ไม่รู้จะระบายตรงไหนละ ขอระบายเรื่องความรักหน่อยละกัน ไม่ได้เฮิร์ตแต่เซงนิดหน่อย

เริ่มเรื่องคือปัดไปเจอผญ.คนนึงอายุ 26 ใน TD ช่วงปลายกค. บ้านเธออยู่ไม่ไกลบ้านแถวนนท์
แต่เธอทำงานสมุทรปราการ อวบๆอึ๋มๆซึ่งสเปคผมไม่ใช่แบบนั้น หน้าตาธรรมดาๆ
ปัดเจอตอนกลับมาบ้านมาหาพ่อแม่พอดี ตอนนั้นผมโสดได้ประมาณ 3 อาทิตย์
เธอโสดได้เกือบสามเดือน
ซึ่งเธอบอกตั้งแต่แรกแล้วว่า เธอเป้นคนพูดตรงๆอยากรู้อะไรถาม รู้สึกยังไงก็จะบอก เธอไม่ชอบโกหก เธอบอกว่าอยากลองเปิดใจดู คุยไปคุยมาเลยวีโอคอลกันทุกวันทั้งที่ทำงานและบ้าน บางทีหลับคาวีโอคอลก้อมี

เป็นความสัมพันธ์แบบ LDR ซึ่งสิ่งที่เธอทำเวลาไปไหนมาไหนก็จะบอก ถ่ายรูปให้ดู วีโอคอลมาทั้งอยุ่ออฟและหอ คือไม่มีอะไรให้ไม่ไว้ใจเลย และทำโดยไม่ต้องขอด้วย
คุยกันทุกๆเรื่องจนคบกัน จนตัดสินใจเจอกันปลายสิงหาเธอมาสัมแถวที่ทำงานเลยขับรถไปส่งและไปอยู่ห้องเธอ 3 คืนได้ ก็กินตับกันปกติ มีความสุขดี ไม่มีอะไรผิดปกติเลยทั้งของใช้ในห้องและเสื้อผ้า อัพเราลงในโซเชียลติดไฮไลท์ แต่เธอมีอาการนอยๆดาวน์ๆเพราะพี่ที่ออฟฟิศลาคลอดต้องทำงานแทนเค้าหมด พอกลับมาได้ 2 วันเธอตัดสินใจบอกผมตรงๆว่าเธอไม่พร้อม กลัวเจ็บกลัวเสียใจ ผมเลยให้เวลาเธอไปคิดดูถ้ารู้สึกไม่อยากไปต่อไม่ต้องทักมา ซึ่งเธอคิดประมาณ 3 วัน พอกลับมาบอกว่าอยากลองอีกครั้ง ก็คุยกันปกติคุยกับเพื่อนเธอ เธอชวนไปบ้านเจอพ่อแม่ จองที่พักแพลนทริปไปเที่ยวกันปลายเดือนหน้าแล้ว

มาเมื่อคืนเธอบอกว่า

มีเรื่องจะบอกว่าที่เธอทักกลับมา เธออยากลองให้โอกาสตัวเอง และ หวังว่าตัวเองจะพร้อมแล้ว
แต่สุดท้ายลึกๆพออยู่คนเดียวเสพติดการอยู่คนเดียว กลัวการมีความรัก ยังไม่พร้อมจะจริงจัง และไม่อยากให้เราอยู่กับคนโลเลแบบเธอ เสียเวลาชีวิต แต่เธอยืนยันว่าเธอไม่ได้มีใคร ถ้าวันนึงเราไม่มีใครขอกลับมาคุยได้มั้ยถ้าพร้อม ไม่ได้เป็นตัวเลือก ไม่อยากโกหก แล้วก้อร้องไห้กับขอโทษอยู่อย่างนั้น เลยหยอดไปว่าที่พักที่จองแล้วเธอไปมั้ย ถ้าไม่ไปจะไปหาขาย เธอบอกเธอไปได้ ใกล้ๆถึงวันคุยกันอีกทีนะ

ใจนึงโคตรเหวอเลย คือความสัมพันธ์มันดีแบบไม่มีสัญญาณอะไรเลย
แต่ใจนึงก็รู้สึกโอเคที่เค้าบอกมาตรงๆ ไม่โกรธเลย
แต่แบบมันเซ็ง เฮ้อ ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบาย