เวลาสื่อขอความเห็นหรือมีข่าวทางการแพทย์ทีไร สิ่งแรกๆที่ผมจะเช็คเลยก็คือ มันเป็นไปได้มั้ย มีคำอธิบายมั้ย
มีงานวิจัยหรือ Literature review เป็นอย่างไร มีคนอื่นทดลองแบบเดียวกันมั้ย


ถ้าสงสัยว่าตรงนี้สำคัญอย่างไร ด้วยความที่วิจัยไทย ถ้าผมบอกว่ามีส่วนนึงเมคขึ้นมาแบบผิดๆจะคิดอย่างไร
แน่นอน ผมคิดว่าต่างประเทศก็มี ดังนั้นวัดกันที่กระบวนทดลองและการตรวจสอบ นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุด


เพื่อนผมหลายคนก็ทำงานที่สถาบันวิจัยระดับท๊อปในประเทศ แล้วหลายครั้งมากที่ได้ยินเรื่องการแก้ไขผลเพื่อให้ได้ผลลัพท์วิจัยตามที่ต้องการ

2-3 ปีก่อนผมก็ปรึกษากับเพื่อนเรื่องประมาณนี้ ก็ได้พบความเน่าเฟะเยอะแยะมากมาย นี่คือหนึ่งในตัวอย่าง



ผมปิดชื่อสถาบันไว้หน่อยแล้วกัน เพราะไม่ได้มีหลักฐานโดยตรง ดังนั้นไม่ต้องเชื่อผมก็ได้นะครับ ผมแค่ source ระดับ trust me bro

แต่ก็น่าเชื่อถือกว่างานวิจัยของพวกเมกา ที่ถูกควบคุมโดยกลุ่มดูคาติ

ชิบหายละ ผมขับดูคาติซะด้วย หรือว่าผมโดนควบคุมไปแล้ว

หลังเรียนจบ เคยเป็นลูกจ้างในห้องแล็บ อาจารย์โปรเจคสอบนั้นแหละ
ก่อนทำแต่ละเคสก็จะถามก่อนเลยว่า จุดพอใจแค่ไหน พรีเฟอร์แค่ไหน
พอตั้งจุดพอใจแล้วก็เริ่มทำ สัก 90% คือล้มเหลว
แต่ถ้าทำผ่านจุดพรีเฟอร์ได้สักสามครั้งคือสำเร็จแล้ว เตรียมทำรายงานส่ง

พอมาทำงานบริษัท ไม่ต้องคิดมาก ทำตามแมนนวลเลย ได้ค่าเท่าไหร่คีย์ส่ง
มีค่าแปลก ๆ ไม่ใช่หน้าที่เรา แผนกอื่นจัดการเอง
มีค่าแปลกสรัส ๆ นี่คือไม่ไหวแล้ว เพราะเราคีย์ค่าผิด เตรียมโดนเฉ่งยกตี้

จากต้นเรื่อง สรุปคือ การทดลอง ที่ล็อกผลไว้ก่อนแล้ว กระบวนการเป็นเพียงแค่การ สมมุติขึ้นเพื่อไปให้ได้ถึงคำตอบทั้งตั้งไว้เท่านั้นเอง โดยไม่สนว่า กระบวนการนั้นมันจะถูกต้องตามวิธีวิจัยหรือเปล่า ใช่ไหมครับ

เหมือนในทางกฎหมายมั้ง ตอนสอบวินัย ก็มีคนตั้งธงมา ให้คณะกรรมการทำการสอบสวน รวบรวมเอกสารให้เป็นไปตามธงนั้น

Expert opinion และวิจัยแบบไทย ๆ ที่ท่านว่ามา ครอบคลุมทั้งสาขารัฐศาสตร์ ประวัติศาสตร์ และสังคมศาสตร์บางส่วนด้วย

ลองสังเกตเวลาฟังนักวิชาการคนไหนออกสื่อ ชอบบอก ผม/ดิฉัน คิดว่า…

ไม่ค่อยมีใครบอกว่า ตามงานวิจัยของ Xxxxxx

ตามหลักวิชาแล้ว Xxxxx

คือมาวิเคราะห์ให้ฟังแล้วบางทีผมงงว่า ที่พูดมาต่างจากคนแถวบ้านผมเล่าการเมืองให้ฟังยังไงวะ เหมือนแค่มีป้ายนักวิชาการแล้วอยากพูดไรก็พูด วันก่อนที่คำผกาด่า ผมถึงสะใจ (ทั้งที่ปกติผมไม่ชอบแกเลยนะ)

