ตอนนั้นยังเรียนม.ปลายอยู่ครับ ตื่นเช้ามาแม่บอกไม่ต้องไปโรงเรียนเขารัฐประหารก็เลยไปร้านเกมแถวบ้าน หลังจากนั้นพอเริ่มรู้อะไรมากขึ้นก็เลยตัดสินใจไปร่วมม๊อบเสื้อแดงที่หลังวัดพระสิงห์เชียงใหม่ เอาธงเสื้อแดงไปปักตามโรงอาหารในโรงเรียนซึ่งในโรงเรียนดีหน่อยที่ครูสลิ่มไม่ได้หัวรุนแรงมากนักเลยไม่มีปัญหาอะไร

สังเกตป่ะว่าแม่งพยายามทำรัฐประหารทุกๆ 10 ปีเลย คิดดูว่าประเทศเราเสียโอกาสกับพวกสารยำพวกนี้ไปมากแค่ไหน ่ทุกครั้งที่ได้รัฐบาลพลเรือนมาแล้วทุกอย่างเริ่มดีขึ้น จะต้องมีไอ่พวกนี้มาหาเรื่องหาความชอบทำให้ตัวเองเพื่อทำรัฐประหารมาโดยตลอด

ม.3 ครูที่โรงเรียนดีใจกันแทบทุกคนเลยตอนนั้น

อยู่อุบลฯ ครับไม่รู้เรื่องเลย

อยู่ ม.5 กำลังติดเกมปังย่า นั่งเล่นปังย่าอยู่ที่บ้านแล้วก็มีตัวหนังสือวิ่งบนตัวเกมตอนกำลังเล่น ประมาณว่า "ขณะนี้แนะนำให้อย่าออกจากบ้านเนื่องจากมีสถานการณ์ฉุกเฉิน" อะไรประมาณนี้แหละ แต่ผมไม่สนใจว่าคืออะไรก็ตีปังย่าต่อไป

น่าจะด่าโจรวางระเบิดอยู่ ช่วงนั้นครอบครัวคนใกล้ตัว ทั้งญาติตัวเอง ญาติเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่โรงเรียนโดนยิงตายกันรัวๆ

ตอนนั้นที่ยึดอำนาจทักกี้ได้ผมยังเห็นด้วยอยู่เลย หวังว่าทหารมาจะแก้ปัญหาได้สุดท้ายไม่ทำอะไรแถมเละกว่าเดิม

ตอนนั้นยังโง่อยู่ครับ

อยู่มหาลัย เป็นเด็กเสิร์ฟพาร์ท ไทม์

จำได้ว่าร้านปิดแล้ว นั่งกินเหล้ากับแขกนั่นแหล่ะ

สักพักพี่ๆเขา บอกให้ไปยกทีวีออกมาดู

ก็นั่นแหล่ะถึงรู้ว่ามีรัฐประหาร

ไปบ้านญาติตจว. กำลังดูรายการไรไม่รู้ ตัดเข้าภาพวงการเฉพาะกิจเลย

ตอนนั้นเด็กมาก ประมาณประถมอะ จำได้ว่าไปส่งพี่เรียน ม.อ หาดใหญ่ กับครอบครัว แล้วก็เห็นในข่าวมีทหารมานั่งสลอนเต็มไปหมด ประกาศว่าห้ามออกไปใหน

จำได้ว่าหัวหน้า คสช ตอนนั้นชื่อ สนธิ บุญรักริน บิ๊กบัง ที่บ้านที่เป็นสลิ่มเสื้อเหลืองเต็มขั้นก็เฮกัน เขาเกลียดแม้วมาก ผมยังเด็กไม่รู้เรื่องอะไรเลย ประมาณนี้แหละ ความทรงจำเลือนลางมาก

เรียนปี 1

15 ปีที่แล้ว

ตอนนั้นก็อายุ 15 อยู่ม3 เลิกเรียน เตะบอล เข้าร้านเกม

น่าจะอยู่มอหก รู้ก่อนคนอื่นประมานนึง บ้านอยู่ในค่ายทหารที่เอารถถังไปกรุงเทพนั่นแหละ

เรียนมหาลัยปีสุดท้าย

ปี 49 อาม่าเสีย ตอนเดินทางไปวัดก็เห็นทหารประปราย
ครั้งล่าสุด ยายเสียต่อ

ช่วงนั้นทำงานใกล้เซนทรัลเวิร์ล จำได้เลยเดินผ่านจุดที่มีคนเคยเสียชีวิต ตอนกลางคืนก็ร้านค้าปิดหมดอย่างน่ากลัวทั้งๆที่แค่สองทุ่ม

ตอนนั้นซักม.1ได้ยังไม่รู้เรื่องไร รู้แค่ว่าดีใจที่ได้หยุดเรียนวันนึง