ผมติดหวานเลยชอบครับ
ปล เนื้อสเต๊กผมว่าก็ตามราคานะรับได้อยู่

สำหรับผมที่กินชาวามาแบบอาหรับมาตลอด(แถวนานา) ผมว่าของร้านแกเเพงไปหน่อย

ตัวเนื้ออร่อย แต่อาหารติดหวานจริง ส่วนกะบับอีกร้านแกโอเคเลย เอาไว้สั่งสลับกับ wrap subway

เมนูเดี๋ยวนี้มันลดรายการลงอ่ะ สมัยเปิดใหม่ๆมีแต่ของที่ผมชอบ

เดี๋ยวต้องไปลองบ้าง ผมชอบกินพวกนี้แต่ไม่ค่อยรู้จักร้านเท่าไหร่ ของบังก็แพงจริงแหละ แต่นานๆเข้ากรุงไปกินที

ข้าวหมกมันดี้เนื้อตุ๋น กินครั้งแรกติดใจ แต่หลังๆ มาบางสาขาให้เครื่องเคียงลดลง

สำหรับผม ผมโคตรชอบเลยนะ อร่อยถูกปาก

ช่วงแรกอาจจะไม่พีค แต่ผมว่าของมีคุณภาพพ่อกับแม่ผมนี่แวะอย่างบ่อยแกไม่ได้รู้จักบังโตด้วย

ผมว่าธุรกิจดาราเจ๊งก็เยอะตอนแรกอาจจะได้เพราะชื่อเสียงแต่การยืนระยะคุณภาพล้วนๆ การตลาดก็เก่งตามกระแสสุดๆ

สงสัยนิดหนึง ร้านหาพนักงานมาจากไหน มึนๆงงๆเกือบทุกคน ทุกสาขาด้วย บางทีก็แอบรำคาญ

สำหรับผมหวานไปนิด

ผมชอบชราวาม่าของอีกร้านพี่โตมากกว่า "พันละวัน" เป็นคนชอบกินกะบับหรือชราวาม่าอยู่แล้วด้วย

แกใส่ใจทำนะ ร้านสเต็กแบบนี้ผมว่าอยู่ได้ด้วยตัวมันเองแหละ

แต่แน่นอนถ้าติดชื่อแกไปมันเกิดง่ายกว่า ต่อยอดง่ายกว่าอยู่แล้ว

เนื้อดีจริงครับ แต่ร้านมันขายได้ด้วยชื่อโต SF

หลังจากนั้นมันจะคัดลูกค้าประจำละ เพราะรสชาติหวาน เลี่ยน มันๆ เค็ทๆ ผมไม่ถูกปาก ราคาแรงด้วยสำหรับผมที่กินข้าวมื้อละ 50-60 บาท

อีกอย่างแกเป็นคนเนิร์ดมากอะ โคตรใส่ใจ เหมือนเนื้อเพลงที่แกเขียนนั่นแหละ แรกๆฟังยาก แต่พอฟังลึกๆแล้วถอนไม่ออก นี้คือคนที่เขียนเนื้อเพลงดีสุดตลอดกาลสำหรับผม

เคยอยากไปกินแต่ทีมงานบอกหวานมาก ไปร้านอื่นดีกว่าเลยบาย

ต้องแฟร์กับแกนะว่า แกไม่เคยเอาการที่แกเป็นอดีตนักร้องมาแบกร้านแกเอง คนที่อยากกินก็ไม่ได้ไปกินจากที่แกเป็นนักร้อง เพราะมันก็ไม่ได้พิเศษอะไร ดารานักร้องขายของเยอะแยะ แต่ที่คนอยากกินเพราะว่าแกดูทุ่มเท มีความรู้ พิถีพิถันมากกว่า อย่าลืมว่าจุดเริ่มต้นที่ทำให้ร้านแกฮิตมากๆ น่าจะช่วงที่สเตฟานไปสัมภาษณ์แกครั้งแรก ซึ่งผมก็ดูแค่ว่าเค้าไปคุยไรกัน แต่สรุปมายเซตหรือแนวทางแกในเนื่อของแกมันทำให้เราสนใจ ไม่สนว่าแกจะเป็นนักร้องวงอะไรมาก่อน (ตอนที่ชื่อก็กลับมาดังก็ตอนป๋าเต๊ด ซึ่งแทบไม่ได้โปรโมทร้านเลย คนที่ไม่กินก็ไม่สนใจ)