แบบคิดว่าได้เดือนเท่านั้นเท่านี้คือพอแน่ๆ เห็นหลายๆคนบอกพอได้มากก็จะใช้มากขึ้นไปอีกสุดท้ายก็ไม่พออยู่ดี

ส่วนตัวผมคิดว่าผมมีนะ เดือนละ 2 แสนเพิ่มขึ้นปีละ5%จนกว่าจะไปหวันคือพอแน่ๆ

ตอน 60-75k ใช้เดือนชนเดือน บัตรเครดิตเกือบเต็มวงเงิน ไม่ทีเงินเก็บ
ตอน 90k ยังใช้เดือนชนเดือนอยู่ แต่บัตรเครดิตบางลงมาก เหลือ 50-70% ของวงเงิน
ตอน 150k เหลือเก็บ 20k บัตรเครดิตบางเดือนแทบไม่ใช้เลย แต่ก็ยังมีหนี้หลายทางที่ต้องผ่อนอยู่
ถ้าไม่นับธุรกิจส่วนตัว หลังจากนี้ขอขึ้นปีละหมื่น คุมหนี้สินไม่ให้โตตาม

นิยามใหม่เป็น “รายจ่าย” ดีไหมครับ รายได้เข้ามายิ่งมากยิ่งดีไม่ใช่เหรอ
เพราะผมคิดว่าการลิมิตรายได้ มันเหมือนหาเงินแค่พอใช้

ไม่มี มีเยอะก็ใช้เยอะขึ้นเรื่อยๆ

อยู่กรุงเทพฯ เงินเดือน 1 แสนถือว่ากินอยู่ใช้ชีวิตสบาย ที่สำคัญคือต้องไม่มีหนี้เกินกว่า 30% ของรายได้
ปัจจุบันเงินเดือนยังไม่ถึงแต่คิดว่าเป็นลิมิตที่พอใจแล้ว มากไปกว่านี้น่าจะเครียดเพราะงาน โดยเฉพาะสายงานที่ต้องหาเงินเข้าบริษัท

คิดว่า 2 แสนเหมือนกันครับ ได้เท่านี้ผมคิดว่าตัวเองใช้ชีวิตแบบโคตรสบายใจแน่ๆ บางคนอาจจะบอกว่ามีเยอะก็ยิ่งใช้เยอะ แต่ส่วนตัวเป็นคนไม่ได้ฟุ้งเฟ้อขนาดจะอยากได้รถซูเปอร์คาร์มาขับเล่น ไปเที่ยวก็พักแต่โรงแรม 5 ดาว หรือใช้แต่ของแบรนด์เนมอะไรขนาดนั้น กิเลสผมไม่ถึงระดับนั้นมั่นใจมาก

เพราะฉะนั้นตัวเลข 2 แสนต่อเดือนเนี่ยขอแค่ให้ถึงทีเถอะ แค่นี้ก็ปลดล็อกตัวเองได้สบายสุดๆ แล้ว

ตอนนี้ผมรายได้เฉลี่ยก่อนหักภาษีอยู่ราวๆ 150k ต่อเดือน
ยังเดือนชนเดือนอยู่เลยครับ

นอกจากเงินกองทุนสำรองเลี้ยงชีพที่โดนหักไปหมื่นกว่าบาท ผมแทบไม่เหลือเก็บเลยแต่ละเดือน
แต่ผมยอมรับว่าตัวเองใช้เงินฟุ่มเฟือยในบางเรื่อง มันเลยเดือนชนเดือน โดยเฉพาะเรื่องแอลกอฮอล์
ผมนับถือใจคนที่มีปัญหาชีวิตแล้วไม่ดื่มจริงๆ นะ ประหยัดไปมาก

สำหรับผมรายได้เท่านี้คือมันพอแหละ ได้คุณภาพชีวิตที่ดีด้วย แต่ว่าต้องแลกกับวินัยขั้นเทพด้วยเช่นกัน
ขณะที่กิเลสคนเรายิ่งใหญ่กว่านั้นมาก ในชีวิตจริงไม่มีลิมิตหรอกครับ