คนล่าสุด ผมนี่อย่างแสบ อุตส่าห์ดึงขึ้นมา จากตมโคลนและสังคมแย่ๆ มอบทั้งการงานให้ และปั้นให้เก่ง สุดท้ายพอเผลอหน่อย แอบแชทคุยกับคนอื่นละ ทั้งๆที่อยู่ด้วยกันตลอด เหมือนคนไม่เคยพออ่ะ ปากบอกไม่ทำร้ายผู้มีพระคุณ แต่ที่มันทำ เกือบทำผมตกงานและเสียอนาคต ทัั้งๆที่ผมป่วยแบบนี้ด้วยนะ สารเลวจัดๆ

เอาไรมาก ขนาดผมยังมีบางโมเมนต์ที่อยากมีเมียเลย

แต่แค่ว่าผมมันไม่ได้สรรหาจะมีขนาดนั้น ทุกวันนี้แอปหาคู่ผมยังไม่เคยโหลดมาใช้เลย

ทุกวันนี้ผมยังถามตัวเองอยู่เลยว่าอยากมีจริงๆ หรือแค่ความเหงาผสมกับความhorny

ทุกวันนี้ยังคิดเลยว่า ถ้าไม่มีเมียคนนี้อยู่เป็นโสดดีกว่า เงินหามาก็ไม่พอใช้อยู้แล้ว เอาปัญญาอะไรไปเลี้ยงเขา ผญ. ที่อยากได้ก็ไม่มีปัญญาเอื้อม ผญ. ทั่วไปก็มองไม่โอเค (ในระยะยาว เช่น โกหก อดีต หลายใจ ฯลฯ) สักคน พอคิดถึงเรื่องเพศมันต้องจูนติดจริงๆ ไม่ใช่ใครก็ได้ พอคิดใครก็ได้ก็แบบ..ก็แค่หงี่ มันก็แค่กิจกรรมอะไรที่ไร้แก่นสารจริงๆ ปวดหัวกับเรื่องงานเรื่องเงินมากพอละ

(บ่นไรวะเนี่ย) เอาเป็นว่า ผญ. ถ้ามันไม่มาก็ช่างแม่มเถอะครับ

สักเพลง

ผมมีแฟนแล้ว ใจยังเกเร เลยครับ

ผมขอตอบในฐานะที่เป็นคนจนๆคนหนึ่งนะครับ ผมว่าคนที่มีต้นทุนชีวิตที่ดีระดับหนึ่ง ส่วนใหญ่ก็คงอยากจะมีใครสักคนมาเติมเต็มหัวใจเป็นเรื่องปกติครับ แต่สำหรับคนจนๆแบบผมที่มีภาระค่าใช้จ่ายครอบครัว มีหนี้สิน ไม่มีต้นทุนชีวิตที่ดี ไม่มีบ้าน ไม่มีรถ ใช้แรงงานแลกเงินไปวันๆ เงินเดือนออกมาก็ไม่เหลือเก็บ ง่ายๆก็คือจนครับ สำหรับผู้ชายจนๆแบบผม ผมมองว่าเรื่องพวกนี้ยังไม่ควรแม้แต่จะคิดครับ ไม่ใช่ว่าไม่อยากมีนะครับ แต่มันมีไม่ได้ครับ เพราะตัวเราไม่ดีพอครับ บางคนอาจจะบอกว่าผู้หญิงทุกคนไม่ได้ชอบคนรวย ซึ่งผมคิดว่ามันก็อาจจะมีครับแต่น้อย ผู้หญิงส่วนใหญ่ก็ต้องการผู้ชายที่ดีพอสำหรับเขาครับ ถ้าอยากมีแฟนต้องพัฒนาตัวเองให้มากกว่านี้ ต้องพยายามให้มีชีวิตที่ดีกว่านี้ให้ได้ครับ แต่ก็ต้องยอมรับว่าในสภาวะแบบนี้ไม่ง่ายครับ สรุปง่ายๆเลยครับถ้าจน หัวใจจะเกเรไม่ได้ครับ

ความเห็นในกระทู้นี้ได้ข้อคิดดีมากครับ ขอบคุณทุกคน