เรียกว่าการเมืองอ่อนแอดีกว่าครับ ในยุคปลายของอยุธยาตอนนั้น ทั้งภายในภายนอกเปลี้ยกันหมด หลาวๆอย่างรวมกันผมมองว่าหัวก็อ่อนแอ หางก็อ่อนแรง

ขนาดที่ว่า ทหารหนีทัพ ปราบดาขึ้นเป็นกษัตริย์ แล้วโดนรัฐประหารอีกที ประชาชนก็ยังไม่อะไรเลย แล้วหลังจากนั้นพม่าก็มาอีกหลายรอบแต่ก็ไม่สามารถเข้าถึงกรุงธนหรือกรุงเทพได้อีกแล้ว

ประเทศก็ประเทศเดิม ระบอบก็ระบอบเดิมนะ 555

คืออาจโดนว่าในเชิงลบกว่าความเป็นจริงไปหน่อย แต่ผมก็ว่าคงไม่ได้ปรีชาสามารถอะไรหรอกครับ

ใครชอบ ปวศ ไทยช่วงนี้แนะนำ หนังสือ การเมืองไทยในสมัยพระเจ้ากรุงธนบุรี อธิบายชัดมาก

ต้องยกเครดิตให้พม่ามากกว่าครับ

มังมหานรธาแกตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะตีให้ได้

ขนาดพระเจ้ามังระเรียกตัวกลับไปรบกับต้าชิงยังไม่กลับ

โดนลอยแพ สั่งการแล้วลูกน้องทำไม่ทำตาม แถมคนในสมัยนั้นก็เน้นกอบโกย เอาประโยชน์ส่วนตัวเป็นที่ตั้ง

พม่ายุคนั้นรบชนะจีนได้ อยุธยาต้านได้นานขนาดนั้นก็เก่งละ