แกเข้ามา ต.ค. 2015 (ฤดูกาล 2015/2016) หลักๆคือวิ่ง วิ่ง และวิ่ง พยามเข้าหาบอลให้เร็วที่สุด เพื่อแย่งกลับมาเล่น และบีบพื้นที่ให้อีกฝ่ายออกบอลยาก ผลคือเข้าชิงยูโรป้า แล้วก็แพ้ไป

2016/2017 ได้มาเน่ ไวจ์นัลดุม ก็เล่นสไตล์เดิม แต่ที่ชัดๆคือบอลจะไปทางปีกเพื่อโจมตี กลางมีหน้าที่ทำลายเกม กองหลังรั่ว(มากๆ) ปัญหาที่เจอคือเจ็บแฮมสตริงกันเยอะ เพราะสปริ๊นท์กันหนัก ผลคือได้ไปเล่นแชมเปี้ยนลีค

2017/2018 ซัมเมอร์เจอดรามาหนักทั้งความพยามย้ายของคูตินโย และจะโดนเซาท์ฯฟ้องร้องเรื่องคุยกับฟาน ไดค์ผิดกฎ แต่ก็เซนซาลาห์เข้าทีม ทั้งๆที่ฤดูกาลที่จบไปมาเน่โคตรเด่นปีกขวา บอลเล่นเพรสซิ่งแบบ "เป็น" กันมากขึ้น ฟิร์มิโน่ชัดเจนในตำแหน่ง F9 พอมกราขายคูตินโย เซนฟาน ไดค์ กองหลังดีขึ้นเยอะ ผลคือจบรองแชมป์แชมเปี้ยนลีค

สรุปคือรูปแบบทีมมาตั้งแต่กลางฤดูกาลแรก ส่วนเค้าโครงทีมใช้เวลาราวๆ 1 ฤดูกาลเต็ม และเติมรายละเอียดอีก 1 ฤดูกาลเต็ม

ตอนมาใหม่ๆ ทรงนะมีเลย แนวทางชัดเจน เป็นระบบขึ้นกว่าแต่ก่อน แต่วิ่งเยอะด้วยเช่นกัน เพรสแบบใช้แรงเยยอะมากๆๆๆ แต่ก้ค่อยๆปรับไป เรื่อย ๆ

สไตล์มาตั้งแต่นัดแรกๆเลย จำได้ลัลลาน่าหอบต้องเปลี่ยนตัว กองเชียร์ดูแล้วโคตรสนุก แพ้แต่ก็เล่นสนุก คือได้ใจแฟนไปเต็มๆ แต่แบบแผนระบบก็ค่อยๆมาเรื่อยๆ แกบอกว่ามาตอนแรกบอกในสนามซ้อมว่าจะเล่นเพรสซิ่ง วิ่งกันโคตรมั่ว มีลูคัสกับลัลลาน่ามั้งที่เข้าใจเร็ว

เข้ามาแล้วมันเห็นความเปลี่ยนแปลงจะชัดเลยแต่ด้วยองค์ประกอบทีมมันไม่ได้ดีเลยผลงานตามสภาพ แต่ตอนนั้นแฟนหงส์ก็ไม่ได้หวังต้องชนะทุกนัดหรอกขอให้บอลมีทรงก่อนแล้วค่อยเติมตัวใหม่ไปในจุดที่บกพร่อง

แกเข้ามาปีแรกทีมได้ที่8ก็จริงแต่ทีมดูมีอนาคต พอแกได้เสริมตัวในตลาดแรกแกพาทีมไปลุ้นแชมป์ช่วงครึ่งซีซั่นแรกนะก่อนจะแผ่วแต่ก็สามารถพาทีมไปจบท็อป4ตามเป้าหมายตอนแรกได้

ชัดเจนคือวิ่งควาย เพรสสูงตั้งแต่ช่วงแรก แล้วก็หมดแรง โดนยิงท้ายเกมประจำ

แต่มันเป็นบอลเกมรุก ดูแล้วสนุก ดูแล้วมีความหวัง ไม่ใช่เล่นหงอ ๆ รับรอแพ้

เลยได้ใจแฟนหงส์หลายๆคนรวมทั้งผมไปได้ตั้งแต่ฤดูกาลแรก

ที่สำคัญคือคล๊อปแกตรงไปตรงมากับลูกน้อง นักเตะคนไหนไม่เอาไว้ คนไหนจะโดนลดบทบาทยังไง แกพูดตรง ๆ ไม่บิดเบือน บรรยากาศในสโมสรเลยดูชัดเจนไม่ขมุกขมัว

