ยิงไกลมีครับ
คิลเลอร์พาสก็มีครับ อย่างนัดที่แพ้เอฟนัดก่อน มีลูกคิลเลอร์พาสให้หนูนมันสองลูกจะๆ เล่น แต่มันจับบอลลั่นหมด
สอดเข้าไปเติมก็มี วันนี้ก็มีหลายลูกเลย
จริงๆ การโจมตีเราตอนนี้มีหลากหลายเลย แมคกับเทรนต์จ่ายบอลตรงกลางได้ นัดก่อนเทรนต์กับแมคมันก็ตักบอลข้ามหัวกองหลังให้กองหน้าเราหลายลูก
ลูกเปิดจากด้านข้างก็มีหลายลูก
นัดที่แล้วกับนัดนี้ ดิอาซก็จ่ายบอลดีๆ หลายลูก

แต่ทั้งหมดทั้งมวลมันจบที่ยิงทิ้งยิงขว้าง จับบอลลั่นหมด

ผมไม่ค่อยเห็นด้วยเรื่องหาคนผิด (โดยเฉพาะเรื่อง timing การประกาศลาทีม ในเมื่อหลังประกาศก็ยังฟอร์มแรงเป็นเดือนๆ จนได้แชมป์)

สิ่งที่เห็นจากเกมส์ที่พลาดก็คือการพลาดเล็กพลาดน้อย พลาดแม่มอยู่นั่น ทั้งเกมส์รุกที่จบกันไม่ได้ซักที ทั้งเกมส์รับที่เสียง่ายเหลือเกิน

ไอ้จังหวะพลาดๆแต่ละเกมส์ จนเสียแต้ม/ตกรอบ ถ้าเปลี่ยนเป็นประตูได้ซัก 1-2 ประตู ผลงานโดยรวมมันจะต่างออกไปเยอะ

ถามว่าอะไรเป็นสาเหตุ ก็อาจจะมาจากสภาพจิตใจของนักเตะ ความมั่นใจ มันดิ่งลงหมด จุดที่สังเกตก็คือหลังตกรอบ FA cup

ตั้งแต่นั้นมา มีชนะบ้าง แพ้บ้าง แต่เสียประตูเกือบทุกนัด และโอกาสยิงบานตะเกียงแต่เปลี่ยนเป็นประตูได้น้อยมาก

เกมส์รุกสากบ่อยๆ ยิงครั้งต่อไปมันก็ยิ่งไม่มั่นใจหนักกว่าเดิม แปรเล่นทางก็กลัวออก เลยเน้นชัวร์เอาเข้ากรอบก่อน มีแรงก็ใส่เข้าไป

นานเข้าจนกลายเป็นความหลอน สภาพจิตใจล้วนๆ เหมือนตอนแพ้ในบ้าน 6 นัดติด(เป็นสถิติสโมสร) เริ่มนับ 1-2-3 เรื่อยๆ

คือกลายเป็นว่าเล่นในแอนฟิลด์แล้วหลอน ทำอะไรถูกๆผิดๆ เกร็งไปหมด จนสุดท้ายก็แพ้จริงๆ ต้องเริ่มชนะ สภาพจิตใจถึงกลับมา

ไอ้การยิงประตูนี่ก็เหมือนกัน ถ้าจะหาจุดเปลี่ยน มันต้องรอจังหวะจบดีๆ แนวรุกเริ่มมั่นใจ กล้ายิงมุม กล้ายิงลอดขาโกล์

ทำได้เดี๋ยวก็กลับมา แต่ไม่รู้ฤดูกาลนี้จะมีโมเมนต์นี้ทันมั๊ย

ใช่ครับ แฟนหงส์ไม่ต้องไปวิเคราะห์อะไรมากเลย
ที่หลายคนบอกว่า เราโจมตีไม่หลากหลาย ผมว่าเอาสถิติมากางดูเลย แล้วเอาไฮไลท์มานั่งดูได้เลย
ซ้ายขวากลางเราโจมตีหมด มีทั้งยิงจ่อๆ ยิงไกล ต่อบอลไปยิง เปิดบอลแบบ early cross
แต่แนวรุกเรามันจบสกอร์ห่วย แค่นั้นเลย จบ
นัดที่แล้ว เราเตะมุมฝ่ายเดียว 8 ลูกติดต่อกัน ไม่ได้ประตู
เอฟเตะมุมลูกแรก เจอคัลเวิร์ตเลวินโหม่งเข้าไปเลย

นัดนี้ครึ่งหลัง สถิติขึ้นมาตอนผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงว่าเรายิง 14 ครั้ง เวสต์แฮม 0 ครั้ง
แล้วพอเวสต์แฮมมีโอกาสแค่ครั้งแรกหรือสอง อันโตนิโอโหม่งเข้าไปเลย

