สืบเนื่องจากช่วงนี้ผมได้ตรวจรักษาเคส ขับมอไซแล้วอุบัติเหตุบ่อยมากๆ
อาจจะเพราะเป็นช่วงหน้าฝน บวกกับถนนลื่นหรือเปิดเทอมก็ไม่ทราบ
แต่เคสแบบนี้มันเยอะจริงๆครับ
ขอพูดในฐานะแพทย์ที่ทำงานแล้วเห็นเคส ขับมอไซ
แล้ว ขาหัก แขนหัก หน้าเหวอะ แผลทะลุ ลำไส้ทะลัก นิ้วขาด เลือดออกในสมองทุกวัน

บอกตามตรงผมไม่ค่อยโอเคกับสิ่งที่เป็นอยู่แต่คือทำอะไรไมไ่ด้เลย
แล้วผมก็จะเหตุญาติพี่น้อง พ่อแม่ มาร้องไห้ ซึ่งผมเข้าใจนะ

ปัญหาคือ ระบบขนส่งสาธารณะไม่ดี
ประเทศพัฒนาแล้ว ขายมอไซให้ประเทศไม่พัฒนา
ปีปีนึงเราสูญเสียกับอุบัติเหตุรถจักรยานยนต์กันไปเท่าไหร่
ถ้าตายก็ว่ากัน แต่พอพิการนี่หนักเลย พ่อแก่แม่เฒ่า ก็ต้องมาดูแล
บางคนก็ติดเตียง รอวันตาย

แล้วประเด็นคือมันมีทุกวันด้วย บางคนก็หน้าแหก คือผมก็เข้าใจคนต่างจังหวัดนะ มันไม่มีเงินผ่อนรถยนต์อะ
ทางเลือกชีวิตแม่มแย่ คนเค้าก็บอกให้ทำยังไงอะ
ซึ่งมันแย่กว่าตรงที่เราทำอะไรกับตรงนี้ไม่ได้เลย ผมก็เข้าใจไม่เคยไปดูถูก ผมแค่โกรธระบบ มันควรจะให้ระบบการเดินทาง
มีรถประจำทาง หรือ กฎหมายที่คุมเข้มกว่านี้ หรืออะไรก็ว่าไป

ผมก็แค่บ่นเฉยๆครับ อยากให้คุณภาพชีวิตคนไทยดีกว่านี้
พรุ่งนี้ก็ต้องไปใส่เฝือกต่อ หรือเย็บแผลต่อ หรือส่งต่อเคสไปผ่าเปิดท้องเพราะมีเลือดออกในช่องท้อง

กลัวก็แต่คนอื่นจะมาชน

สันดานมอไซบางส่วนด้วยครับ

ซักวันผมได้เบียดซ้ายคว่ำมั่งแหละ

แม่งชอบแซงซ้ายออกจากซอย

รัฐต้องเขามา ทำระบบรถเมล์ รถสองแถวให้มีทุกซอยให้สะดวก และต้องอุ้มราคาให้ถูกมากๆ

จะช่วยจูงใจให้คนขี่จยย.หันมาใช้มากขึ้น เพราะมันถูกกว่าค่าน้ำมันมากๆยังไงก็ต้องมีคนอยากใช้

เกิดอุบัติเหตุ มันก็เป็นต้นทุนของรัฐอย่างนึง ไหนจะค่ารักษาพยาบาล ค่าน้ำมันรถตำรวจ,รถพยาบาล ค่าเหนื่อยหมอ ค่ายาต่างๆ

สู้เอาพวกค่าใช้จ่ายที่เสียไปตรงนี้ มาอุ้มค่าใช้จ่ายรถสาธารณะให้ประชาชนดีกว่า

รัฐรู้ว่าประชากรเกิดน้อย แต่รัฐก็ไม่สนจะใจจะเซฟประชากรที่มีอยู่ก่อน ให้ตายจากรถชนได้ทุกวัน

