ลีกดัทซ์แบบว่าคุณภาพแย่เอามากๆ

จะเปลี่ยนทั้งทีก็อยากได้แนวใกล้เคียงเป๊ปไปเลยนะ ไอ่เรื่องเพรสซิ่งปัจจุบันทุกทีมมันเล่นแบบนี้หมดแหละ

แต่หงส์ยุคคล็อปป์มีปัญหาเวลาเจอทีมที่เข้าบอลเร็วประกบติดตัวทุกทีไม่เคยแก้ได้

ไหนจะเรื่องการยืนของคู่เซ็นเตอร์ที่ยืนห่างจนโดนเล่นงานไม่รู้กี่ครั้ง แม้แต่เบนเซม่ายังดูออกโดยซีดานไม่ต้องบอก

ซึ่งจริงๆแผลดังกล่าวโดนเปิดตั้งแต่เบรนท์ฟอร์ดเลื่อนชั้นขึ้นมาใหม่ๆละแค่แทงบอลไปช่องว่างระหว่างคู่เซนเตอร์แล้วโทนี่ย์วิ่งสอดไปเอา ก็ไม่มีการแก้จนปัจจุบัน

บางอย่างมันก็สุดทางที่พัฒนาไปต่อไม่ได้แล้วจริงๆ ฟอร์มช่วงหลังไม่ต่างจากปีที่ได้แชมป์พรีเมียร์ลีกครั้งแรกเลย

ที่จู่ๆ10นัดสุดท้ายก็ออกทะเลแบบงงๆ เหมือนตันไปหมด เดิมทียุคคล็อปป์เริ่มต้นจากเพรสซิ่งแบบบ้าคลั่ง

ซึ่งหลายๆทีมยังไม่ได้ฝึกเล่นแบบต่อบอลจากหน้าปากประตู เพราะงั้นหงส์ก็จะอาศัยความผิดพลาดจากคู่แข่งในการเข้าโจมตี

ไม่ได้เป็นสไตล์ที่ครองบอลหาช่องค่อยๆเจาะไปเรื่อยๆ แต่จะเป็นการโยนบอมบ์เข้าไปซะเป็นส่วนใหญ่

หลายๆจังหวะเรามักเห็นว่าหงส์มีโอกาสเยอะก็จริง แต่จังหวะดังกล่าวไม่ได้ใกล้เคียงกับการได้ประตูด้วยซ้ำ

ยิงไปยังไงก็ติดบล็อคบ้างติดโกลบ้าง เพราะนักเตะไม่ได้ถูกฝึกมาให้เล่นกันในพื้นที่แคบๆว่าใครต้องทำอะไรวิ่งไปช่องไหนแบบเป๊ป

แต่ใช้การอิมโพรไวส์ตามสถานการณ์หน้างานเอาแล้วแต่เซ้นส์ของแนวรุกว่าจะจูนกันติดไหม

กลายเป็นตัดสินใจผิดพลาดกันไปหมด แทนที่จะจ่ายกับเลือกยิงหรือเลี้ยงบอลไปต่อ

แทนที่จะยิงเลยก็ดันต่อบอลทำชิ่งในพื้นที่ๆคู่แข่งอ่านไว้แล้ว คือดูวูบวาบดูหลากหลายแต่จริงๆแล้วประสิทธิภาพต่างจากเป๊ปเยอะ

ถ้าทีมเป๊ปยิงนำก่อนมั่นใจได้ว่าไหลยาว แต่พอเป็นหงส์นำ2ลูกก็ยังต้องลุ้นเยี่ยวเหนียวยันจบเกม

หลายคนอาจมองว่าถ้าเปลี่ยนสไตล์ไปเลยก็ต้องโละนักเตะที่ไม่เข้ากับสไตล์การเล่นออกไปแล้วสร้างทีมใหม่

แต่ถึงจะอย่างนั้นก็จำเป็นต้องทำแหละ ถ้าระบบมันเวิร์กและดีจริงๆนักเตะบางคนก็สามารถโชว์ฟอร์มเทพได้เหมือนกัน

เอาให้ชัดๆเลยก็อย่างอาคานยี่ที่ก่อนมาแมนซิตี้ใครก็ร้องยี้กันหมด แต่พอเล่นจริงยึดตัวจริงยาวๆเลย

บอลสไตลใกล้ๆเดิมก็ดีแล้วนิครับ ผมว่าดีกว่าเปลี่ยนระบบเปลี่ยนว๊การเล่นเยอะจนเล่นกันไม่ได้นะ

เห็นด้วยกับที่ท่านพิมพ์มาหมดเลยครับ โดยเฉพาะเรื่องแท็คติก พอคนเห็นว่าสถิติมันคล้ายกันเลยคิดไปว่าเล่นเหมือนกัน แต่เนื้อในจริงๆมันจะคล้ายกันอยู่แค่เรื่องเพรสซิ่งนั่นแหละ ส่วนเรื่องการขึ้นเกมไม่เหมือนกันซะทีเดียว หน้าเป้าคือหน้าเป้าจริงๆ ตัวรุกสองข้างดูเป็นเพลย์เมคเกอร์มากกว่าปีกติดเส้น กลางสองตัวเป็นโฮลดิ้งคู่ แบ็คอินเวิร์ตก็ไม่ได้เข้ามายืนต่ำ เน้นบอลกับพื้นมากกว่าไดเรค ที่เคยดูมาหลายๆนัดเห็นข้อมูลได้ประมาณนี้

ส่วนเรื่องอลอนโซ่ ผมว่าไม่ต่างกัน เพราะที่เยอรมันโค้ชก็มีหน้าที่โค้ชชิ่งอย่างเดียว การซื้อตัวเป็นหน้าที่ของผู้จัดการทั่วไป แต่เลเวอร์น่าจะคล้ายที่ลิเวอร์พูล คือผสมๆกัน โค้ชจะแจ้งตำแหน่งและวิธีการเล่นที่ต้องการ แล้วก็เป็นหน้าที่คนอื่นไปเอาชื่อมาเสนอในขั้นสุดท้ายก่อนฟันธงว่าจะซื้อใคร ทีมที่ทำแบบนี้มักจะมีเป้าหมายรองในตลาดเสมอ เพราะตอนเสนอชื่อจะมีหลายคน

“แต่ใช้การอิมโพรไวส์ตามสถานการณ์หน้างานเอาแล้วแต่เซ้นส์ของแนวรุกว่าจะจูนกันติดไหม”

“หลายๆจังหวะเรามักเห็นว่าหงส์มีโอกาสเยอะก็จริง แต่จังหวะดังกล่าวไม่ได้ใกล้เคียงกับการได้ประตูด้วยซ้ำ“

โคตรจริงเลยครับ คนมักไปโฟกัสกันแค่ว่ามีโอกาสยิงเยอะแต่ยิงไม่คม ซึ่งมันเป็นปัญหาปลายเหตุหรือปัญหาที่งอกมาแต่ที่จริง ปัญหามันมาจากรูปแบบการเข้าทำตะหาก เริ่มตั้งแต่โดนเพรสแล้วต้องคืนหลังวนไปเลย ชอบคำว่าอิมโพรไวซ์มากใช่เลย บางทีผมก็ไม่รู้สรรหาคำไหนมาอธิบายให้เข้าใจกัน