อะไรกันครับเนี่ยยยย 5555

แอบส่องกกน. คุณครูสาวๆ แล้วมาเม้าท์กัน

เตะบอลกับเพื่อน ทั้งฮา ทั้งสนุก

เตะจนมืด แม่ถือไม้เรียวมายืนรอเลย

ไม่ได้จะดราม่านะ แต่ผมพยายามนึกแล้วมันไม่มีแหะ

มีแต่เรื่องที่ไม่อยากจะจำซะมากกว่า

ตกปลาในห้วยหนองคลองบึง เดินตามคันนาในทุ่งนา เสาร์-อาทิตย์ดูการ์ตูนแล้วออกไปเล่นกับเพื่อนแถวบ้าน

เดินไปตัดหนังยางของเพื่อนๆผู้หญิงที่เล่นกันอยู่

เจอกับพรหมลิขิตของผม เสียดายตอนนี้ผมหนีมามีเมียแล้วส่วนเธอยังโสด

แยกเป็นราย ep เลยฮับ

ไม่แยก ep ถือว่าซุยครับ

ต่อยชนะเด็ก ป.5 คนหนึ่ง ตอนนั้นอยู่ป.6 ตัวพอๆกันมาแซงคิวซื้อน้ำแข็งใส ซัดปากแตก - ได้เล่นเกมบอย , รองเท้าโรเรอเบลด , ได้คุยกับ ญ ที่ท๊อปที่สุดในรุ่น

ขับรถมอไซต์ทริปหน้าหนาวกับเพื่อนขาไปไม่เท่าไหร่ ขากลับตอนกลางคืนโคตรหนาว แต่โคตรสนุกแบบเพื่อนไปไหนไปกันอะ

ยินดีด้วยครับ ที่รอดคุกมาได้

ไปลงลอบดักปู มาต้มกินกับลุงกับป้า ,ไปนอนนาเฝ้าน้ำ ,เช้าวันเสาร์อาทิตย์ตื่นมาดูการ์ตูน ,ขับรถเล่นกับพ่อกับแม่ เอาจริงๆ คิดกลับไปตอนนี้มีหลายอย่างเลยครับ เรื่องที่ดีมากๆ อีกเรื่องคือ โมเม้นที่มีเด็กผู้หญิงผมยาว หน้าคุ้นๆ วิ่งมาถามผมในวันรายงานตัวว่า “ไปรายงานตัวห้องไหนอะ” เด็กคนนั้นคือเพื่อนที่เห็นหน้ากันมา 3 ปีตั้งแต่ ม.1 แต่อยู่ๆ จังหวะนั้นมันก่เกิดเป็น เมจิคโมเม้นขึ้นมา และจากวันนั้นผ่านมา 17 ปีตอนนี้เทอคนนั้นกลายเป็น “เมียบังเกิดเกล้า” ไปเรียบร้อยแล้ว

เราบังเอิญเจอคนที่เคยชอบสมัยเรียนมัธยม ทำให้นึกถึงความทรงจำที่สวยงามอีกครั้ง
ตอนนั้นพวกเราทำอะไรด้วยกันเยอะมาก แต่พอจบมัธยมเขาก็ไปเรียนต่อต่างประเทศ
พวกเราไม่ได้สัญญาอะไรพิเศษต่อกันไว้ แล้วพวกเราก็ค่อยๆ ห่างหายกันไปในที่สุด
จนกระทั่งผ่านไป 10 ปี ...
อยากแต่งงานด้วยไหม ถ้าถามตอนนั้นก็เคยคิด แต่ถ้าถามตอนนี้ คำตอบคือ ไม่ ค่ะ
เราเลือกที่จะอยู่กับปัจจุบัน มีชีวิตมีเส้นทางของตัวเองแล้ว
เมื่อโตขึ้นได้รู้ว่าเรานั้นต่างกันเกินไป
เขาบอกว่ากำลังจะไปญี่ปุ่นและเขาจะแต่งงานแล้วนะ ...
เราได้ยินแบบนั้นก็แสดงความยินดีด้วย
เรารู้สึกว่าไม่ได้ใจเต้นกับเขาเหมือนตอนนั้นอีกแล้ว
สุดท้ายความทรงจำอันสวยงามในวัยเยาว์กับความเป็นจริงก็เป็นคนละเรื่องกัน ...

คงเป็นการแตะบอลตอนเย็นๆกับเพื่อนที่สนามบอลโรงเรียนนั่นแหล่ะ