ไม่เหมือนทหารเกณแน่นอน สมัยผมเรียนปี3ช่วงหลังๆช่วงไหนออกแดดผมแกล้งหน้ามืดไปนั่งอู้ประจำแล้วก็ได้ทุกทีด้วย ทหารเกณจริงๆไม่ได้แบบนี้แน่นอน

ถ้าเทียบกับทหารเกณฑ์คล้ายแค่เนื้อหาการฝึก แต่การปฏิบัติหน้ามือกับหลังตีนครับ

ฝึกนศท.คือฝึกเด็ก หนักไปเด็กก็ไม่ไหว ยิ่งไปเจอลูกคนมีอำนาจมันร้องเรียนเอาได้ง่ายๆ ผมเลยมองว่าฝึกแบบลูกคุณหนูก็ไม่ผิด

ส่วนทหารเกณฑ์นั่นคือที่ระบายอารมณ์ครูฝึก ถึงได้เห็นข่าวตายอยู่เรื่อยๆ

เพราะชีวิตผมตอนนั้นมันหนักอยู่แล้วด้วยมั้ง. พอไปเรียน ร.ด. รู้สึกว่าไม่ลำบากลำบนอะไรมากมาย สู้ไหวสบายๆ ขอแค่ไม่แหลมจนโดนทำโทษบ่อยก็พอ

แต่ให้ไปเทียบทหารเกณฑ์ ผมว่าคนละชั้น อันนั้นโดนทั้งจิตใจ ทั้งร่ายกาย

ปล. มีขี้เปียกครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิต ก็ที่ไปเขาชนไก่นี่แหละ

นั่งหลับ เสียเวลาชีวิต

ก็ฝึกทหาร กับ พลเรือน มันต้องต่างกันอยู่แล้ว

ผมว่า รด.นี่คือไปดูทหารเล่นตลกโชว์อ่ะครับ นับเลขมันยังนับกันผิดๆถูกๆ ออกแนวฝึกแบบไม่เครียด ไปเล่น ไปพักผ่อนกับเพื่อนๆ สำหรับศูนย์ฝึกผมมันสบายกว่าฝึกทหารเกณเยอะแหละ

แล้วแต่ที่ แล้วแต่ทัศนคติผู้ฝึกและถูกฝึก

คนที่มองลบเจออะไรก็จะลบหมด

ผมฝึกต่างจังหวัด โหดพอตัวครับ สิ่งที่ได้คือวินัย มันก็ดีซึมๆให้ดีขึ้นแหละ อดทนความลำบากดีขึ้น

รู้จักเห็นอกเห็นใจคนอื่นขึ้น เพราะ รด สอนอย่างนึงคือ รับผิดชอบร่วมกัน เราทำผิดแต่คนอื่นต้องซวย

เพราะทีมเดียวกัน ฉะนั้นต้องรู้จักเห็นใจเพื่อน ช่วยเหลือเพื่อน าทั้งๆที่อาจจะไม่รู้จักกันมาก่อน

เท่าที่เทียบดู ศูนย์เขาชนไก่นี่สบายมาก ศูนย์พวกต่างจังหวัดจะหนักกว่า และสังเกตุครูฝึกธรรมดาๆ