แค่นี้แหละ ไม่ได้มีอะไรมากเลย
ไม่เกี่ยวกับหมดใจอะไรเลย ไม่เกี่ยวกับไม่มีแผน แก้เกมไม่ดีเลย
ยิงกันไม่ได้เอง

สิ่งหนึ่งที่เป็นปัญหาคล้อปแก้ไม่ได้คือ ปลายฤดูกาลฟอร์มแย่ เป็นเกือบทุกปี จะด้วยเหตุผลอะไรเราไม่รู้ (ผมเชื่อว่าทุกคนก็คงมองว่าด้วยวิธีการเล่น แต่ผมคิดว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น) แม้แต่ปีที่ได้แชมป์ก็เป็น แค่โชคดีแต้มมันห่างทำบุญตุนไว้เยอะ ซึ่งปัญหานี้คล้อปควรรู้ตัวและแก้ได้ตั้งแต่สัก 3-4 ฤดูแรกแล้วนะ

ในเมื่อมันแก้ไม่ได้หรือไม่คิดจะแก้ ถ้าจะมองไปข้างหน้าหวังอะไรที่ดีกว่านี้ ก็ต้องเสี่ยงกับคนอื่นแล้วล่ะ คล้อปอยู่ต่อก็จะฟอร์มดี แต่ก็จะได้ได้ตามเพดานของมันแค่นี้ ถ้าไม่นำทิ้งเป็นทุ่งตั้งแต่ครึ่งฤดู หวังยาก

ส่งหนึ่งที่เป็นภาพลวงตาคือการชนะแบบจวนเจียน กางพลิกนรก มันสนุกเร้าใจคนดู แต่มันบ่งบอกถึงสภาพและความสามารถที่แท้จริงได้ว่า 1 ไม่ได้มีความสามารถเฉพาะตัวมากอย่างที่คิด 2 ชนะด้วยกำลังและ mentality เป็นส่วนใหญ่ ซึ่งของแบบนี้มันไม่ได้มีได้ตลอดและมีแต่จะหมดไปถ้าเหนื่อยล้า

ทีมที่จะเป็นแชมป์ได้ต้องสม่ำเสมอและชนะทีมง่ายๆได้ง่ายๆ แล้วไปเร่งกับทีมที่ชนะได้ยาก ไม่ใช่ทีมที่โดนยิงทุกนัด โดนยิงก่อนประจำ และต้องเหยียบคันเร่งมิดไมล์ทเกือบทุกนัด คุณไม่สามารถเอาแน่เอานอนได้จากทีมแบบนี้ได้อย่างแน่นอน

แต่ยังไงฤดูนี้ต้องให้เครดิตแก ทำได้ดีกว่าที่คิดเยอะจนมีลุ้นหลายแชมป์ เพราะตัวใหม่มาเยอะ เด็กขึ้นมาก็พอสมควร ส่วนถ้าแกไปทำทีมชาติผมว่าไม่รุ่ง เพราะทีมชาติมันให้เวลาเตรียมตัวน้อย และจะให้มาวิ่งสู้ฟัดตลอดคงยาก ทีมชาติไม่ได้จ่ายเงินเดือนมากเหมือนสโมสร

ส่วนพวกนักเตะ คนนึงที่ผมมองต่างคือ AMA ถามว่าเล่นดีไหม ดี แต่ไม่น่าดีได้มากกว่านี้แล้ว มีจุดบกพร่องไม่กี่อย่าง แต่เป็นอย่างที่อิมแพ๊คให้ทีมแพ้ได้เลย ถ้าหาตัวที่ดีกว่าไม่ได้ก็เก็บไว้ใช้ได้ แต่ถ้าอยากให้ทีมไปได้ไกลกว่านี้ ควรหาตัวอื่นมาแทน แกดีแต่ยังไม่ถึงขนาดเป็นฟันเฟืองสำคัญสำหรับการเป็นแชมป์ เพราะทีมเราไม่ได้มีคนที่ชี้เป็นชี้ตายในสนามได้แบบเมสซี

ถ้าจะบอกควรบอกตั้งแต่ฤดูกาลจะเริ่มนะ ไม่ก็อย่าบอกจนถึงนัดสุดท้ายนั่นล่ะค่อยบอก อย่างเทรนด์บอกพอแกพูดทุกอย่างมันก็ไม่เหมือนเดิมล่ะ นักเตะก็แค่มนุษย์คนนึง แล้วนัดแพ้แมนยูนั่นล่ะคือจุดเปลี่ยน หลายๆคนดูความมั่นใจหายไปเลย

