รายได้มากพอ แต่ไม่มีเอกลักษณ์ของงาน เช่น ขายของออนไลน์ จับเทรนด์ เข้าๆออกๆ ซื้อมาขายไป กำไรดี หลักแสน

แต่ไม่ได้แบรนด์ ไม่มีสินค้าที่ เป็นหลักๆ ไม่ได้บอกใครๆว่า สิ่งนี้คือสิ่งที่เราสร้างขึ้น เช่น อาคาร โครงการบ้านจัดสรรค์ หรือ โรงงานผลิตแบรนด์ ที่บอกชัดๆว่านี่ คือ ของเรานะ

-------
ผมคือแนวแบบแรก สินค้าทั่วไปสุดๆ ง่ายๆธรรมดา เพียงแต่อาจโชคดี ที่พอขายได้ กำไรพอไหว ทำควบงานประจำ ณ ตอนนี้

แต่พอนึกว่า ถ้าได้แบบสอง คงดีนะ โฟกัสเน้นๆ แต่ยากมาก มันเหมือน เลี้ยงลูกเลย ปะคบปะหงม มากมายกว่าจะโต และ ก็ไม่รู้เลยว่าจะทำอะไรดี

แบบที่ไปเที่ยวเล่นได้มีคนบริหารทำงานให้ทุกอย่างอะ รายได้ก็พอกินพอใช้พอเลี้ยง นศ สาวสวยสัก 1 คน

เจ้าของธุรกิจไม่ต้องมานั่งทำงานแล้ว ผมถือว่าประสบความสำเร็จล้ะ 55+

อยากกินได้กิน อยากเที่ยวได้เที่ยว ไม่ต้องเข้ามานั่งทำงานเอง มีเงินกินเที่ยวแบบไม่ลำบากและมีเงินเก็บยามฉุกเฉิน ครอบครัวสามารถพึ่งเราได้

อันนี้ผมดูจากญาติบ้านแฟนผมนะ เค้าเป็นแบบนี้เลย แต่เค้ายังไม่หยุดทำงาน

ก็ทั้ง 2 แบบนั่นแหละ แต่ถ้ารอบตัวแบแรกจะเยอะกว่า จับทุกอย่างตั้งแต่ชานม ไม้ด่าง
ยันค่ายเพลง ดูเหมือนเจ๊งแต่ก็กำไรเยอะ

ได้ทำงานที่ตัวเองอยากทำ สำหรับผมนี่คือประสบความสำเร็จแล้วนะ

ถ้าอยากรวย อย่าทำธุรกิจครับ

ธุรกิจสร้างขึ้นเพื่อช่วยเหลือแก้ปัญญาบางอย่างให้ประชากร ในพื้นที่นั้นๆ

ธุรกิจที่ดี และสำเร็จ คือ ธุรกิจ ที่เข้าไปเติมเต็ม ช่วยเหลือบางสิ่งบางอย่างที่ขาดหาย ของผู้บริโภค

แล้วมันจะเกิดความยั่งยืนจากการเป็นผู้ให้ มากกว่าอยากที่จะรับ


ธุรกิจที่สำเร็จ สำหรับผมคือ

ภาพนี้ อ่านดีๆ คำพูกลึกซึ้งดีครับ

แบบแรกไม่เสี่ยงผมก็แบบแรกมันดูไม่เท่แบบท่านว่า แต่มีเงินเดี๋ยวก็เท่เอง ปั้นแบรนด์เองหลายเรื่องเผลอๆจะเจ๊งเอาง่ายๆ เอาที่มันได้ตังชัวร์ๆ ตังเหลือๆค่อยปั้นแบรนด์เองก็ไม่สาย

1 ยืดหยุ่น สามารถปรับเปลี่ยนไปตามกระแสโลกได้ ถ้าไม่ทันก็อย่าให้ห่างการหมุนของโลกมากนัก
คืออาชีพนั้นๆต้องไม่ตกเทรนด์เร็ว เช่น ร้านขายอะไหล่รถยนต์ ตกเทรนด์เพราะรถไฟฟ้ากำลังมา ร้านแอร์ ร้านไดนาโม ไปพร้อมๆกันหมด
คือทำได้ไหม ได้ครับ แต่ยอดขายมันลดลงเรื่อยๆ ชัดๆคือร้านท่อไอเสีย พังเลย

2 เติบโตได้แบบข้ามขีดจำกัด
อันนี้ต้องอธิบาย อย่างการผลิต สมมุติมีออร์เดอร์ขึ้นมาแบบถล่มๆ(เหมือนถูกหวย) คุณต้องสมารถขยายการผลิตได้โดยไม่กระทบคุณภาพ
บางกิจการ บางธุรกิจทำไม่ได้เช่น เจ้าของทำเอง สกิลอยู่ที่คนทำ เปลี่ยนมือไปคุณภาพไม่เหมือนเดิม ทำนองนี้
ขยายได้ไม่จำกัดนั่นคือ ระบบธุรกิจที่ดีมากๆ

