ช่วงนี้ปัญหาชีวิตผมรุ่มเร่ามาก ทั้งการเงิน ความเครียดจากการโดน กดดัน จากแฟนเก่า(เลิกกันไม่ค่อยจะดีเท่าไร)ที่บ้านก็ชอบโทรมาขอเงิน น้องสาวก็ขอเงิน โดยไม่มีไครรู้เลยนว่าผมลำบากขนาดไหน อาจผิดที่ผมเองไม่เคยปริปากพูด เพราะรู้สึกพูดไปก็เท่านั้น พ่อผมชอบแบบ ประมานว่า กูเลี้ยงมึง มา มึงต้องรู้จักทดแทนบุณคุณ ซึ่งปรกติ ผมจะให้เดือน ละ 5000 อยู่แล้ว แต่ไม่ค่อยจะพอ ตอนนี้ไม่รู้จะหันไปหาไครดี เลยมาระบายสักหน่อยชีวิตมันเครียดจริงๆ เห้อ ยังดีที่มีงงานทำอยุ่ เลยจะมาถามเพื่อนๆว่า มีแนวทางแก้ปัญหาเวลาหันไปไม่เจอใครบ้างใหมครับ

หนีไปอยคนเดียว สบายใจ

คนไทยนี่ไม่ค่อยวางแผนเกษียณกันเลย พอแก่ตัวไปก็หวังเอาเงินลูกมาใช้ ลูกคนไหนเงินเยอะก็โชคดีไป

ถ้าไม่มี ท่านแก่ตัวไปก็ไม่มีเงินเก็บอีก วนลูปไปอีกหลายเจเนอเรชั่น ไม่มีหลุดพัน

ผมก็เครียดทั้งงาน เงิน ครอบครัว หลายๆเรื่องปนกัน ช่วงนี้ก็นอนไม่ค่อยหลับ ขนาดดื่มเข้ายังไม่หลับ

เซ็งงานด้วยยิ่งหนัก เหมือนโดนหลอกใช้

ตอนแรกจะมาตอบว่า พ่อแม่นี่คือที่ปรึกษาที่ดีที่สุด
อ่านไปอ่านมา ไม่ได้ละแสรส คงได้แต่บ้านผมแล้วล่ะ

ทนให้เขาไถตังค์แบบนี้ ยอมเขาไปเรื่อยๆแบบนี้ ระเบิดเวลาชัดๆ
ถ้าท่านไม่ระเบิดใส่เขา ท่านคงระเบิดใส่ตัวเองไม่ทางใดก็ทางนึง

เป็นผมนะด่าแม่งเลยไอสัสสสสสสส

ค่อยๆเคลียร์ไปทีละเรื่องครับ แฟนเก่าเลิกกันเเล้วผมไม่รู้รายละเอียดว่าทำไมท่านต้องเก็บมาคิด

เรื่องเงินถ้าไม่ไหวจนถึงที่สุดก็บอกไปตรงๆว่าไม่มี ก็มันไม่มีจริงๆจะเอาที่ไหนให้

ผมขอเตือน ท่านนะครับ
ท่านให้ 5 พันถือว่าเยอะแล้ว จริงๆ ลดได้ควรลด แต่ไม่เป็นไร ถ้า 5 พันคือความสบายใจท่านก็โอนตามนี้

แต่เมื่อไหร่ก็ตาม ที่ครอบบอก ขอค่านุ้นค่านี้เพิ่ม เช่น ดาวน์รถ หนี้นอกระบก เอาเงินไปช่วยคนนุ้นคนนี้
ที่มันเกินจากที่ ท่านให้ 5 พันเมื่อไหร่ก็ตาม ให้ปฎิเศธแบบไม่ต้องมีเยื้อใยทันทีว่าไม่มี

ผมเจอมาเยอะแล้วครับ ชีวิตล้มละลาย จากครอบครัวปลิงแดรกแบบนี้ บางคนอนาคตกำลังดีๆเลย

ผมมีลุกหอที่แบบนี้เยอะ มาตั้งหลัก ทำงานเช่าหอ ได้ เป้นปี กำลังเริ่ม อัพชีวิตตัวเองให้มีความเป็นอยุ่ดีขึ้น เจอปัญหาทางบ้านมา ทีเดียว ขอเงินเพิ่มทำนู้นทำนี้ สุดท้าย ไม่ พ้น ช็อตตัวเอง เริ่มไม่มี จ่ายค่าห้องเพิ่มเริ่มติด สุดท้ายต้องให้ออก ไปอยุ่ที่อื่น

แล้วเค้าต้องไปตั้งต้น เสื่อผืนหมอนใบอีกรอบ ตลอดเวลาที่ทพ มา 4-5 ปี ผมเจอเคสแบบนี้เยอะมาก เรืองส่งเงินเพิ่มให้ครอบครัว แล้วตัวเอง มาช็อตจนล้มละลาย

ปกติผมก็ไม่บอกเรื่องปัญหาตัวเองให้ใคร ไม่มีปรึกษาใครเหมือนกัน ถ้าปรึกษาก็คือหาคนที่แก้ปัญหาได้ แต่ก็น้อย เลยทำตัวให้ปัญหาน้อยที่สุด ผมก็คิดอยู่จริงๆว่าถ้าปัญหาใหญ่จริงๆผมคงรับมือไม่ได้ เพราะไม่ค่อยได้เจอและไม่ปรึกษาใคร

ครอบครัวเลี้ยงมาแบบไหน ทำไมถึงจะเอาแต่ของลูก !!