อยากให้ยกเลิกแจกเงินดิจิทัลต่างๆเลย แล้วเอามาทุ่มกับการสร้างขนส่งรถยนต์สาธารณะยังดีซะกว่า

อยากฝากผู้ขับมอไซค์นิดนึงครับ

ตรวจดูไฟท้ายด้วยครับ หลายคันมากที่ไฟเบรคท้ายไม่ติด (ไฟสีแดง)

มันทำให้รถคันที่ตามมาด้านหลังไม่เห็นรถท่านนะครับ

ไฟท้ายไม่ติดอันตรายกว่าไฟหน้าไม่ติดเยอะเลยครับ

ไม่ได้อยู่ที่ระบบทั้งหมดนะผมว่า

อยู่ที่สันดานคนด้วย

ถ้าขับตามกฎ อยู่ในเลนตัวเองเลย

ไม่ปาด ไม่ขับเบียด ไม่ขับซิ่ง ไม่ย้อนศร ออกจากซอยดูรถก่อน ไม่ใช่อยากออกก็ออก แบบ คิดซะว่ามอไซค์=รถยนต์ 1 คัน

ผมว่าอุบัติเหตุจะลดลงไป 90% เลยครับ

อีก 10% ผมให้คนอื่นขับมาชน ซึ่ง ก็ขึ้นกับสันดานคนมาชนด้วย ว่า อาจจะหลับใน ขับเร็วเบรคไม่ทัน ไฟเหลืองรีบกดให้ทัน

จะเลี้ยว ตีไปเลี้ยวตั้งแต่เนิ่นๆ มองกระจกข้างตลอด มันก็ลดไปได้เยอะ

สรุปว่า ตอนนี้ มันอยู่ที่สันดานคนขับ หรือ อยู่ที่ยานพาหนะครับ

แล้วพวกขับมอเตอร์ไซค์เก่งๆ แข่งขัน ขับเร็วๆในสนาม หรือ ในหนัง ทำไมไม่มีคนไทยไปแข่งเลยครับ ถ้าบอกว่า เราขับมอเตอร์ไซค์กันเยอะ

น่าจะต้องมีนักบิดพรสวรรค์เกิดขึ้นในไทยเยอะ แต่ทำไมพอเป็นกีฬา ไม่มีเลย

แล้วประเทศเรา เป็นประเทศกำลังพัฒนาครับ ลองไปดูประเทศเพื่อนบ้านที่เป็นประเทศกำลังพัฒนาเหมือนกัน

เค้าก็ใช้มอเตอร์ไซค์เยอะ ไม่ต่างจากเรานะครับ แต่อัตราการเกิดอุบัติเหตุของเรานำโด่ง

แปลว่า มันน่าจะอยู่ที่สันดานการขับขี่แล้วครับ



แต่ยังไงผมก็ให้กำลังใจหมอนะครับ งานเยอะงานหนัก

แต่อยากให้หมอคิดใหม่ครับ ว่า การที่หมอรักษาเยอะ ไม่ได้อยู่ที่ระบบอย่างเดียว ส่วนมากจะอยู่ที่สันดานคนขับ

ไม่สันดานคนที่ชน ก็สันดานคนที่ขับมาชนครับ

มันมีสองแบบอะครับ อุบัติเหตุเพราะอุบัติเหตุ อันนี้น่าเห็นใจ
กับอุบัติเหตุเพราะประมาท ฝ่าไฟแดง ย้อนศร มุดมุมเลี้ยว เปลี่ยนเลนไม่ดู พวกนี้ใจนึงก็อยากสมน้ำหน้า
ถ้าลดพวกกลุ่มประมาทลงไปได้งานหมอก็น่าจะน้อยลงกว่านี้ แต่ไม่รู้จะทำยังไง เพราะรณรงค์ไปก็เท่านั้น ทั้งๆที่ชีวิตในไทยนี่ราคาโคตรถูกจัดๆ เกิดเรื่องมาก็ใช่ว่าจะมีใครมารับผิดชอบเลี้ยงดู ขนาดเป็นคนถูกคนผิดยังไม่ชดใช้เลย เกิดเรื่องอะไรมาทีพังแทบทั้งครอบครัว แต่ก็ยังจะขับขี่กันแบบนี้ แถมพอหายไปก็ใช่ว่าจะเข็ดจะขับขี่ระวังขึ้น ก็ไม่ ก็ยังขับเหมือนเดิมแล้วโทษคนอื่นอยู่ดี
ใช้ชีวิตเหมือนมีสูตรสามสิบตัว ตายแล้วเริ่มใหม่ได้อะ