3 บริหารทีม
การเงินต้องเป๊ะมาก มีน้อยไม่ว่า แต่ต้องเป๊ะ ห้ามใช้เงินผิดประเภท

4 ตัวแทนที่ทำงานแทนคุณ
ต้องหาให้เจอ ถ้าไม่เจอยากที่จะโตได้ บริหารบุคคลทำได้ดีเลวไม่เท่ากัน ทริคบางอย่างใช้ได้กับบางคนใช้ไม่ได้ทุกคน นิสัย จิตใจ ความโลภ ความอยากทะเยอทะยานคนมีไม่เท่ากัน

5 วัฒนธรรมในองค์กร นี่โครตจะสำคัญ ขึ้นต้นดีมันจะดี ยากกว่าขึ้นต้นทีดีคือการรักษา"วัฒนธรรมนั้นๆในสม่ำเสมอ"

เท่าที่เจอมานะครับ น่าจะมีมากกว่นี้แหละ แต่ผมไม่รู้

เป็นธุรกิจที่ไดรฟ์ได้ด้วยตัวมันเองครับ เจ้าของไม่ต้องคุมบังเหียนตลอด

อย่างที่เก่าผมคือเจ้าของก็ทำงานทุกวันนะครับ กว่าจะมาก็สายๆ บางทีบ่าย แต่ปีปีนึงไปเที่ยว 3-4 รอบ

รอบนึงต่ำๆมี 10 วัน

ครั้งนึงเคยหายไปเกือบเดือน

แต่งานก็ไปของมันได้ ส่วนที่ต้องตัดสินใจก็ไลน์ทิ้งไว้ในกลุ่มทำงาน รอแกมาสรุป (หลักๆจะเป็นเรื่องลดราคาให้ลูกค้าเจ้านี้เท่าไร หรือกี่% จะลดสุงสุดได้แค่ไหน)

อยากทำงานตอนไหนก็ทำ อยากพักตอนไหนก็พัก อยากเที่ยวตอนไหนก็ไป อยากกินอะไรก็ได้กิน อยากซื้ออะไรก็ซื้อ ส่งลูกเรียนอินเตอร์ฯ พอป.ตรีก็ส่งไปยุโรป

ถ้าเป็นผม ผมจะทำแบบแรกครับ

เพราะมูฟเป็นสินค้าใหม่ง่าย ไม่มีค่าใช้จ่ายคงที่เยอะ เพราะสินค้าสมัยนี้ หมดเทรนด์เร็วมาก

พวกที่ทำโรงงาน ทำอาคาร จ้างพนักงานมาเยอะๆ พอสินค้าหลักไปไม่ได้

ต้องเปลี่ยนครั้งใหญ่ ปวดหัว พนักงานก็ต้องเลี้ยง

ค่าที่สร้างโรงงาน+ค่าก่อสร้างโรงงานก็ต้องผ่อน ปวดหัวครับ

เอาแบบ จับเทรนด์ เข้าเร็วออกเร็ว ดีกว่าครับ

เดี๋ยวนี้ไม่ใช่ปลาใหญ่กินปลาเล็กแล้วครับ

เป็นปลาเร็วกินปลาช้าครับ

ต้องปล่อยมือให้ลูกน้องทำได้ พักได้


ปัจจุบัน ของผมมาเป้นช่วงๆที่ต้องประกบ แต่โดยรวมไม่เยอะ สบายพอสมควร


ถ้าจะให้อยู่จุดประสบความสำเร็จในธุรกิจที่ทำอยู่ คงขอยอดขายเพิ่มขึ้นอีกเท่านึงจากปีล่าสุด แล้วรักษาไว้ให้ได้ ผมก็ว่ามากพอสำหรับคนธรรมดาๆอย่างผมละ

ธุรกิจที่ผมชอบและใฝ่ฝั่นมากๆ คือ น้ำหวานเฮลล์บลูบอย/ซีอิ้วตราเด็กสมบูรณ์/ลูกอมตะขาบ5ตัว/พัดลมฮาตาริ/
ร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อทองสมิทธิ์/ชานมไข่มุกโคอิเตะ/ข้าวมันไก่ประตูน้ำ

ธุรกิจที่มีความยั่งยืนในตัวเอง
-สินค้าเป็นที่ต้องการในตลาดอยู่แล้ว ไม่ต้องสนใจSupplier ไม่ต้องง้อลูกค้ามาก ไม่ต้องสนสภาพเศรษฐกิจ
-เราไม่ต้องเข้าไปดูแลมาก ระบบสร้างไว้ดีแล้ว แต่ละหน่วยงานตรวจสอบและคานอำนาจกันเอง
-ทิ้งคู่แข่งแบบไม่ต้องสนใจ และไม่ต้องกังวลสินค้าคู่แข่งจากต่างประเทศ
-เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ไม่ต้องระวังCarbon footprint

ธุรกิจที่สามารถเติบโตด้วยตัวเองได้แล้ว โดยที่เราแค่แจกนโยบาย