ครึ่งปีแรก :เพรสหนักหน่วง ทุกแดนที่เพรสได้ นักเตะวิ่งลืมตาย แฮมสตริงแดกระนาว แพ้นัดชิง 2 ครั้ง (ลีคคัพกับยูโรป้า) ในลีคจบอันดับ 7-8
บุกหนัก เล่น high tempo แต่นักเตะไม่เอื้อ จนโดนวิจารณ์การเล่นเกมรับ

คุมเต็มปีแรก :ได้มาเน่มาเล่นฝั่งขวา ใช้โน่เล่นฝั่งซ้ายคอยสลับกับคูตี้ มีหริดหน้าเป้า เซ็ตระบบ 4-2-3-1 แรกๆมาดี เสริมทีมมาได้น่าสนใจ
มีดุม เจ๊ติป (น้าหงา คลาวานด้วยป่าวไม่ชัวร์) ใช้คูติญโญ่เป็นตัวเซตเกมรุก มีลัลลาน่านำเพรส ปัญหาคือบุกเยอะ โดนสวนไส้แตก ตัวเจ็บเรื่มมาโดยเฉพาะหริด ดวงแตกช่วงมาเน่ไปแอฟกัน เนชั่นคัพ ตอนนั้นทั้งแฟนบอล ทั้งคู่แข่งตั้งคำถามว่าบอลระบบจิงอ้ะป่าว หรือได้มาเน่แบก
แต่ปีนี้ติด top 4 (โดนวิจารณ์เรื่องเกมรับตลอด แถมช่วงนั้นมีวลีโค้ชโทษลม โทษฟ้า โทษหญ้า แต่ไม่เคยด่าลูกทีมออกสื่อ ต่อให้เล่นแย่)

คุมปีที่2 : ได้ซาล่าห์เข้าทีม เริ่มปรับระบบใหม่เพราะหริดเจ็บบ่อย เอาฟีร์มีโน่ยืน false9 ได้ซาล่าห์ยืนขวา มาเน่ยืนซ้าย ในระบบ 4-3-3
ตอนซัมเมอร์จะได้ vvd แต่ทีมซื้อขายทำเสีย เลยได้ตอนมกรา เพรสเป็นระบบมากขึ้น แถมไม่ได้เพรสตลอดเวลาเหมือนปีแรก ปีนี้บุกมันมาก
ได้เข้าชิง ucl คาริอุสแจกโชค

คุมปีที่ 3 :ได้ฟาบิญโญ่หลังแพ้ ucl ได้อลิซงแทนคาริอุส เพรสน้อยแต่เน้นมากขึ้นช่วงนี้คือเกมรุกอาจจะไม่สุด แต่มันสมดุลมาก

ปีที่4 : ได้แชมป์ลีค

ทรงชัดเลยว่ากูจะเพลสกูจะวิ่งแบบเฮฟวี่เมทัล แล้วนาที 70+ ก็จะหมด

ทรงดีตั้งแต่นัดแรกๆเลยนะ
อาจจะเพราะก่อนหน้านี้ทั้งระบบทีมทั้งนักเตะมันแย่มาก
พอคล็อปป์เข้ามาน่าจะไม่เกิน5เกมได้ กลายเป็นระบบดี
แล้วดูดีขึ้นมาเฉยเลย

สิ่งที่ดีที่สุดคือ ซื้อมาเแล้วเข้าแผนทุกตัว แล้วก็เล่นได้ 3 เท่า++ ของราคาที่ซื้อแทบทุกตัว คนไหนซื้อแพงก็สมราคาค่าตัว แทบไม่พลาดเลย
แมนยูจุดนี้ยังซื้อตัวไม่ปังสักที

