ฟ้องผู้พิพากษาใหญ่นี่ผมยังเฉยๆ

ผมกลัวฟ้องผู้ใหญ่บ้านที่อยู่เบื้องหลังมากกว่า

รอทนายธาตรี วินเรท 100 เลยครับ

เปรตขี้โกง (กูฏวินิจฉยิกเปรต)

มีหน้าตาหล่อเหลาเหมือนเทพบุตร อยู่บนวิมานดุจปราสาทราชวัง แต่ใช้สอยสมบัติต่างๆ ไม่ได้ ต้องฉีกเนื้อหนังตนเองกินเป็นอาหาร สมัยเป็นมนุษย์เขาเป็นผู้ตัดสินคดี รับสินบนทำให้คนผิดกลายเป็นถูก มักทำตัวเป็นคนดีมีคุณธรรม “มือถือสากปากถือศีล” เพราะการทำความดีโดยไม่ตั้งใจ จึงทำให้มีรูปงาม และเพราะประพฤติทุจริต จึงต้องฉีกเนื้อหนังตนเองกินเป็นอาหาร


เปรตอัณฑะใหญ่ (กุมภัณฑเปรต)


มีลูกอัณฑะใหญ่ผิดปกติ เท่าหม้อใบใหญ่ เวลาเดินต้องยกลูกอัณฑะขึ้นพาดบ่าแบกไป ยามนั่งก็นั่งทับลูกอัณฑะ ได้รับความทุกข์ทรมานแสนสาหัสแถมมีฝูงนก กา พญาแร้ง จ้องจิกกินเฉพาะลูกอัณฑะอีก คนที่ทำความผิดแล้วปกปิดไว้ กลัวคนอื่นรู้ เช่น เจ้าหน้าที่ทุจริต รับสินบนใต้โต๊ะ เมื่อตายต้องกลายเป็นเปรตนำ “ของลับ” ตนเองเปิดเผยให้คนอื่นเห็น เพื่อแสดงให้รู้ว่าความลับไม่มีในโลก

ด้วยความเคารพครับ ผู้พิพากษาเค้าว่าตามสำนวนที่ตร.อัยการส่งมา ไว้อาลัยผิดที่หรือปล่่าวครับ ถามว่ากระบวนการยุติธรรมที่ผมเชื่อมั่นที่สุดคืออะไรคือศาลครับ แต่ไม่ขอนับศาลนึงนะแล้วก็เรื่องประกันตัวพิซซ่าละกัน ไม่รู้รายละเอียดว่าจะฟ้องเค้าเรื่องอะไรถ้าเป็นเรื่องอื่นที่ไม่ใช่การตัดสินก็อยู่ที่ตัวบุคคล ศาลประเทศยังเชื่อมั่นได้ครับ

จัดไปครับ