการทำธุรกิจ แต่ทุกคนที่สำเร็จต้องเคยล้มมาก่อนทั้งนั้น ไม่ทางใดก็ทางนึง ก็เหมือนการตัดสินใจในเรื่องอะไรบางอย่างไม่ต้องธุรกิจหรอก ในชีวิตเราก็มีการตัดสินใจที่ผิดพลาด นำมาวิเคราะห์ เรียนรู้ และไม่พลาดแบบนั้นอีก เป็นการฝึกการตัดสินใจให้มีคุณภาพที่ดี ผลลัพธ์จะได้ดี และคุณภาพชีวิตก็จะดีตาม

ซึ่งคำว่าล้มของแต่ละคนก็น่าจะเข้าใจไม่ตรงกันอีก

ไม่เสมอไปละกัน

การเริ่มต้นธุรกิจ จำเป็นต้องผิดพลาดเพื่อเรียนรู้และต่อยอดการแก้ปัญหาจากความผิดพลาดนั้นได้ แล้วถึงจะเติบโต

การเป็นเจ้าของกิจการหรือธุรกิจมีหลายแง่มุมของชีวิตและประสบการ์ณรวมถึงต้นทุนทั้งความรู้และทุนทรัพย์

ซึ่งมุมมองคนภายนอกอาจมองไม่เห็นด้วยซ้ำว่ากิจการที่เห็นว่าดี แม่อยู่ในช่วงขยับขยายเติบโต ก็มันต้องประสบปัญหาและความผิดพลาดไม่ว่าจะเรื่องการบริหารทั้งคนและทุน

แต่ด้วยสภาพของธุรกิจที่โตไวมากๆในสายงานนั้นๆและมั่นคงสุดๆ คนภายนอกอาจมองว่าทำแล้วโตเลย ทีมงานเก่ง ทุนหนา

แต่จริงๆแล้ว ทุนมาจากความสำเร็จที่เรียนรู้จากความผิดพลาด
และคนเก่งๆ ทีมงานเก่งๆ ก็เก่งเพราะผิดมาเยอะเช่นกัน

ทุกความสำเร็จ ต้องมีความ "ผิดพลาด" เป็นอุปสรรค
แต่สังเกตุุได้คือ คนที่ทำธุรกิจสำเร็จ เค้าละเอียดตั้งแต่การวางแผน
และขั้นตอนการปฏิบัต เพื่อให้ให้ผิดพลาดน้อยที่สุด
และการแก้ไขปัญหาที่รวดเร็ว เพื่อไม่ให้ "ล้ม"

ผู้บริหารที่ล้มเหลวมักจะหาคนผิด ลงโทษ ไม่ว่าลูกน้อง หรือ ตัวเอง
สุดท้ายกิจการมักไปไม่รอด โทษคู่แข่ง เศรษฐกิจ โชคชะตา
แตกต่างอย่างชัดเจน กับคนที่สำเร็จจะเร่งหาสาเหตุ แล้วปรับปรุงแก้ไข

จาก ปสก. การมีกิจการ ปีนี้เข้าปีที่8 และเป็น นลท. ควบไปด้วย
ความผิดพลาด ปัญหา อุปสรรค เกิดได้ตลอดเวลาจริงๆ ในรุปแบบต่างๆ แบบที่คุมได้ และเหนือการควบคุม
แต่ไม่ถึงกับเจ๊ง แต่สาหัสใช้ได้ แล้วผมก็ถอดบทเรียนจุดนั่น มาเป็นอุทาหรณ์ ข้อเตือนใจ ว่าจะไม่พลาดอีก

ไม่ว่าจะลงมือทำอะไร ความรู้ ปสก. เงินทุน สติปัญญา การตัดสินใจ 5อย่างนี้ต้องมีครบ ไม่งั้นเหนื่อยแน่ มันเป็นความต่างจริงๆ ของคนธรรมดา กับคนเก่ง ทั้งวิธีคิด วิธีแก้ปัญหา

