รู้สึกยังไงกันครับ

ก็คงไม่รู้สึกอะไรครับ เพราะไม่คิดจะบอกใครว่ามีปัญหา เจอปัญหาเองก็แก้เอง

มุมมองผมนะ ถ้าเราช่วยเค้าโดยไม่ได้หวังผล เราจะไม่สนใจอะไร จะโฟกัสกับปัญหาของตัวเองมากกว่า ส่วนคนนั้นเค้าจะคิดยังไงก็เรื่องของเค้า

ก็ไม่รู้สึกยังไง เค้าก็มีเหตุผลของเค้าที่ไม่ช่วยเรา

โทษตัวเองก่อนอันดับแรกว่าปัญหามันมีได้ยังไง แล้วจะแก้ไขยังไง ป้องกันไม่ให้เกิดขึ้นอีกได้ยังไง

เริ่มที่แก้ปัญหาด้วยตัวเองก่อนครับ ถ้าไม่ไหวก็ขอความช่วยเหลือตามสมควร
ไม่ได้คาดหวังเลยว่าคนที่เราเคยช่วยเค้าจะช่วยเรากลับ

ตอนยังเด็กน้อย ก็รู้สึกเจ็บอยู่

แต่พอโตแล้ว ต้องทำใจให้ชิน เพราะมันจะเกิดขึ้นอีกเยอะครับ (รวมทั้งตอนที่เราควรจะช่วยเค้า แต่เราดันไม่สนใจ หรือไม่พร้อมด้วย)

เป็นผมจะช่างหัวมัน ปัญหา​ตัวเอง แก้เอง ไม่เจ็บแต่จะจำไว้

มีเรื่องเล่า เป็นตัวละครชื่อสมมติ เหตุการณ์สมมติในประเทศไกล ๆ ซักที่

นานมาแล้วมีครอบครัวนึงให้สมมติว่าชื่อตระกูล C ตระกูลนี้มีแม่และลูก 3 คนอยู่ด้วยความจนยากในสลัม พ่อทิ้งไปตั้งแต่ยังเด็ก แม่เย็บผ้าหาเลี้ยงลูกไปวัน ๆ อยู่กันด้วยความแร้นแค้น โตมาลูกทั้งสามก็เริ่มคิดทางหาเงินจนเจอช่องทำธุรกิจขายอะไหล่เถื่อนจนร่ำรวย มีการเลี้ยงเจ้าหน้าที่ผู้ใหญ่ (บางคนใหญ่มากระดับอธิบดี) ในเส้นทางอย่างดีจนคิดว่าชีวิตนี้ปลอดภัยแน่นอน

กินดีอยู่ดีมีสุขมาได้เกือบ 10 ปี วันนึงผู้นำเข้ารายใหญ่เห็นว่าเหยื่อใหญ่พอแล้วสั่งเจ้าหน้าที่ในฝั่งตัวเองลุย สิ่งที่เกิดขึ้นคือผู้ใหญ่ที่เลี้ยงไว้ดีแล้วทุกคนกระโดดหายหมด พี่น้องทั้งสามแตกไปคนละทิศทางเพื่อหวังไม่ให้โดนจับแล้วรวบโดนทั้งหมด เงินที่มีในบัญชีนับร้อยล้านถูกแช่แข็งไม่สามารถถอนได้

พี่ใหญ่และแม่ได้รับการช่วยเหลือจากญาติคนนึงสมมติว่าเป็นตระกูล O ชื่อ I - I ช่วยเรื่องการหลบหนีจากเมืองหลวงไปไร่นาไกลลิบ ๆ ระหว่างที่ไม่มีกิน I ก็ได้คอยช่วยเหลือให้เงินให้อาหารกิน

วันนึงหลังจากหนีไปหลักสิบปีจนคดีหมดอายุความ พี่ใหญ่และแม่ตระกูล C มีความคิดอยากตั้งหลักใหม่และได้มาขอยืมเงินก้อน I โดยบอกว่าต้องการเงินก้อนนี้จริง ๆ เพื่อเริ่มต้นธุรกิจขายปลา ตัว I นี้เป็นพนักงานกินเงินเดือนระดับกลางค่อนสูงคนนึง เงินที่ยืมหลักแสนนั้นถือว่ามากเท่ากับเงินเก็บเกือบทั้งหมดที่มีแต่ก็ตัดสินใจให้ไปเพราะสงสาร คิดว่าโอกาสได้คืนไม่มีเพราะอีกฝั่งเริ่มต้นจากเงื่อนไขที่ยากมากแต่ก็ให้ไปเพราะอยากช่วย