ฝรั่งนี่เค้าเน้นเดินจักรยานกันเยอะ แต่ถ้าในไทยเข้ามหาลัยนี่ขอมอไซต์แม่คนละคันแล้วยิ่งมหาลัยไม่ใช่ส่วนกลางเด็กใช้มอไซต์กันทั้งนั้น เหมือนนิสัยคนไทยถ้าไม่ใช่ กทม คือไม่เดินแน่ๆอะ ผมด้วยคนนึง พอคนใช้มอไซต์มากผมว่าสัดส่วนมันเลยเกิดอุบัติเหตุมากตามสัดส่วน นี่ไม่นับแบบพวกทำผิดกฎจราจร บลาๆๆ ยิ่งเยอะไปอีก

พอประเทศไทย มีส่งของ ส่งข้าว มอไซค์ขยันทำรอบเยอะขึ้น อุบัติเหตุก็ตามมา

ปัญหาอันดับ1ก่อนที่จะไปพูดถึงเรื่องอื่น
เรื่องแรกคือการฝึกขับรถและได้ใบขับขี่ น้ากับลูกพี่ลูกน้องที่ออส จะได้ใบขับขี่คือต้องไปฝึกขับ พอผ่านแล้วก็ต้องมาขับกับผู้ใหญ่เพื่อสะสมชั่วโมง กว่าจะได้ใบจริงคือใช้เวลาและมีทักษะจริงๆ

บ้านเราไม่มีก็ขับได้ ต่อให้มีก็ไม่ได้แปลว่ามีทักษะ ผมไปสอบใบขับขี่ ข้อสอบแม่งมีรอยวงข้อถูกไว้ สอบขับรถก็สอบวนถอยๆจอดๆในสนาม แล้วที่สำคัญบ้านเรามันไม่มีสถานะให้คนที่ยังไม่มีใบจขับขี่ไปฝึกขับบนถนน มันมีแต่มีกับไม่มีใบขับขี่ ไม่มีใบขับขี่ก็ขับบนถนนไม่ได้แล้วจะไปฝึกได้ที่ไหน แต่ของต่างประเทศเค้ามี เพราะงั้นการมีใบขับขี่ไม่ได้แปลว่ามีความสามารถในการขับรถ

ปัญหาต่อมาผมว่าเรื่องของกฎระเบียบ
บ้านเราไม่ปฏิบัติตามกฎระเบียบกันในทุกมิติของความปลอดภัย เด็กขี่ได้ ฝ่าไฟแดง ย้อนศร ข้ามเลน ไม่หยุดทางม้าลาย หมวกไม่ใส่ ซ้อนเกิน ของยื่น สารพัด เรื่องพวกนี้ถ้ามันปลอดภัย กฎหมายทั้งไทยทั้งต่างประเทศเค้าไม่ห้ามหรอก