จะโหดไร้สาระ แต่พวกที่มาจากรบพิเศษ จะใจดีกว่า มีความเป็นมนุษย์มากกว่า

ผมฝึกค่ายจี ก็หนักพอได้นะ เดินขึ้นเขาทั้งกลางวัน กลางคืน

เจอรถต้องหมอบข้างทาง บลา บลา บลา

แต่ถ้าถามว่าได้อะไรไหม

ยังหาประโชน์อะไรไม่ได้จากการเรียนเลยครับ

นอกจากโตมาอยากรับขัดหัวเข็มขัดและรองเท้าแบบเงาวับ

ขึ้นกับว่าคุณอยู่โรงเรียนอะไร ถ้าเอกชนคุณจะฝึกเบากว่าโรงเรียนวัดแน่นอน

จริงครับ เจอมากับตัว (แต่ผมอยู่ฝั่งได้ประโยชน์ด้วยนะ) ไปภาคสนามร่วมกับเด็ก รร.สาธิต (ดังๆ แห่งนึง) เหมือนครูฝึกเค้ารู้งาน ฝึกกันสบายมาก ผมนึกว่ามาเข้าค่ายลูกเสือ มีประโยคนึง ครูฝึกบอกกับกลุ่มผมว่า "ทำใจนะเว้ยพวกมึงเด็กบ้านนอก รอพวกลูกคุณหนูเค้าหน่อย" ซึ่งน่าจะเป็นกิจกรรมวิ่งตะลุยฐานนี่แหล่ะ (จำประโยคนี้ได้ขึ้นใจเลย) แล้วมีอีก 2 เหตุการณ์ที่เด็ก รร.นี้ทำปืนที่ใช้ฝึกหัก กับตอนฝึกยิงปืน เพื่อนเปลี่ยนเป้ายิงยังไม่เสร็จ พวกลั่นไกไป 1 ที (โคตรเสียวเลย) ผมว่ามันร้ายแรงมากนะ แต่บทลงโทษแค่โดนซ่อมวิดพื้น 20-30 ทีกะวิ่งรอบสนามเองมั้ง

ถ้าเทียบกับทหารเกณฑ์ก็ถือว่าเบานะสำหรับ รด. แต่ที่ผมเจอเขาก็ไม่ได้พูดกับ รด. ขนาดเจ้าของมู้นะ อยู่ต่างจังหวัดด้วย เวลาโดนซ่อมพวกนายสิบ สิบตรี สิบโท สั่งซ่อมดุจริง แต่พวกจ่า จสอ. จะไม่ค่อยหนักแค่หอมปากหอมขอ ถ้าถามว่าประโยชน์มีมั้ย มันก็แล้วแต่คนนะ บางคนบอกไม่มี แต่ผมว่ามันก็มีนะอย่างน้อยๆมันก็จะซึมซับเรื่องของการลดความเห็นแก่ตัว เพราะทำอะไรผิดก็โดนซ่อมกันทุกคน การไม่เอาเปรียบคนอื่นอะไรงี้ อยู่ที่ว่าเราจะมองยังไ แต่ที่ได้แน่ๆคือ ไม่ต้องเกณฑ์ทหารนี่แหละ ผมว่าโคตรดีเลย

มันไม่โหดเท่าทหารเกณฑ์หรอก แต่มันคือการมอบพร้อมไปฝึกด้วยตัวเองนะครับคิดอีกมุม คนอยากสบายตอนแรกก็ไปเสี่งเอาทีหลัง แล้วแต่คน


แล้วมันไม่สบายแน่ๆ ตอนไปเข้าชนไก่ คืนที่ไปดูดาวฝนตกห่าใหญ่ ตกแบบเม็ดเท่าหัว ที่นอนน้ำท่วมหมด ตะขาบ แมงป่อง หนีน้ำยั้วเยี๊ยเต็มเตนท์ ผมกับเพื่อนๆนอนกลางพืนหญ้าข้างนอกเปียกๆตากฝนทั้งคืน ตื่นไปลุยต่อตีห้า


แล้วฝนมันก็ตกอยู่อย่างนั้น อีกคืนก็นอนเปียกๆอีก กลับบ้านไปซีม่าราดเท่านั้น เทียบกับคนไม่เรียนยังไงๆเค้าไม่คุณหนูหรอกครับ

แต่ถ้าคนที่ไม่มีแม้แต่โอกาสได้เรียนแล้วยังโดนใบแดงอีกนี่ก็ซวยมาก

ก็ไม่นะ ตอนสมัยผมเรียนก็เหนื่อย ๆ นะตอนนั้นแต่เค้าก็ฝึกระดับนึง ไม่ถึงกับร้องขอชีวิต 555
ผมเรียน รด มาก็ไม่ได้รู้สึกแย่หรืออะไรนะเหมือนได้เรียนรู้อะไรหลาย ๆ อย่างความสามัคคี ความอดทน อาจจะเห็นต่างกับหลายคน