เดือนแรกธุรกิจขายปลาของตระกูล C เงียบเหงา แม่และพี่น้องทั้งสามก็อยู่กันอย่างอดทนจนธุรกิจเริ่มมีกำไรและค่อย ๆ เติบโตในอีก 2 ปีต่อมา พวกเค้าเริ่มมีเงินก้อนและหาหยิบยืมเพิ่มมาจนตั้งโรงงานปลาขนาดเล็ก ๆ ได้

ผ่านไป 12 ปีธุรกิจของตระกูล C เติบโตจนมีโรงงานขนาดใหญ่และบ้านหลังใหญ่ ขณะที่ I เริ่มมีปัญหาทางการเงินสืบเนื่องจากวิกฤติของบริษัททำให้ต้องลดเงินเดือนลง ถึงวันนี้ I ยังไม่ได้รับเงินแสนก้อนนั้นคืนแม้ตระกูล C จะมีเงินหลายร้อยล้านแล้วก็ตาม - I ได้เริ่มติดต่อและทวงถามเพราะจำเป็นต้องใช้เงินนั้นแล้ว ในตอนแรกแม่และพี่ใหญ่ของตระกูล C ก็คุยดีจนเมื่อแน่ใจแล้วว่า I ไม่มีศักยภาพในการให้คุณให้โทษตัวเองแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นคือแม่ตระกูล C บอกปัดการคืนเงินก้อนนั้นและตบท้ายว่า "จะนับญาติหรือไม่นับญาติก็ได้นะ"

ที่เล่าด้านบนคือจะบอกกับบางท่านที่ตอบด้านบนว่าเราควรดูโทษตัวเองก่อนหรือถ้าเราช่วยโดยไม่หวังผลตอบแทนเราจะไม่ทุกข์น่ะ คำตอบเหล่านี้ถูกครับแต่ขอเพิ่มเติมว่ามันเหมารวมไม่ได้กับทุกบริบท คำถามของเจ้าของกระทู้มันอาจไม่ได้หมายถึงการเพ่งโทษผู้อื่นก่อนพิจารณาตัวเองหรือช่วยเหลือโดยหวังผลตอบแทนแต่แรก (ลงทุนหวังน้ำบ่อหน้า) แต่มันอาจหมายถึงในช่วงเวลาที่เค้าทุกข์และหันมองไปหาตัวช่วย เค้าไม่เจอใครนอกจากคนที่เค้าเคยช่วย เค้าก็หวังจะได้รับแสงสว่างบ้างในแบบที่เค้าเคยให้กับคน ๆ นั้นและเมื่อเค้าไม่ได้ เค้าก็ไม่ผิดที่จะตั้งคำถามนี้ครับ

คนเราน่ะเวลามันอับจน มันตัน มันไม่มีคือมันไม่มีจริง ๆ ครับ ผมเคยผ่านจุดนั้นและสถานการณ์คล้ายกันมาก่อนจึงเข้าใจในประเด็นของเจ้าของกระทู้ อยากให้ลองเพิ่มความสงสารซักนิดครับ ขอบคุณครับ

เพื่อนแฟนผมมันจะมีอยู่คนนึง ต้นเดือนปุ๊บจะทักมายืมตลอด แล้วบอกว่าคืนสิ้นเดือนทุกครั้ง
แต่พอแฟนผมมีปัญหาอะไรไอ้ตัวนี้หายหัวตลอด ไม่เคยแสดงตัวช่วยเหลืออะไรเลย
แล้วแม่งลบแชทที่ขอยืมด้วยนะ รู้เพราะอะไร เพราะตอนที่แม่งจะคืน มันขอเลขบัญชีใหม่ทุกครั้ง
แฟนผมก็บอกข้างบนเลยมึง มันบอกแชทหายตลอด
จนหลังๆดัดสันดานมันบอกให้รอก่อนนะไม่ว่าง ให้แม่งรอละก็ไม่โอนให้
จนช่วงนี้มันิดเฟสไปละ จะเปิดแค่เวลาขอยืมตังถ้ายังไม่โอนให้ทันทีมันจะปิดเฟสเลย