ใครดู **คุยคุ้ยเพลงของป๋าเต็ด** ตอนเจฟ ซาเตอร์มาออกบ้างครับ ผมดูหมดทุกคนละ ตั้งแต่

กบ Big ass / บอย โกสิยพงษ์ / แทนลิปตา / แอ้ม อัจฉริยา / เจฟ ซาเตอร์ ผมกล้าพูดได้เลยว่าพอผมดูจบผมว่าเค้าเหมือนไม่ได้ทำเพลงร้องแต่เหมือนกำลังสร้างงานศิลป์ชิ้นนึงที่มีโทนสีที่แตกต่างจากคนอื่นแบบชัดเจนมากๆ ต่างแบบฉีกโทนสีของงานตัวเองออกมาเลย หลายๆคนเค้าเขียนงานเพลงจากช่วงชีวิตของนักร้องคนนึงที่อกหัก รักคุด มีลูก มีแฟนอะไรก็ว่าไป จะบอกยังไงดี คือมันเป็นงานเพลงที่อยู่กับรอบตัวมนุษย์มากกว่า แต่งานของเจฟ แต่งจากอารมณ์ความฝัน กาลเวลา อารมณ์แบบเพ้อฝัน หรือสิ่งที่มันจับต้องไม่ได้ แบบล่องลอยไปบนฟ้าอะไรแบบนั้น แต่ก็มีงานเพลงที่ออกมาจากความรักเหมือนคนอื่นๆบ้าง เช่น ลืมไปแล้วว่าลืมยังไง แค่เธอ เป็นต้น

แต่ที่ผมชอบที่สุดคือ งานเพลง---ก่อนที่เธอจะลืมฝัน--- มันมีอะไรที่บ่งบอกงานศิลป์ได้ชัดเจนมาก

- ไอเดียจาก ปีเตอร์แพน ช่วงความฝันและการตื่น อารมณ์เพลงเหมือนเทพนิยาย
- การทำดนตรีแบบฝั่งยุโรป แต่กลับใส่เนื้อเพลงที่เป็นคำไทยโบราณ แบบยามนิทรา จันทรา แสงจันทร์ ยามราตรี มันคือความ Contrast ที่ผมไม่ค่อยเห็นใครทำแบบนี้ในไทย ส่วนใหญ่จะใส่เพลงไทย คำไทย ดนตรีไทยมากกว่า เช่น โอม Cocktail หรือ แพท วงKlear ให้กลิ่นอายความเป็นไทย แต่ของเจฟมันให้กลิ่นอายความเป็นยุโรปหรือพวกเวสเทิร์นตะวันตก
- แล้วเสียงดนตรีแฝงคือเสียงเข็มนาฬิกา ติ๊กๆๆๆๆๆๆๆ ที่บ่งบอกถึงช่วงเวลาจากความฝันสู่การตื่น คือเพลงนี้มันคือเพลงที่มีช่วงไทม์ไลน์อยู่ที่ 20.00-06.00น. แบบชัดมากๆ
- โทนสีของเพลงและของ MV ก็ไม่ค่อยมีใครทำ MV โทนนี้ เหมือนโทนสีของหนังเจ้าหญิงดิสนีย์เลยครับ

คือผมไม่ได้บอกว่าเจฟเค้าแต่งเพลงได้เก่งที่สุดมากกว่าคนอื่นๆนะ แต่ผมแค่รู้สึกว่าเค้าทำเพลงได้แตกต่างจากสีของคนอื่นๆและเนื้อหาของเพลงที่แตกต่างจากคนอื่นๆมาก รวมถึงดนตรีที่เป็นสไตล์ของตัวเองแบบเฉพาะตัวมากๆ ประเทศไทยผมว่ามีแค่คนเดียวนี่แหละที่มีสไตล์การทำซาวน์ดนตรีแล้วให้ความรู้สึกแบบยุโรป

เบ้าหน้าฟ้าประทานมาก

คนนี้เก่ง เสียงก็ดีมาก