ส่วนเรื่องวิจัยให้ผลออกมาตามต้องการก็ดูดรามาที่มีการฟ้องร้องกันนั่นละ มันเป็นแบบนั้นเลย พูดเยอะก็เท่านั้น

จะว่าอย่างนั้นก็ใช่ครับ แต่เป็นเรื่องปกติที่จะคาดเดา Result ไว้ก่อนล่วงหน้า แต่มันควรทำเป็นขั้นตอน คิด mechanic ว่าทำไมเราทดลองแบบนี้ อะไรทำให้เรามาทดลอง


ผมยกตัวอย่างที่ผมเคยทำวิจัยแล้วกัน เป็นสมุนไพรไทยตัวนึง ที่บอกว่ามีฤทธิ์ลดน้ำตาล ลดไขมันในเลือดได้
เพราะตัวมันเป็น alpha-glucosidase inhibitor ไปช่วยหยุดการย่อยน้ำตาลได้ ทำให้ร่างกายไม่ดูดซึมน้ำตาล ปริมาณน้ำตาลในเลือดก็จะลดลง

นี่คือรู้กระบวนการแล้วว่าทำงานยังไง ผลลัพท์จะได้ออกมาประมาณไหน


ปัญหาคือถ้าผลลัพท์ไม่ออกมาตามที่เราคิดไว้ ก็ควรหาสาเหตุว่าทำไมไม่เป็นแบบนั้น อย่างที่ผมทำก็คือลดน้ำตาลได้ แต่กับไขมันไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรก็สรุปตามนั้นเลย


แต่ก็มีคนบางกลุ่มที่มี agenda ปักธงไว้ในใจแล้วว่าผลวิจัยต้องออกมาแบบนี้เท่านั้น ถ้าไม่ก็แก้ไขผลให้มันเป็นแบบนั้น ซึ่งนี่คือผิดจริยธรรมเลยครับ

ท่านเป็นหมอใช่มั้ยครับ ถ้าผมจำไม่ผิด เห็นรูปโปร GTO ผม อ๋อเลย

ชอบๆๆ ทรัช มี โบร

ถ้าทางรัฐศาสตร์ สังคมศาสตร์ผมไม่มีความรู้มากนัก แต่ในทางการแพทย์ส่วนใหญ่จะอ้างอิงงานวิจัยนั่นแหละ

ปัญหาคืองานวิจัยที่อ้างอิงมามันมีคุณภาพแค่ไหน คนไม่ค่อยพูดถึงกัน ยิ่งถ้าเป็นวิจัยไทยด้วยแล้ว สื่อจะยกก่อนเลยว่า คนไทยเก่ง คนไทยทำได้ หลายครั้งมันทำให้ผมสงสัยว่าจริงหรอวะ ตปท.งบ R&D เยอะกว่าไทยกี่ร้อยพันเท่า มันจะไม่มี tool หรือไม่มีคนคิดได้เลยหรือไง


จนมามีหมอที่เป็นข่าวดังนี่เมื่อวานนี่แหละ ที่กล้าเอาข้อมูลมาโยงมั่วซั่ว ทั้งๆที่ยังไม่ได้ศึกษา ไม่ได้ evidence-based ด้วยซ้ำ

แต่ได้ข้อสรุปเป็นฉากๆจนนึกว่าเจ้าลัทธิมาพูด กล้าพูดออกสื่อขนาดนี้ คิดว่าจะไม่มีคนมาแหกหรอ

ไม่ได่เป็นหมอครับ แค่บ้าการ์ตูน

คล้ายกันคือ พอเป็นเซเลป อยากพูดอะไรก็พูด หลักวิชาไม่ต้อง…

ก็ตรงตามนิยามคนไทย
ยึดติดในตัวบุคคลมากกว่าเหตุผล
ตั้งแต่สถาบัน ยัน นักวิชาการ