ไม่มีเกมไหนที่น่าเบื่อ

ถามว่ามีทรงมั้ย แต่ละคนมันก็นิยามคำว่ามีทรงต่างกันอ่ะเนอะ

แต่สำหรับผมมันมีนะ เห็นได้ชัดว่าเป็นบอลได้เร็คมากขึ้นทันตาเห็นเลยแต่จะไม่ได้ไดเร็คออกข้างเท่าปัจจุบันเพราะ ยังไม่จุติสองเทพWingback เกมส์รับก็ชัดเจนว่ามรึงๆต้องวิ่งเพรส เอาแค่ปีแรกยอมรับเลยว่าเพรสกันมั่วมากเน้นขยันซะมากกว่า ผลคือเพรสไม่จนแล้วโดนสวนเป็นประตูทุกรอบแต่ก็ได้ใจแฟนๆเพราะมันเพรสกันสุดตัวจริงๆ

พอผ่านตลาดต่อไปนี่แหละที่ทำให้ประทับใจว่าแผนการทำทีมมันชัดเจนตรงที่ซื้อ มาเน่ และ ดุม เข้ามาเพิ่มมิติ ดุมเหมือนกลางทั่วๆไปก็จริง แต่workrateสูงมาก เพรสแดนกลางเริ่มเป้นระบบมากขึ้น มาเน่ทำให้เกมส์ริมเส้นที่ดูไม่ค่อยจะได้เรื่องตั้งแต่ริ่งไปตอนนู้น ค่อยๆกลับมาดีขึ้นมีออฟชั่นการจู่โจมมากขึ้น แต่ก็เป็นตำนานบทแรกของ F9 Firmino แต่หริดเจอแผนใหม่เจ็บบ่อยเหลือเกิน

พอตลาดสาม อันนี้คือ road to success เลย หมดปัญหาปวดหลังคูตี้ไป ได้ซาล่ามาทีนี้ริมเส้นเพอร์เฟ็ค แล้ว ได้Robboมาทำให้ระบบวิงแบ็คสมบูรณ์ทันที ถ้าจำไม่ผิดการมาของซาล่าและร็อบโบ้นี่แหละทำให้ปีนั้นบุกมันโคตรๆ และขาดไม่ได้การมาของ Big VVD ที่ทำให้หลังเหนียวขึ้นหลายเท่ามากๆ

จำได้คือนักเตะทุกคนวิ่งแบบบ้าพลังมากแต่เทคนิคส่วนตัวธรรมดา อาศัยบีบเร็วและ3ประสานกองหน้าที่เข้าขากัน

วิ่งเยอะ ทรงค่อยๆดีขึ้น

แม้จะแพ้นัดชิง แต่เล่นแล้วมันไม่ใจแป๊วไง คือสู้อ่ะ แต่คุณภาพไม่ได้ ที่สำคัญคือนักเตะเหนื่อย แต่ไม่ได้ปล่อยจอย(ลองนึกภาพบรูโน่ปล่อยจอยไม่วิ่งไล่ คือไม่มีให้เห็นกับลิเวอร์พูลช่วงแรกๆของคล็อปอ่ะ)

พอปีที่สอง นักเตะสภาพไม่พร้อม ถูกวิจาร์ณเรื่องเกมรับ ก็ค่อยๆแก้ไปแต่ยังมีปัญหากลัวลูกครอส กลัวลูกฟรีคิก(เป็นมาตั้งแต่รอดเจอร์) จนมาได้ฟานไดจ์ก็ไม่กลัวลูกโด่งอีกเลย

แต่ก็ยังเหลือปัญหาคือ ผู้รักษาประตูเป็น คาริอุส ที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ กว่าจะได้สัมผัสแชมป์เป็นตัวเป็นอัน ก็ตอนได้อลิสซอนนี่เลย

มีแผน แต่ยังไม่มีทรง
วิ่งเยอะ แต่อาจะไม่ถูกมั้ง

เฮฟวี่เมทัลตั้งแต่คุมนัดแรก วิ่งควายไล่บอลทุกตัว นักเตะพร้อมวิ่งถวายหัว ถ้าไม่วิ่งจะโดนคล็อปกินหัว ครึ่งฤดูกาลแรกยังไล่บอลมั่วๆแต่นักเตะดูมีแรงจูงใจจะเป็นผู้ชนะมากครับ ดูสนุก และก็ค่อยๆไล่บอลกันเป็นเลยลดระดับการไล่บอลลงมาและมีประสิทธิภาพมากขึ้น หลัง+โกลยังคงรั่วสุด จนกระทั่งอลิสซอนกับฟานไดค์เข้ามาเติมเต็มทุกสิ่ง