ผิดเป็นถูกไม่เชิงอะ

ถ้ากฏหมายไม่มีช่องโหว่ มันก็ทำอะไรไม่ได้หรอก

หลักฐานมัดตัว ทนายจะดิ้นไงอะ หลักฐานไม่พอ จะมั่นใจได้ยังไงว่าผิดจริง

แต่ลดโทษอะทำได้สบายๆ เพราะคำพูดมันบิดได้หมดอะ

บางคดีอาจไม่ถึงชนะแต่ก้ไม่แพ้อ่ะ คือบี้จากผิดมากให้เหลือผิดแบบน้อยจัดๆ หรือเสมอตัวไปเลย

ถ้าในอเมริกาหรือในประเทศที่ใช้ระบบลูกขุนอะใช่ครับ เพราะทนายมีหน้าที่ในการ present คดีต่อหน้าลูกขุน ซึ่งเป็นคนธรรมดา ไม่ได้มีความรู้ทางกฎหมาย ส่วนผู้พิพากษาจะทำหน้าที่เป็นแค่กรรมการ คอยเบรคทนายให้อยู่ในกรอบที่กฎหมายกำหนดครับ เพราะฉะนั้นถ้าทนายถามค้านเก่ง ทำลายน่ำหนักเก่ง แถลงปิดคดีเก่งสร้าง impact ต่อผู้ฟังได้สูง ก็มีโอกาสที่ลูกขุนจะคล้อยตามครับ

กลับมาที่ของไทย ทนายไทยต้อง present คดีต่อผู้พิพากษาอย่างเดียว เพราะฉะนั้นระดับการรับรู้และวิจารณญาณในการรับฟังข้อเท็จจริงก็ต่างกันครับ ผู้พิพากษาผ่านการเทรนมาพอสมควรเรื่องการรับฟังพยานหลีกฐานก่อนขึ้นบัลลังก์ เพราะฉะนั้นถ้าถามเก่ง พูดเก่ง แต่ถ้าพยานหลักฐานอ่อนก็พลิกคดียากครับ

ที่เห็นคดีพลิกเยอะ ๆ ส่วนใหญ่น่าจะเป็นคดีอาญาครับ เพราะหลักการของคดีอาญาคือต้องพิสูจน์จนปราศจากข้อสงสัย ซึ่งถ้าเป็นคดีที่ตำรวจทำสำนวน แล้วยังมีอัยการเป็นคนฟ้อง โอกาสผิดพลาดก็มีเยอะครับ เค้าไม่ได้มีแรงจูงใจในการชนะคดีอะไรขนาดนั้น พูดง่ายๆ คือที่เห็นอาชญกรหลุดคดีได้บ่อยๆ ส่วนนึงก็มาจากตำรวจทำงานพลาดแหละครับ เช่น สอบสวนไม่ถูกต้อง ส่งสำนวนไม่ชอบ อะไรประมาณนี้

ขึ้นอยู่กับความชัดเจนของพยานและหลักฐานเลยครับ
พยานหลกฐานชัดว่าผิด ทนายเก่งแค่ไหนก็ไม่รอด
แต่อาจจะรู้ช่องช่วยให้ผ่อนหนักเป็นเบาได้

จริงครับ แต่เมืองไทย ไปยัดตังอัยการง่ายกว่า เมืองไทยทนายเก่งๆก็เลยไม่ค่อยได้ตังกันเยอะมากนัก แต่เมืองนอกทนายเก่งๆนี่รายได้อันดับต้นๆเลย

ตามนี้ย์