[RE: พ่อแม่เด็ก 14 นี้เขาออกหน้าบ้างยัง]
ChefCurry พิมพ์ว่า:
เอาจริง ๆ การที่เห็นใจเหยื่อมาก ๆ ไม่ได้แปลว่าเห็นใจคนอื่นไม่ได้ครับในมุมมองผม
พ่อแม่ ตอนนี้คงหนักหนามาก ๆ เหมือนกัน ส่งเสียขนาดนี้ คงกะให้ได้ดีเต็มที่ แถมอาชีพอาจารย์มหาลัย มันไม่ได้เจอแต่เพื่อนร่วมงานที่รู้จักกัน และอาจมีคนเข้าใจเราบ้าง แต่ต้องเจอ นศ. ตอนสอนห้องใหญ่ คงอยู่ยากมากเหมือนกัน ถ้าลูกมีอาการทางจิตแฝงจริง พ่อแม่คงไม่คิดว่าจะทำถึงขนาดนี้เหมือนกัน
สำหรับผม มันคือการรับผิดชอบต่อสิ่งที่คนในครอบครัวทำ และยิ่งเป็นลูกด้วย ยิ่งต้องรับผิดชอบอยู่ดี
ตอนนี้ผมก็ตั้งคำถามกับตัวเองนะ ว่าเราจะรู้ได้ไงว่าลูกเราป่วยทางจิต แล้วถ้าลูกเราป่วยทางจิต เราจะดูแลเค้ายังไงดี วิธีไหนถูกต้อง
เหมือนเคสนี้ พ่อแม่ที่มีลูกป่วยทางจิต ควรจะปล่อยให้เค้าอยู่ในห้อง มีที่อยู่ที่นอนหลายที่ ไม่ไปยุ่งกับเค้า ไม่พูดคุย ปล่อยอิสระเต็มที่ ลูกจะได้มีเวลาแอบไปซื้อปืนมาเยอะๆ เพื่อออกไปยิงคนตาย จะได้หายจากอาการป่วยเหรอครับ ถ้าสิ่งที่ผมพิมพ์ไปมันขัดแย้งในใจมากๆ นั่นคือการเลี้ยงดูลูกที่ป่วยทางจิตผิดวิธีและควรรับผิดชอบต่อการดูแลลูกที่ผิด แค่นั้นเองครับ