รายย่อยทั่วไป ล้มแล้วกลับไปจุดเดิมยากมาก หรือปิดโอกาสแก้ตัวทันที ถูกโลกธุรกิจคัดทิ้งจากสังเวียน
[ใครที่สายป่านยาวที่สุด ทนความสูญเสียได้มากสุด
จะเป็นผู้ชนะเสมอ แทคติก เครื่องมือ skill มันช่วยให้ชนะการรบได้ แต่ไม่ชนะสงคราม]

ความรู้ และเงินทุนสำคัญจริงๆ เป็นตัวแปรชนะสงคราม การทำกิจการก็เช่นกัน

ยิ่งเจอปัญหา ยิ่งเก่ง ทุกครั้งที่เจอปัญหา ผมต้องหาวิธีจัดการ เพื่อไม่ให้เจอปัญหาเดิม

ยิ่งรายละเอียดชีวิตเรื่องเล็กๆเนี่ย ยิ่งโครตสำคัญเลย ถ้าบริหารจัดการไม่ดี มันจะก่อตัวใหญ่ขึ้น กระทบทุกมิติ ทำให้ชีวิตสดุด

ตามที่ยังโอมบอกนั่นแหละ ก่อนจะซิ่งมันต้องกลิ้งมาก่อน

เพียงแต่คำว่าล้มของคนเราไม่เท่ากัน
คือถ้าถึงขั้นว่าต้องเคยผ่านการหมดตัวมาก่อน ต้องเจ๊งยับเหลือศูนย์ กินข้าวกับมาม่าแคะเศษเหรียญใช้ อันนี้ก็อาจจะไม่จำเป็น
แต่ถ้าเคยสะดุด เคยเกิดความผิดพลาด อันนี้น่าจะเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการ
เพราะทำธุรกิจจริงๆแล้วมันก็คือการแก้ปัญหาหน้างานอะ เราจะไม่รู้ว่ามีปัญหาจนกว่าจะทำ บางปัญหาแม่งก็คิดไม่ถึงจริงๆจนกว่าจะเจอเอง แบบโควิดงี้ เคยคิดว่าตัวเองป้องกันจุดเสี่ยงหมดแล้ว ไม่ทำอะไรเกินตัว ระวังโน่นนี่นั่นมาตลอด เจอไอ้นี่เข้าไปทีเดียวชิบหายเลย
แต่บางคนเค้าจำกัดความเสียหายไว้ มีแผนสำหรับเวิสท์เคสไว้ พอเวลามันสะดุด หรือผิดพลาดอะไรมากมันก็เลยเสียหายแต่ยังพอเหลืออะไรให้กลับมาได้อยู่
คนที่ทำธุรกิจที่ล้มแล้วแต่ยังไปต่อ บางทีไม่ใช่ว่าดื้อหรืออะไร แต่ถ้ามันทำธุรกิจมาตลอด เอาแค่อายุซักสามสิบกว่าๆก็ได้ ประสบการณ์ทำงานบริษัทหายไปซักห้าปีมันก็กลับไปหางานยากแล้ว ยิ่งถ้าจะเอารายได้เท่าตอนทำธุรกิจ ด้วยอะนะ มันก็มีแต่ต้องไปต่ออย่างเดียว และไอ้คนที่มันอยู่กลุ่มประสบความสำเร็จพวกนี้เค้ายิ่งทำก็ยิ่งมีประสบการณ์ ค่อยๆปิดจุดอ่อนตัวเองไป ก็เลยจะดูเหมือนล้มเป็นสิบครั้งเพื่อประสบความสำเร็จครั้งเดียวอะฮะ

นอกจากคุณจะเรียนรู้ตอนล้มแล้ว มันต้องมีโค้ชที่คอยแนะนำไม่ให้คุณล้มท่าเดิมอีก ไม่งั้นคุณก็เดินกะเผลก ๆ ไปเรื่อยจนกว่าจะไม่ล้มอีกรอบก็เสียเวลาไปเยอะ