เมื่อวานผมไปเกณฑ์ทหารมาครับ
ใน กทม. นี่แหละ ต้องการทหารประมาณ 50 กว่าคน แต่มีสมัครไป 20 กว่าคน เหลือใบแดง 30 กว่าใบ มีคนจับทั้งหมด 107 คน หลักๆใบแดงที่เหลือเยอะ คือ ทหารบกผลัด 2 กับทหารเรือ
รอจนประมาณ 4 โมงครึ่ง คนแรกถึงได้เริ่มจับ ก็ใบแดงบ้างใบดำบ้างผสมกันไป แต่มีช่วงนึงใบแดงออกเยอะกว่าที่คิด ผมได้จับประมาณคนที่ 80 ตอนนั้นนั่งนับอยู่เหลือใบแดง 8 ใบ ใบดำประมาณ 20 ใบได้มั้ง ก่อนหน้านี้ทหารเรือออกน้อยมาก คิดในใจ ถ้าได้แดง คงทหารเรือแน่ๆ ซึ่งกังวลสุดๆ แต่ทำนิ่ง เพราะพ่อ แม่ น้อง มาดูด้วย ก็ลุ้นกันสุดๆ หันไปมองหน้าทีไร น้ำตาจะไหลทุกที คิดในใจ ถ้าโดนจริงๆ คงเสียเวลาชีวิตไปอีก 1 ปี (จากแพลนเดิมที่กำลังจะออกจากงานเดิม และตอนนี้ได้งานใหม่ และเป็นงานที่ชอบด้วย และกำลังจะไปเริ่มต้นทำ 1 พ.ค. นี้)
ก่อนหน้าผมประมาณ 6-7 คน จับได้ดำล้วนๆเลย ผมยิ่งกังวลไปอีก พอถึงตาผมจับ ทุกอย่างมันดูเงียบไปหมด ทั้งๆที่เสียงรอบข้างดังมาก แต่ผมกลับหูดับ ไม่ได้ฟังอะไรเลย สุดท้ายล้วงมือลงไปจับได้ใบนึง กำลังจะหยิบขึ้นมา แต่มีอีกใบมาโดนมือ เลยตัดสินใจปล่อยใบนั้น และหยิบอีกใบที่มันมาทิ่มตรงนิ้วพอดี และส่งให้ทหาร ผมยืนนิ่งรอลุ้น และหันไปมอง พ่อ แม่ น้อง แปปนึง และหันกลับมาตรงๆตามเดิม ผมยังหูดับอยู่ หลังจากนั้นเสียงแรกที่ได้ยินแบบชัดเจน คือ
Spoil
หลังจากนั้นทุกอย่างมันโล่งไปหมด เหมือนหลุดพ้นอะไรซักที จากที่ต้องคอยมาผ่อนผันทุกปีๆ หลังจากนี้คือหลุดพ้นซักที ได้เดินหน้าตามสิ่งที่ตัวเองต้องการซักที จนถึงตอนนี้คือโล่งสุดๆ คิดย้อนกลับไปเมื่อวาน ยังเสียวอยู่เลย เราผ่านมันมาได้จริงๆ จะดวง จะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ จะบารมีอะไรใครยังไงก็ตาม ขอบคุณจริงๆที่ช่วยผมไว้
ผมแทบไม่เคยพูดเรื่องนี้เลย แต่คิดอยู่ตลอดว่า เลิกเถอะ บังคับเกณฑ์เนี้ย ไปปฏิรูประบบให้ดี และให้เปลี่ยนเป็นระบบสมัครใจ บางคนเข้าไปได้ดีก็ดีไป แต่บางคนอนาคตหักเห ไปผิดทาง พังทั้งชีวิตก็มี ใช่ มันไม่มีใครบอกได้ชัดเจนว่าหลังจากออกมาเส้นทางชีวิตจะดีขึ้นหรือแย่ลง แต่อย่างน้อยให้คนๆนั้นได้ตัดสินใจเลือกเองดีกว่า ว่าจะเป็นหรือไม่เป็น
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker
