คิดว่าวันนึงเมื่อเราจากไปแล้ว ถ้ามีคนพูดถึงชื่อเราอยากให้เขาเหล่านั้น ไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ พี่ น้อง ป้า หลาน บลาๆ จดจำเราในแบบไหนครับ ?

เพราะเราส่วนใหญ่คงไม่สามารถสลักชื่อไว้บนโลกให้คนจดจำแบบ สตีฟ จ๊อบ เฮนรี่ ฟอร์ด หรือคนดังๆเก่งๆที่คิดค้นนู่นนี่นั่นได้

ส่วนตัวผมเชื่อว่าผมตายไปสัก 10-20ปี ญาติๆก็น่าจะลืมๆแล้วแหละมั้งเพื่อนๆนี่ไม่ต้องพูดถึง 5555 แต่ถ้ายังพอมีคนจำได้ก็อาจจะอยากให้จำแค่ว่า ก็เป็นคนดีนะ แค่นี้ก็น่าจะโอเคแล้วแหละ

ไม่อยากให้จดจำ อยากให้เค้าหาอะไรทำให้มีความสุขดีกว่า

ไม่เคยคิดเรื่องพวกนี้นะ เพราะตายแล้วก็จบจะห่วงอะไรกับโลกในอดีต

จำแบบที่เป็นอยู่ตอนนี้แหละ และขออย่างเดียว อย่าค้นหาข้อมูลในมือถือของเรา อัลบั้มHiddenห้ามเข้า แชทห้ามเปิดอ่าน

ชีวิตก็ไม่ได้มีแก่นสาระอะไรเลยนะ ไม่นานเขาก็ลืม หรือต่อให้ดีเลิศ ไม่กี่ร้อยปีก็เลื่อนหายไป

ใช้ชีวิตให้มีความสุข ไม่สร้างความเดือดร้อนก็ดีแล้ว รึช่วยเหลือสังคมได้ก็ดี

หรือถ้าไม่อยากเกิดใหม่ก็ฝึกวิปัสสนาดู เพราะไม่งั้นก็เกิดใหม่ร่ำไป

อยากให้ทุกคนที่น้าเคยจีบ จดจำว่าครั้งนึงผมเคยแอบชอบคุล

ผู้ล่มระบอบเผด็จกลาง

อยากจำอะไรก็จำ พอคนที่รู้จักเราตายตามกันไปหมดก็ไม่มีใครจำละ

อยากให้เขาจำเรา คิดถึงเรานะ

มันคงเป็นไปตามกลไกธรรมชาติ และสิ่งที่เราทำอะ
ผมให้เงินแม่ ดูแลลูกเมียดี ถ้าผมไม่ได้คิดไปเอง
วันนึงจากไปยังไงก็ต้องอยู่ในความทรงจำเขา คงมีรูปติดบ้าน ใครทำอะไรก็คงไหว้ขอพรเรามั้ง 555

ไม่เลยครับ ตายไปยิ่งใหญ่แค่ไหนเดี๋ยวก็ลืมหมดละ

ตอนอยู่แค่ไม่ทำ here กะคนอื่น ช่วยเหลือเพื่อน ญาติ มิตร ตามโอกาสสมควรก็พอละ

ไม่ต้องจำคนตายไม่ทุกข์เท่าคนอยู่

ยืมตังไว้เยอะๆ จำไม่ลืม

สำหรับผม ตายคือตาย ไม่ต้องมาจดจำอะไร ตายเงียบๆ ไม่มีใครรู้ไม่มีงานศพก็ได้

จะชมหรือจะด่าก็ไม่รับรู้อะไรอยู่ดี

ขอแค่ตอนอยู่ไม่ทำตัวให้ใครเค้าด่าเพราะเดือดร้อนก็พอแล้ว

ลืมๆกันไปก็ได้