แล้วที่คุณหมอว่าขายมอไซให้ประเทศไม่พัฒนา
อันนี้ไม่ใช่เลยครับ เอาความคิดนี้ออกจากหัวไปเลย
เค้าขายของตามศักยภาพ ตามเงินในกระเป๋า
ถ้าเค้าไม่ขายมอไซต์มีขายแต่รถมีเงินซื้อมั้ยเล่า
ถ้าจะเจาะจงว่ามอไซต์มันอันตราย ผมว่าไม่ใช่
ประเทศอื่นเค้าก็ไม่ได้ใช้แต่รถใหญ่ๆปลอดภัยกัน
เค้าก็มีหลากหลายแต่เค้ามีกฎหมายกำหนดควบคุมให้ปลอดภัย
เช่นที่เคยอ่านในญี่ปุ่น บรรดาจักรยาน จักรยานไฟฟ้า
รถ K-car เค้าใช้กันเยอะแยะ (เห็นมั้ยว่าไม่เกี่ยวกับความพัฒนาหรือด้อยพัฒนา)
แต่เพื่อความปลอดภัย เค้าจะมีกำหนดเลยว่ารถประเภทไหน หรือถึงจะเป็นรถยนต์แต่เป็น kcar เครื่องกี่ CC วิ่งถนนหลักถนนรองได้มั้ย ได้เร็วเท่าไหร่ คือเอากฎหมายมากกำหนดกรอบให้ใช้ยานพาหนะชนิดนั้นๆอย่างเหมาะสม แค่นี้ก็ปลอดภัยแล้ว

ข้อสรุปของผมคือปัญหาอุบัติเหตุของประเทศไทยไม่เกี่ยวกับพาหนะว่ามอไซต์เยอะ แต่มันอยู่ที่การขับขี่ของผู้ขับขี่ล้วนๆเลยที่ไม่ปฏิบัติตามกฎหมาย

มอไซต์ทุกคันในประเทศไทยเอาแค่วิ่งตามกฎหมายที่มีอยู่ทุกข้อ(ยังไม่ต้องปฏิรูปการสอบใบขับขี่ก็ได้) เชื่อผมได้เลย หมอว่างงานนั่งตบยุงแน่ๆ

ท่านลองออกมาขับรถบนท้องถนนวันละหลายไปชั่วโมง ท่านจะไม่แปลกใจเลย

คนขี่มอเตอร์ไซค์บ้านเราหลายๆๆๆๆๆๆๆคน เขาไม่รักชีวิตเขาเลย เบื้องต้น หมวกไม่ใส่ ย้อนศร ขี่มักง่ายจะไปทางไหนก็ไป

เขาไม่ระวังตัวเอง แต่ให้เพื่อนร่วมถนนระวังเขา

ปัญหาที่ระบบขนส่งสาธารณะนั้นก็ส่วนใหญ่และสำคัญ แต่ส่วนใหญ่เหมือนกันก็คือ นิสัยมักง่ายของคนขี่มอไซค์ด้วย คือไม่เข้าใจว่าคิดยังไงเวลาได้ขึ้นคร่อมรถแล้วได้บัฟพลังชีวิตเพิ่มเหรอ ถึงได้ขับกันแบบไม่กลัวเจ็บกลัวตายกันเลย

ผมขี่มอเตอร์ไซค์มา 30 ปี ไม่เคยล้มไม่เคยชน เพราะผมระมัดระวังมาก ไม่มีคำว่าห้าวไม่มีประมาท

ผมมองเรื่องระบบมากกว่า ไอ้พวกเกิดมาเหลือขอมันก็มีแหละ

แต่เรื่องสังคม ขนส่งสาธารณะ มันทำให้คนต้องใช้ชีวิตแบบนี้

การศึกษาไม่มี อนาคตมองไม่เห็น ไม่มีคุณค่าอะไรในชีวิต เค้าจะเอาอะไรมารักชีวิตตัวเอง

ผมทำงานในมหาลัยนะ แต่แอบแปลกใจมากเรื่องนึง เห็นบุคลากรทางการแพทย์เช่นพยาบาล นักศึกษาแพทย์ ขี่มอไซค์ไม่ใส่หมวกกันน็อคอย่างเยอะ คนเหล่านี้ควรจะเห็นเราอุบัติเหตุแล้วต้องจำไม่ใช่หรอว่าขี่มอไซค์ล้มมันเยอะแค่ไหนแล้วมันสาหัสยังไง แต่ยังไงยังพากันทำอยู่ แอบงง