ไม่ปรึกษาใครครับ เคยปรึกษาแล้วหนักใจกว่าเดิม

ผมจะแบบวางปัญหาลงไปซักช่วงหนึ่งคือแบบ ช่างแ..ง อะว่าง่ายๆ แล้วไปทำอย่างอื่นที่อยากทำให้สบายใจละค่อยกลับมาลุยต่อ

อย่างแรกเลยคุณต้องเอาเชือกความเชื่อผิด ๆ ที่สังคมปลูกฝังซึ่งมัดตัวคุณอยู่ออกก่อนครับ คือความเชื่อที่ว่าความกตัญญูคือความสูงสุด การช่วยครอบครัวต้องไม่มีเงื่อนไขใด ๆ และการยอมลำบากเสียสละเพื่อคนอื่นคือเกียรติอันสูงส่ง คือลูกผู้ชาย

เรื่องนี้เป็นความเพ้อเจ้อของสังคมเอเชียขั้นสุดครับ

ผมบอกว่าการกตัญญูเป็นสิ่งดีแต่เราต้องไม่เดือดร้อนครับ สำหรับผมไม่ใช่พ่อแม่พี่น้องทุกคนสมควรถูกนับว่าเป็นพ่อแม่พี่น้องเพียงเพราะสายเลือดเดียวกันเพียงเพราะเค้าให้กำเนิดเรามา หากเค้าอยากได้ความเคารพจากเรา อยากให้เราช่วยเหลือ เค้าต้องเป็นพ่อแม่พี่น้องที่ดีกับเราด้วยครับ ถ้าเค้ามองเราเป็นแค่ตัวหาเงินก้อนผลประโยชน์เราเลือกได้ที่จะเอาตัวเองก่อน คุณรู้มั้ยครับในสังคมไทยมีคนที่โดนคล้ายคุณเยอะมากเพียงเพราะความเชื่อผิด ๆ นี่

ถ้าให้เดือนละ 5,000 บาทไม่พอก็บอกไปเลยครับว่าเดือนต่อไปไม่ให้แล้วนะ ไม่มีกิน ถ้าเค้าบอกเคยเลี้ยงมาก็บอกที่ให้ไปมันล้นเพดานไปนานแล้ว ไม่มีพ่อแม่ที่มีความเป็นคนที่ไหนมานั่งขี่หัวลูกอ้างหนี้บุญคุณอันล้นพ้นหาที่สุดไม่ได้หรอกครับ ไม่พอก็ไม่ต้องเอา พี่น้องเอาแต่ขอเงินก็ไม่ต้องให้ จะตัดพ่อลูกตัดพี่น้องตัดไป ถ้าตัดเพราะเรื่องเงินจะได้รู้ว่าเค้ามองเราเป็นลูกเป็นพี่จริงมั้ย

ความจริงบางอย่างมันเจ็บปวดแต่คุณจำเป็นต้องรู้ครับ

อย่างที่สอง สำคัญสุด - ทางแก้เมื่อคุณมองหาใครไม่เจอคือคุณต้องเคารพตัวเองและยืนหยัดเพื่อตัวเองครับเพราะไม่มีคำแนะนำจากใครช่วยคุณได้ถ้าคุณไม่ตัดสินใจที่จะปกป้องตัวเองก่อน มีจุดยืนที่ไม่สั่นคลอนไปครับว่าต่อจากนี้จะขอใช้ชีวิตเพื่อตัวเอง ที่ผ่านมาเหนื่อยติดลบมากพอแล้ว ไม่ขอทนกับการใช้ประโยชน์ผ่านนิทานความกตัญญูแบบนี้ต่อไป ถ้าพ่อไม่เห็นเราเป็นลูก ถ้าน้องไม่เห็นเราเป็นพี่แต่เห็นเป็นแค่ก้อนประโยชน์เราก็ไม่จำเป็นต้องสนใจครับ

ขอให้คิดเสมอว่าเราจะได้รับการปฏิบัติจากใครเท่ากับความเคารพที่เรามีต่อตัวเองและความจริงที่ดี (กับเรา) บางทีมันเจ็บปวดไม่สวยงามครับ บางครั้งเราต้องเลือกทำสิ่งที่ฉลาดแทนการทำสิ่งที่สังคมบอกว่าถูก เราเกิดมาคนเดียวและเราจะตายคนเดียว ให้ความสุขกับตัวเองในช่วงเวลาที่เหลือจากนี้ครับ

บอกไม่มีเงินไปครับ สักสองเดือน ดูดิ จะมาไม้ไหน

บอกความจริงไป แล้วบล็อคทุกการติดต่อครับ ให้เขาเรียนรู้บ้าง

เรื่องราวคล้ายกันเลยครับ เป็นกำลังใจให้ครับ

ช่วงหลังผมหัดเขียนอ่าครับ
เขียนไปเรื่อยๆ เรื่องดีบ้าง ไม่ดีบ้าง โกรธก็เขียน เหงาก็เขียน
วันนี้รู้สึกยังไงบ้าง เรื่องที่อยากทำ ทำไปถึงไหนแล้ว ทำไมเรื่องนี้ยังไม่เริ่มซักที บลาๆๆ
ผมรู้สึกว่ามันช่วยปลดปล่อยตัวเอง ในบางอย่างเหมือนกัน
ทำให้เห็นตัวเองในมุมต่างๆมากขึ้น ยอมรับตัวเองมากขึ้น เข้าใจให้ตัวเองมากขึ้น
mental health ดีขึ้น