จากทวิตนี้คิดว่าเราสามารถเจอแฟนเจอเนื้อคู่ได้แบบง่าย ๆ ขนาดนั้นเลยป่ะครับ (ไม่ต้องทำอะไรเลยหมายถึงคือเราไม่ได้ไปเล่นแอปพวกหาคู่หาคนคุย ไม่ได้ไขว่คว้าอยากจะมีมากขนาดนั้น แต่เลือกที่จะใช้ชีวิตตัวเองไปเรื่อย ๆ อ่ะครับ)

ผมว่าขึ้นอยู่กับเบ้าหน้าและความหนาของกระเป๋าตังค์ครับ

หนังหน้าดี โปรไฟล์ในแอพดูมีตังค์ก็น่าจะได้

ผู้สาวบางคนเจอแนวนี้ สาสารถรุกจนสุดทางได้โดยคุณไม่ต้องเหนื่อยอะไรมาก

เชื่อว่ามี

ผมอายุ 30 กว่าละ

เพื่อนที่แต่งงานมีครอบครัว ส่วนใหญ่ เน้นว่าส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นคนมีแฟนแต่เด็ก มีแฟนบ่อยๆ มีปฏิสัมพันธ์กับเพศตรงข้ามมากมายอะไรขนาดนั้น ส่วนใหญ่ตั้งใจเรียนทำงานกันหมด ผญ บางคนที่เรียกว่านอกวงเรดาห์ของบรรดาชายๆในวัยรุ่นมาก

แต่คนเหล่านี้กลับ success ในเรื่องการมีครอบครัว ณ ถึงตอนนี้นะ

ส่วนเพื่อนที่ตอนเด็กๆมีแฟนเยอะ วัยทำงานก็ขวนขวายเนี่ยยังไม่เห็นใครแต่งงานเลย หรือเพราะอาจจะเลือกเยอะมากไปหน่อย เช่นผม 555 ผมมีแฟนมาเกินโหล เอาจริงๆจังๆหน่อยแค่วัยมหาลัยหรือทำงานก็เกินครึ่งโหลอะ ไม่ได้คบแปปๆเลิกนะ ต้องมีปี เกือบปี บางคนสี่ปีงี้ แต่ก็ไม่ success ตรงนี้สักที

มองใกล้ตัวแฟนผมคนปัจจุบัน เรียน ญ ล้วนแต่เด็ก จนมามหาลัยก็ไม่เคยมีแฟน ไม่มีคนคุย มาทำงานถึงได้เจอผม แล้วก็คลิ๊กเป็นแฟนกันเลย

แฟนผมยังบอกว่าตอนผมจีบ คนคุยก็ไม่มีและไม่คิดว่าต้องหาอะไรขนาดนั้นด้วย แค่มาทำงาน ใช้ชีวิตตัวเองไป แต่แฟนผมอาจจะเป็นที่ จขกท พยายามจะให้ยกตัวอย่างก็ได้ครับ

ผมเชื่อว่ายังไงถ้าเจอกันแล้ว มันต้องสานต่อ ซึ่งเราก็ต้องทำอะไรบ้างแหละ

ผมว่าคำว่าเนื้อคู่ มันทำให้เราพลาดเจอคู่ชีวิต นะครับ

ผมไม่รู้ว่านิยามคำว่าเนื้อคู่นี่มันต้องขนาดไหนนะ แต่แฟนผมกับผมเนี่ยเจอกันแบบที่ไม่ได้ทำอะไรเลยจริงๆครับ
แฟนผมเป็นเพื่อนที่วิชาเอกกับแฟนเก่าผม เราเรียนกันคนละมหาลัย เคยเจอกันตอนผมไปส่งแฟนเก่าก็รู้จักกันแค่นั้นแหล่ะ แล้วต่อมาผมเลิกกับแฟนคนนั้นก็อยู่คนเดียวโสดๆมาหลายปี จนไปเมกา
ตอนไปนู่นเป็นสมัยเพิ่งมีเฟสบุ็คแรกๆ ผมก็ใช้คุยกับเพื่อนที่ไทยตอนเบื่อๆ แล้วปกติผมจะไม่ได้แอดหรือรับแอดใครมั่วซั่ว แต่ผมอะไปเจอแฟนผมในลิสต์เฟรนด์ ผมก็งงดิ ตอนนั้นจำไม่ได้ด้วยว่าใครวะเลยทักไปคุย
พอคุยแล้วถึงได้รู้ว่าอ๋อ ใคร เธอก็งงๆเหมือนกันเพราะเธอก็ไม่ได้แอดผมเหมือนกัน ต่างคนต่างยืนยันว่าไม่ได้แอดกัน ซึ่งจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าใครแอดใคร หรืออาจจะเป็นระบบออโต้ช่วงแรกๆของเฟสบุ็คมันจัดให้ก็ไม่รู้
แต่ก็นั่นแหล่ะก็คุยกันเรื่อยๆมา สุดท้ายก็คบกัน แล้วก็ยาวมาจนถึงตอนนี้

คือผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแฟนผมเป็นเนื้อคู่ผมรึเปล่า แต่ก็อยู่กันมาสิบกว่าปีแบบที่มีภาพว่าจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่าแหล่ะ ถ้าอย่างงี้เรียกเนื้อคู่ ก็ผมนี่แหล่ะครับที่เจอเนื้อคู่แบบไม่ได้ทำอะไรเลย ตอนโสดก็คุยคนนั้นคนนี้แทบตายจนเออ แม่งไม่มีแล้วล่ะแฟน ไปเรียนต่อดีกว่า พอไปปุ๊บมีเฉย ลำบากกูอีก

50/50 ผมกับแฟน 11ปี เจอกันเพราะเรียนคณะเดียวกันเขาเป็นรุ่นพี่ ผมอยู่เฉยๆเขามาชอบก่อน จบ

ได้ครับ เขาเรียกทฤษฎีผีเสื้อกับดอกไม้
แทนที่เราจะไปไล่จับผีเสื้อ ก็ให้เราทำสวนดอกไม้ซะ
แล้วผีเสื้อจะเข้ามาเอง คนไหนใช่ก็ดูกันต่อ
คนไหนไม่ใช่ก็ปล่อยผ่าน


วิธีนี้ใช้หาได้หมดทั้งแฟน ons fwb buddysex
หรือแม้แต่เพื่อน

เมียผมอยู่ดีๆ ก็มาจีบผมเองครับ ผมแค่ทำตัวเป็นเด็กดังประจำโรงเรียน

แบบขึ้นหน้าเสาธง แทบจะรายสัปดาห์ ไปๆ มาๆ ก็มีคนเข้ามาเอง แล้วก็คบกันยาวๆ จนปัจจุบัน ยี่สิบกว่าปีละ

ความรักเกิดขึ้นได้สองอย่าง
1.บุพเพสันนิวาส เจอปุ๊บรักปั๊บ
2.เพราะการเกื้อกูลกันในปัจจุบัน ประมาณว่า ไม่ได้รักกันแต่แรก แต่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งดุแลเอาใจใส่ หรือจีบนั่นแหละ สุดท้ายก็รักกัน