ถ้าเราเสพกาม /เรื่องเพศ มากๆ จะทำให้เราเบื่อหน่าย และหลุดพ้นได้ง่ายขึ้นมั้ย
ในบางลัทธิ ความเชื่อ การเสพกามอาจนำพาไปสู่การบรรลุได้
https://en.wikipedia.org/wiki/Tantra
ตันตระ เป็นลัทธิความเชื่อลึกลับที่มีรากฐานมาจากศาสนาฮินดูและพุทธศาสนาตั้งแต่ยุคโบราณ มีลักษณะเป็นศาสตร์ลับเกี่ยวกับโยคะ มนตรา และพิธีกรรมทางเพศ โดยเฉพาะในสำนักตันตระบางกลุ่มจะใช้การเสพกามารมณ์เป็นเครื่องมือในการบำเพ็ญฝึกฝนจิตวิญญาณ ด้วยความเชื่อที่ว่า ยิ่งมีประสบการณ์ทางกามารมณ์มากเท่าไหร่ จนกระทั่งชินชาและเบื่อหน่ายมัน ก็จะยิ่งหลุดพ้นจากกิเลสตัณหาได้เร็วขึ้น
ภายใต้คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ที่เรียกว่า "ตันตระ" ได้อธิบายไว้ว่า พลังทางเพศคือพลังอันยิ่งใหญ่ เป็นแหล่งกำเนิดของสรรพสิ่ง หากสามารถควบคุมและใช้พลังนี้ได้อย่างถูกต้องก็จะสามารถหลุดพ้นจากวัฏสงสารได้ในที่สุด ศาสตร์ตันตระจึงพยายามนำพลังทางเพศมาใช้ในเชิงจิตวิญญาณ ผ่านการฝึกกลั้นความใคร่ การทำสมาธิ และพิธีกรรมต่างๆ อันแฝงไปด้วยสัญลักษณ์ทางเพศ
จึงมีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่ศรัทธาในแนวทางของตันตระ โดยเฉพาะในอดีตกาลตามสำนักลับต่างๆในอินเดีย ทิเบต จีน ญี่ปุ่น ฯลฯ มีพิธีกรรมที่ใช้การร่วมเพศเป็นเครื่องมือทางจิตวิญญาณ เช่น การบูชาพระศักติ (Shakti) คู่ของพระศิวะ ซึ่งเป็นเทพแห่งการทำลายล้างและการสร้างใหม่ ก็มีการใช้เรือนร่างของหญิงสาวเป็นแท่นบูชา มีการดื่มน้ำอสุจิและประจำเดือนเป็นส่วนหนึ่งของพิธี เพื่อเข้าถึงพลังของพระแม่ผู้สร้างสรรพสิ่ง
สำหรับตันตระในพุทธศาสนาวัชรยานก็เช่นกัน มีความเชื่อว่าการร่วมเพศระหว่างโยคีชายและหญิงอย่างมีสติ จะช่วยให้เข้าถึงสภาวะสูงสุดคือนิพพานได้ โดยแทนคู่รักด้วยสัญลักษณ์แห่งปัญญาและกรุณา เรียกว่า ปรัชญาปารมิตา เชื่อว่าการผสมผสานระหว่างอวัยวะเพศชายและหญิง คือการเอาชนะขั้วตรงข้ามทางธรรมชาติ นำไปสู่ภาวะอันว่างเปล่าและสว่างไสว
อย่างไรก็ตาม แนวคิดเรื่องการใช้กามารมณ์เพื่อความหลุดพ้นนี้ ก็ยังมีข้อถกเถียงในเชิงศีลธรรมอยู่มาก บางคนเห็นว่าเป็นการใช้ข้ออ้างเพื่อตอบสนองกิเลสของตัวเอง บางคนมองว่าเป็นวิธีการที่อันตรายถ้าขาดสติหรือทำผิดจุดประสงค์แล้ว อาจจะเป็นบาปหรือตกต่ำได้ง่าย บางคนก็เชื่อว่าการหลุดพ้นทางจิตใจนั้นไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับกามารมณ์เลย
ท้ายที่สุดแล้ว ความเชื่อเรื่องการเสพกามารมณ์ตามแนวตันตระนี้ จะช่วยให้จิตใจเบื่อหน่ายและหลุดพ้นได้จริงหรือไม่ ก็คงต้องพิจารณากันด้วยเหตุผลและดูที่ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจริง จะมีสักกี่คนที่ประสบความสำเร็จ เมื่อเทียบกับคนที่หลงระเริงไปกับมัน แต่ไม่ว่าจะศรัทธาหรือไม่ก็ตาม สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการรักษาศีลธรรม มีสติ และใช้ปัญญาให้รอบคอบในการเลือกเส้นทางของตัวเองให้ดี อย่าหลงไปกับคำสอนที่ฟังดูน่าหลงใหล แต่อาจนำพาชีวิตไปในทิศทางที่ผิดพลาดได้ง่ายนัก
แล้วท่านล่ะ คิดเห็นอย่างไรกับแนวทางการเสพกามารมณ์ตามตันตระนี้?
เห็นด้วยหรือไม่ว่าการเสพมากๆ จนชินชา จะนำไปสู่การหลุดพ้นได้ในที่สุด?