พอดีรำคาญคนที่แม้เราจะทำท่าทางเข้าใจ พยักหน้า บอกเข้าใจแล้ว ทำหน้าเก็ท ก็ยังพยายามอธิบายจนครบถ้วน โดนตัดบทยังไงก็ไม่ฟังอธิบายจนจบ

ชอบคนที่เวลาจะอธิบาย โดนคู่สนทนา ทำหน้าเข้าใจ พยักหน้าบอกว่าเข้าใจหมดแล้ว จะรีบสรุปสั้นๆย่อๆแล้วจบบทสนทนาอย่างเร็วที่สุด ไม่พล่ามเยอะยืดเยื้อ

ท่านชอบแบบไหนมากกว่ากันครับ เวลามีคนอธิบายแล้วท่านเข้าใจแต่แรก

เวลาบรีฟงานแล้วเจอพวกพยักหน้ารัวๆ ร้องอ๋อรัวๆ
แบบนี้ผมไม่อธิบายต่อ แต่จะปล่อยเขาทำเลย
ถ้าทำผิด จะเตือนว่าคราวหลังหัดฟังให้จบ
แต่เคสนี้เฉพาะสื่อสารภายในทีมนะ

ถ้าเคสรับบรีฟลูกค้า แล้วชอบตัดบท
อวดฉลาด smart ass ใส่ลูกค้า
ก็เอาไปขังลืมได้เลย

ผมเป็นพวกชอบให้อธิบายจนจบ แล้วผมจะทวนอีกทีว่าเข้าใจตรงกันใช่มั้ย

แต่ถ้าต้องเป็นคนอธิบาย ผมแล้วแต่คนนะ ยกตัวอย่าง

อย่างแฟนผม ผมอธิบายรอบเดียวแบบเร็วๆผมก็มั่นใจละว่าแฟนเข้าใจแน่นอน ให้ทวนก็ทวนตรงกันตลอด

แต่กับน้องคนนึงต้องย้ำประมาณ2รอบว่าเข้าใจแน่นะ

ส่วนใหญ่ที่เจอแบบนี้ผมเจอถามสวนเลยอะว่า อะถ้าเข้าใจแล้วไหนอธิบายให้ฟังสิว่าเข้าใจตรงกันไหม

หัวหน้างานบางคนมีหน้าที่แค่นั้น

เค้าเลยเทคไทม์เยอะๆ เหมือนให้งานตัวเองมีค่า บรีฟงานน้องๆเป็นชั่วโมง โดยไม่รู้เลยว่าคนอื่นเค้ายุ่งแค่ไหน

"ทำท่าทางเข้าใจ" เนี่ยมีอีกอย่างคือรู้จักพอจะบอกได้ว่า
เมิงไม่เข้าใจไอ้สัส
เคยเจอน้องแบบนี้แหละ พยักหน้าหงึกๆ เข้าใจพี่ๆ แต่เมิงไม่เข้าใจไง แค่คิดไปเองว่าเข้าใจแล้ว พอให้ทวนก็ไปคนละทางเลย แต่ทรงอวดเก่ง ไม่ชอบเสียหน้า บอกไรรู้หมดแหละ
ก็ไม่อยากจ้ำจี้จ้ำไชหรอกโตๆกันแล้ว เสียเวลา แต่เคยเชื่อแล้วสุดท้ายก็ต้องมานั่งแก้ปัญหามันไม่ใช่เรื่องอะ
บางทีภาษากายมันออก ถ้าเจอคนเข้าใจจริงก็พูดสั้นๆแค่เนื้อ รอบเดียว ไม่อารัมภบทด้วย บอกเสร็จแยกย้ายมีอะไรก็ไปทำ ไม่ได้ว่างขนาดนั้น ยิ่งอธิบายมากๆวนๆ บางทีมันยิ่งหงุดหงิดด้วย

บางคนพยักหน้าเข้าใจในระดับหนึ่ง เหมือนเริ่มตามทันบ้าง ยังไงก็ต้องอธิบายให้จบ เข้าใจยังไง สวนตัวผมจะฟังจนจบแถมจดประเด็นสำคัญด้วย เพื่อเวลามีปัญหามันได้มีแหล่งอ้างว่า เราฟังครบมันมีเท่านี้ ไม่ได้แจ้งว่ามีอะไรเพิ่มจากที่คุยกันนะ