ตามนั้นเลย หลายคนที่ชอบจำว่า 27 คือช่วงพีค
มันเป็นช่วงที่สะสมประสบการณ์มาพอควรแล้วได้แชมป์เยอะ แตไม่ใช่ช่วงที่ร่างกายดีที่สุด
ความเร็วเริ่มหาย เริ่มต้องเปลี่ยนสไตล์การเล่น สำหรับคนที่ใช้ความเร็ว

บอลเดินทางเร็วกว่าวิ่งครับ

สมัยมาใหม่ๆ ที่เห็นลากเลื้อยบ่อยๆส่วนนึงคือเขายังปล่อยพื้นที่ให้เล่นอยู่พอสมควร แต่เอาจริงๆแล้วผมว่าสปีดต้นเจก็ไม่ได้จัดจ้านมากเมื่อเทียบกับฝั่งตรงข้าม แต่เรื่องที่เจถนัดและทำได้ดีคือการเอาตัวรอดยามคับขัน ความสามารถส่วนตัวในการสร้างจังหวะหรือสร้างโอกาสให้เพื่อนร่วมทีม พอเล่นไปสักพักฝั่งตรงข้ามก็รู้ว่ามีของเลยเริ่มประกบติดไม่ปล่อยให้ผ่านง่ายๆ เข้าปะทะหนักขึ้น เจเองก็คงรู้ว่าถ้าครองบอลกับตัวนานคงโดนตัดฟาล์วบ่อยๆ ก็เลยเริ่้มปรับตัวกับฟุตบอลที่นั่นได้ดีขึ้น(จะเห็นได้ว่าพอมาเล่นในนามทีมชาติ ความสามารถในการเลี้ยงกินตัวก็ไม่ได้ลดลง แต่เรื่องการออกบอล การสร้างจังหวะเจทำได้ดีมากขึ้น)
อีกอย่างพอได้เล่นฟุตบอลในระดับที่สูงขึ่้น หลายๆคนเริ่มปรับวิธีการเล่นของตัวเองให้เล่นเพื่อทีมเยอะขึ้นไม่ใช่แค่เฉพาะเจ แต่ดูมุ้ยที่เมื่อก่อนเลี้ยงกินตัวเข้าไปยิงตลอด ไปอยู่สเปนกลับมาเปลี่ยนสไตล์เป็นคนละคนเลย

แทคติคล้วนๆ

อยู่ฟรอนตาเล่เจอแต่ทีมรับลึก พื้นที่เหลือน้อย เลี้ยงไม่ได้อยู่แล้ว

อยู่ซัปโปโรเจอรับไม่ลึก ช่องเปิดเยอะ โอกาสเลี้ยงเยอะกว่า

จำไม่ผิดเจเคยสัมภาษว่าถ้าจ่ายได้ก็จ่ายก่อนถ้าเลี้ยงแล้วไม่ขึ้นไปข้างหน้ามันเสียเวลาและเสียแรงเปล่า

เจเก่งหลายด้าน แต่ท่าไม้ตายคือลูก killer pass
พอจูนกับเพื่อนใหม่ได้ ลูกจ่ายๆสวยๆเริ่มมาละ อยากเห็นเจได้ assist เยอะๆ
มากกว่าเลี้ยง มากกว่ายิงเองซะอีก เพราะจ่ายแต่ละลูกมันเหนือจริงๆ
อาจจะไม่เท่า แต่ดูลูกจ่ายของ เดอ บรอยสิ เหมือนบังคับให้เพื่อนวิ่งไปตรงนั้น รอยิงง่ายๆเลย