ขนาดผมอายุยังไม่เยอะ 32แต่รู้สึกว่าดรอปกว่าตอน20+เยอะมากอะ เคยเอนข้อมือขาด เคยเป็นเกาท์หนักจนเดินไม่ได้หลายวัน ตอนนี้นั่งนานอะไรนานๆก็ปวดหลังปวดไหล่
รู้สึกว่าต่อให้มีเงินเยอะขนาดไหนก็ไม่สำคัญเท่าร่างกายครบ32และแข็งแรง เช่น คนข้างบ้านผมอายุ50แล้วบ้านมีเงินรวยมาก แต่ปอดพังเพราะติดบุหรี่มานานแค่เดินยังเหนื่อยหอบ ผมแซวแกตอนกลับ บ้าน ตจว แกพูดมาคำนึงน่าคิด ว่าไม่อยากได้อะไรแล้วเงินทอง อยากแค่กลับมาหายใจได้แข็งแรงเหมือนเดิม แกคงทรมาณมาก

ผมครับ 30

คือร่างกายดร็อปลงอย่างเห็นได้ชัด ทั้งภายใน ภายนอก

ตอนนี้ ลด หวาน มัน
ดิ่มน้ำผักผลไม้ปั่นทุกวัน(ระเบิดทุกวัน รู้สึกดีมาก)
ออกกำลังกายจากที่เน้นเรื่องเวทอยางเดียว มาสนใจคาดิโอมาขึ้น

นอนเร็ว ตอนนี้ฝึกนอน 4 ทุ่ม

ฝึกไม่ให้ตัวเองเครียด

หวังว่าจะมีวินัย และ สุขภาพที่ดีขึ้นครับ

คนเรากว่าจะรู้ตัวว่าสิ่่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตคือสุขภาพที่แข็งแรงมิใช่เงินทองก็ต่อเมื่อร่างกายเรามันเริ่มส่งสัญญาณบอกเรานี้แหละครับ

ต่อให้รวยแค่ไหนแต่ร่างกายไม่สมบูรณ์ ใช้เงินยังไงก็ไม่มีความสุข

ยกตัวอย่างง่ายๆ แค่เราเป็นหวัดอ่อนๆ ครั้นเนื้อครั้วตัวแค่ 3-4 วัน ชีวิตยังหมองเลย ทำอะไรก็ไม่สนุก

แล้วนึกภาพคนที่เค้าต้องป่วยอะไรสักอย่างเรื้อรังแล้วต้องอยู่กับมันตลอดชีวิตดู ความรู้สึกแบบนั้นเลยครับ

จะไปเที่ยว แล้วกลัวไม่ไหว เมียเลยสั่งให้ไปเข้า ฟิตเนส

หลังจากไปเที่ยวมาก็ยังไปอยู่ มันก็ดีกับตัวเองแหละ

ผมไม่ได้ออกกำลังกายมา 10 ปีละมั่ง หลัง ACL ขาดไป 2 รอบ

ตอนยังไม่เจ็บผมก็คิดว่าดรอปแล้วฮะ ฮ่าๆๆๆๆ แบบ ม. ปลาย กับ ปี 3 ปี4 คือมันรู้เลยว่าเราไม่สามารถวิ่งได้เท่าเดิม (ในกรณีที่เล่นอย่างเดียวนะครับ ไม่ได้เป็นนักกีฬา)

ออกกำลังกายครับ ช่วยได้จริงๆ

ร่างกายฟิตขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ของผมสุขกายไม่เท่าไหร่ แต่หลายปีที่ผ่านมาสุขภาพจิตแย่จัดๆ ผลจากความเครียดเรื่องงาน

ส่วนสุขภาพกาย เพื่อนรุ่นเดียวพากันป่วยออดๆ แอดๆ เจ็บนั่นปวดนี่กันเยอะ แต่ผมยังไม่มีปัญหาอะไร ยังเที่ยวลุยๆ เดินขึ้นเขาอะไรได้สบายอยู่

