ทำแบบอเมริกัน แต่ละทีมจะได้แบ่งๆ นักเตะดาวรุ่งเก่งๆ จากโรงเรียนดังๆ ไปใช้กัน ลีกจะได้มันส์ๆ

บางสโมสรปั้นมาแต่เล็ก โดนฉกไป

แค้นตายฮะ ให้เค้าได้ขายยังพอมีเงินมาต่อยอดสร้างทีม

ต่อให้ไทยเปลี่ยนมาใช้ระบบแฟรนไชส์ ไม่มีเลื่อนชั้น-ตกชั้น เอื้อต่อการดราฟต์ตัวผู่เล่นจากมหาวิทยาลัยหรือโรงเรียนก็ตาม (ซึ่งเท่ากับไทยต้องมียูลีกต่างหากด้วย)

แต่ดาวรุ่งใน MLS ส่วนใหญ่มาจากทีมเยาวชนสโมสรตัวเอง ไม่ได้มาจากระบบดราฟต์
คนจับตาที่นักเตะตาม "กฎเบคแคม" มากกว่าด้วย
กลายเป็นว่าซอคเกอร์ใช้ระบบนี้ไม่รุ่งเท่า เสาหลักอเมริกันเกมส์ อย่าง บาสเกตบอล, เบสบอล และอเมริกันฟุตบอล เลย เพราะการได้ดาวรุ่งมา ไม่ได้ประกันว่าทีมจะเปลี่ยนไปพริบตาได้แบบกีฬาเหล่านั้น

นอกจากการกระจายตัวผู้เล่นจากโรงเรียนและมหาวิทยาลัยไปสโมสรต่างๆ แล้ว นึกไม่ออกว่ามีประโยชน์อะไรมากกว่านี้ เทียบกับปั้นเองจากทีมเยาวชนยังจะตอบโจทย์กว่า

มียิงกันตาย

เคยคิด ว่าบอลไทย น่าจะมีระบบดราฟ แบบ พวก NBA , NFL

แต่สิ่งที่ทำให้ยาก คือ พวกนี้มันจะมี มหาวิทยาลัยที่แข่งกันเป็นระบบ มินิมืออาชีพ หรือ เป็นพวกโรงเรียนกีฬา มีการแข่งขันกีฬาระดับ มัธยมปลายที่ยิ่งใหญ่ เหมือน interhigh ญป ที่คัดยอดกะทิมาเจอกัน ซึ่งของไทยมันยังทำให้เป็นระบบดูน่าเชื่อถือ มีการแข่งขันที่ดูมีมาตราฐาน ไม่นับการตัดสินที่ยังไร้มาตราฐาน


พวก ดราฟมันมีเรื่อง สัญญา มูลค่าที่จ่าย ตัวที่ดราฟจะทำให้ทีมประสบความสำเร็จ และ สโมสร มันมีรายได้ income ชัดเจน มีแฟนชัดเจน

ของไทย ติดอีกเรื่อง ก็คือ เรื่องเงิน แต่ละทีมไม่ได้มีเงินเท่ากัน ทีมไหนรวยก็กว้่านตัวเก่ง มาครองให้หมด ระบบทุนนิยม ก็ชนะ เพราะฟุตบอลไม่ได้มีกฏ ระบบเพดานลีค ค่าเหนื่อย



ถ้าอยากให้ทุกทีมสูสี แต่ยากมากๆ ทีมที่ได้เปรียบเรื่องเงินอยู่แล้วใครจะยอม นักเตะที่เคยได้ค่าเหนื่อยสูงใครจะยอมลด ใช้ระบบ เหมือนเล่น แฟนตาซี

อีกอย่าง การทำแบบนี้ ดีต่อการแข่งขันแค่ในประเทศ พอแข่งระดับนานาชาติ ไม่มีใครทำกัน ก็กลายเป็นเสียเปรียบ ซึ่งไม่ส่งผลดีต่อทีมใหญ่ๆ ที่ได้ไปแข่งต่างประเทศ

สังคมบ้านเราระบบบุญคุณฝังรากลึก ผมก็เห็นด้วยอยากให้มี
แต่แม่งดราม่าวุ่นว่ายแน่ ขนาดวงการมวยไทยยุคปัจจุบันยังไม่หลุดพ้นระบบนี้เลย