ปลายฤดูกาลนี่ช่วงโกยแต้มเลยนะ ปีที่แย่ๆกว่านี้ได้ช่วงท้ายนี้แหละที่โกยแต้มได้ มีปีนี้ที่มันแปลกๆทำแต้มหลุดเป็นว่าเล่น

ถ้าช่วงแต้มหลุดอ่ะเดือนม.ค.กับต้นก.พ

เหมือนข่าวที่ว่าขึ้นค่าตั๋ว แล้วพังหนักกว่าเดิมอีก น่าจะส่วนนึง

ช่วงต่อเวลา 120 นาทีนักเตะวิ่งกันไม่ออกเลยนัดนั้น ทีมงานคงมั่นใจเกินไปว่าชนะได้ใน90นาที ถ้านัดปรากได้พักตัวหลักเต็มๆก็คงจะดีกว่า พอแพ้แมนยูสภาพจิตใจมันดิ่งแถมเสียแรงไปแบบเปล่าประโยชน์ คิดว่ามีผลพอสมควนระ

ฟอร์มมันตกยกทีม เล่นแบบเหมือนวิ่งไปคนละช่องตลอด จังหวะยิงก็นรกตลอด
เกมรับผมว่ามันเป็นปกติเลย ราวๆนี้แหละปีนี้ แม๊คเล่นดีใช่ว่าจะเหนียว เอนโดก็ดีแต่ยกระดับทีมไม่ได้เยอะ
กองหลังVVD ก็เล่นดีพอควรแต่คู่หูฟอร์มเหวี่ยงก็ไม่แย่เท่าไหร่

ว่ากันจริง ๆ นะ

ถึงทรงบอลไม่สวยเหมือนเดิม แต่ฤดูกาลนี้มันไม่ได้แย่ขนาดนั้น
ไปดูนัดที่แพ้จริง ๆ แบบรูปเกมสู้ไม่ได้เลย ปีนี้มี 2 นัดเองมั้ง
อาเซน่อล แอตตาแลนต้า

ถ้ามันแย่ ทีมคงไม่มีโอกาสยิง ทำหมูหกเป็นกระบุงแบบนี้หรอก
จังหวะสุดท้ายตัดสินใจแย่กันทั้งแผง รวมไปถึงพวกที่เติมไปด้วย

คนโล่งไม่จ่ายจะยิง คนยิงโล่งดันจ่าย จังหวะเหน่ง ไม่เน้น ออก ข้ามคาน ชนเสา ชนคาน ตรงตัว

แถมมีช่วงนึงเล่นติดแอ๊ค ยิงออก หัวเราะขำ ตลก
ช่วงท้ายก็ล่กกันไปหมด

เกมรับ ก็ยึกยัก เกี่ยงกันเข้าบอลเวลาโดนโต้ ไม่หวดฟาวล์ให้จบ ๆ

หาสาเหตุไม่ได้จริง ๆ คงต้องเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่แล้วหล่ะ จะดีหรือไม่ดี มาลุ้นกัน

หลังจากนัด FA ที่แพ้ผี รำคาญการเล่นบอลแบบเคาะคืนหลังบ่อยมาก
ไม่มีตัวพลิกบอลไปหน้าเลย มีนะแต่น้อยมาก

ผมถึงบอกว่ามีผลกับแค่เกมนั้นแหละเพราะจบเกมนั้นแล้วมันพักเบรคทีมชาติ พอกลับมาก็ชนะทั้งไบรตันและเชฟฯยูได้จนกระทั่งมาหลุดเสมอกับแมนฯยูนี่แหละหลังจากนั้นยาวเลย

ผมว่ามันมีปัญหาสะสมมานานแล้วอะ ไม่งั้นคล็อปไม่สัมภาษณ์ลาออกหลังจบฤดูกาลนี้หรอก จนมันระเบิด

ทิ้งโอกาสทำประตูครั้งแล้วครั้งเล่า แต่กลับมาเสียประตูง่ายๆโง่ๆ ควรโทษใครดี?

นักเตะหรือโค้ช? ยามทีมแม่งทำไม่ได้อย่างหวังมันก็ต้องร่วมกันรับผิดชอบ

สิ่งที่ต้องถามคือ ทำไมแนวรุกลิเวอร์พูลกว่าจะยิงได้แต่ละลูกมัยากเย็นนัก แต่แนวรุกคู่แข่งโคตรคม ขอแค่โอกาสครั้งเดียวก็ได้ประตู

คือรุกดีแต่ไม่คมดูจากจำนวนการเข้าทำ ส่วนรับแย่สุดๆโอกาสอีกฝั่งน้อยแต่เขาทำได้ เพราะเราแจก+พลาดง่ายๆ