เริ่มก่อน ชนะก่อนครับ
ของอย่างงี้ บางคนลงโลงก่อนคิดได้ซะอีก
ยินดีที่ท่านกลับตัวได้ครับ
เดี๋ยวนี้ไปงานบุญ งานแต่ง งานวันเกิดใคร
ผมไม่ค่อยอวยพรขอให้รวยแล้ว อวยพรขอให้สุขภาพแข็งแรงหมด
เพราะ การไม่ป่วยนานเท่าไหร่ เรายิ่งมีโอกาศใช้เงินได้นานเท่านั้นแหละครับ

ตั้งแต่ 24 กว่าๆ ดื่มช้างแล้วตื่นมาเวียนหัว หลังจากนั้นสักพักก็สมัครยิม แล้วยาววเลย

ตั้งแต่ซื้อลู่วิ่งมาไว้ที่บ้าน ผมวิ่งทุกวันมาได้ 3 ปีแล้วครับ ยกเว้นวันไหนติดธุระจริงๆจะงด ปกติออกไปวิ่งตามสนามกีฬาแค่สัปดาห์ละ 1-2 วันเอง


รู้สึกสุขภาพแข็งแรงขึ้นมาก เเทบไม่เป็นหวัดเป็นไข้เลย ไม่เหนื่อยง่าย ไม่ปวดหลัง

พึ่งเริ่มวิ่งตอนอายุ 30 ครับ ตอนนี้กำลังจะ 32 วิ่งสัปดาห์ละ 3-5 วัน วันละ 3-5 กิโล ร่างกายดีขึ้นเยอะครับ สุขภาพจิตดีขึ้นด้วย

ไอ้คำที่ว่า 'ถ้ารู้สึกแย่ แค่ออกไปวิ่ง' คือ โคตรจริงเลย เหงื่อออกปุ๊ปอารมณ์ดีขึ้นทันที

ผมเวท+คาดิโอทุกวัน วันละ 5-6 ชั่วโมง ตอนนี้ทำจนติดเป็นนิสัยแล้ว

ปกติกิน 2มื้อ หรือแย่สุด มื้อสุดท้าย 4ชม.ก่อนนอน

ถ้าวันไหนหลุดกินค่ำกว่านั้น นอนโคตรแย่ ตื่นมาโคตรเซง

ไขมันไม่ต้องเลี่ยงนะ ldl ไม่ใช่ผู้ร้าย

กินน้ำผลไม้ทุกวัน ถ้าไม่ฟิตจริง ออกกำลังกายหนักจริง อาจส่งผลเสียโคตรๆได้นะ

อย่าไปหลงคิดว่าน้ำผลไม้ปั่นแยกกากมันดี น้ำตาลล้วน กากใยแทบไม่มี

อัพเดตข้อมูลสุขภาพได้ที่ https://youtube.com/@DietDoctorThailand?si=NuNTiXFFCmF22EjG

เสียเวลาฟังซักนิด คิดเสียว่าลับขวานก่อนตัดไม้

ผมพึ่งเริ่มวิ่งได้ 2 อาทิตย์ วันละ ชม ไม่ไหวตอนนี้หนักสุดในชีวิตละ 82 โล พยายามลดให้กลับๆไปเท่าเดิม 70-75

หันกลับมาเตะบอล​ในรอบเกือบยี่สิบปีได้

รู้เลยร่างกายเริ่มชราภาพลง​

ผม พอเข้าหลัก 40 เริ่มมีเพื่อน ๆ คนรู้จัก จากไปเพราะมะเร็ง หลอดเลือดสมอง หลอดเลือดหัวใจ หลายสิบคนแล้ว

เป็นวัยที่ต้องรับกับการสูญเสียแล้วครับ ญาติ เหลือแค่แม่กับยาย และน้องสาว

ทกวันนี้รักษาสุขภาพเพื่อที่จะได้อยู่ดูแลเขานาน ๆ