แต่งงานไม่น่ากลัว มีลูกอะน่ากลัว

อยู่ที่การวางแผนอ่ะครับ ถ้าค่าใช้จ่าย เวลา ท่านเพียงพอ ก็มีได้

การมีลูกคนหนึ่ง มันต้องมีความรับผิดชอบสูง บอกตรงๆ ผมว่าผมยังทำไม่ได้

แต่ถ้ามีก็พร้อมดูแล

สภาพสังคม​แบบนี้​ เราต้องพร้อมมากจริงๆ​ เพราะเด็กเขาไม่ได้ขอเราเกิดมา

เอาตอบตาม ประสบการณ์นะฮะ..

- ความเข้ากันได้ของเรากับครอบครัวแฟน..อันนี้การแต่งงานอาจจะมีส่วน แต่การไม่แต่งงานไม่ใช่การจบปัญหาอ่ะฮะ

ถามว่าเราไม่แต่งงานแล้วเราจะตัดขาดกับบ้านแฟนได้เลยมั๊ย..ผมว่าไม่ได้นะ ยังงัยก็ต้องไปมาหาสู่(จนสุดท้ายเค้าก็กดดันให้แต่งอยู่ดี)

มันมีวิธีที่แต่งแล้วเกิดปัญหาน้อยลง เช่น แยกบ้านออกไปอยู่เป็นครอบครัวเดี่ยว หรือไม่ก็ต้องยอมเปิดใจรับครอบครัวเค้าเข้ามา

ทุกอย่างคือการปรับตัวฮะ ถ้าไม่อยากปรับตัว ไม่ใช่แค่ไม่แต่งงาน..แต่ต้องเลิกไปเลย แล้วอยู่เป็นโสดคนเดียว


- ความคาดหวังจากลูก ถ้าเกิดลูกไม่เป็นดั่งหวัง..ถ้าความคาดหวังเรามันรุนแรงขนาดที่จะกลับมาทำร้ายเราได้ในอนาคตขนาดนั้น

ก็ปรึกษาแฟนฮะ และบอกแน่วแน่ไปเลยว่าจะไม่มีลูกนะ ด้วยเหตุผลนี้ รับได้มั๊ย (ทั้งแฟน ทั้งครอบครัวเรา และครอบครัวแฟน)

วิธีที่ soft กว่าคือการลดความคาดหวังเราเอง ลูกก็คือลูก เค้าก็ควรมีสิทธิ์ที่จะเลือกวิถีชีวิตตัวเองโดยไม่ต้องไปไล่ตามความคาดหวังใคร


-ข้ออื่นๆ ตอบรวมๆละกันฮะ ว่าพวกเรื่องเงินเรื่องธุรกิจ มันอยู่ที่การวางแผนทางการเงินของเราเอง พร้อมเมื่อไหร่ก็มี

ตั้งโจทย์ให้ตรงๆ ซื้อสัคย์กับตัวเองก็พอว่าเป้าหมายคืออะไร เส้นทางสู่เป้าหมายทำได้มั๊ย ถ้าไม่ได้มันติดตรงไหน

ถ้ามันติดจนหาทางออกไม่ได้จริงๆ ค่อยมาคิดเลือกวิธีที่จะไม่แต่งเป็นทางสุดท้าย..ไม่ใช่ติดปัญหาแรกแค่กลัวก็ไม่แต่งเลย

รวยเมื่อไรค่อยมีลูก

ไม่น่ากลัวครับ ของแบบนี้แล้วแต่คน คนไม่ซีเรียสปล่อยลูกวิ่งเล่นในหมู่บ้านรถจะชนหลายครั้งมันก็ชิวๆ
ส่วนผมนี่งานละเอียดเลย ทั้งชีวิตคือให้ลูกแทบจะ 150% สุดท้ายทุกอย่างก็โอเครครับ
ตอนนี้มีปัญหาเดียวคือไป รร แล้วสไตลเงียบมาก จนครูต้องมาเยี่ยม พอครูเห็นซนๆที่บ้านบอกงงมาก

เอาจริงๆผมซีเรียสกับเรื่องพวกนี้นะครับ

อาจจะด้วยพื้นฐานครอบครัวผมที่ไม่ค่อยดีด้วยละมั้ง เวลาไปจีบใครก็เห็นชอบแต่หล่อ รวย รถสวย มีธุรกิจ

หรือบางบ้านที่เพียบพร้อมกว่าเลยทำให้มันเทียบกันลำบาก (ไม่อยากใช้คำว่าเทียบกันไม่ติด)

เลยค่อนข้างกังวลครับ

โลกเปิดครับเลยครับ

อย่างแรกเราเคยบอกเข้าใจพ่อแม่ว่ารักเราแค่ไหน แต่พอมีลูกเองจะรู้เลยว่า ของจริงไม่ได้เสี้ยวที่ปากเราเคยบอกว่าเข้าใจ

อย่างสอง รักตัวเองมากขึ้น เพื่อที่จะได้อยู่กับลูกนานๆ ดูแลสุขภาพอาหารการกิน เลิกปาร์ตี้ ทำให้ชีวิตดีขึ้น

อย่างสุดท้าย ผมเองรู้สึกว่าวันที่เราต้องตายจากโลกนี้ไป อย่างน้อยจะมีลูกที่จำเรานึกถึงเรา อยู่ในความทรงจำดีๆของเขา ไม่เป็นเศษฝุ่นหลังจากที่เขาจัดงานศพให้แล้วก็ลืมเลือนกันไป ผมว่าผมตายอย่างมีความสุขได้แน่นอน

เคยกลัวนะครับ รู้สึกมันจะทำให้เราเสียอิสระ มีภาระเพิ่มเติม มีเรื่องต้องห่วง ความรับผิดขอบต้องมากขึ้นเยอะ

แต่พอได้เจอภรรยาปัจจุบัน ทำให้ไม่กลัวอะไรละครับ (กลัวแต่เมียนี่ละ555 หยอกๆ)

คือเจอคนที่พอดี ร่วมเดินทางไปกับเรา มีเป้าหมายในชีวิตนี่มันดีมากๆเลยครับ

การมีลูกเลี้ยงดูจนโตค่าใช้จ่ายสูงมาก และจะอบรมได้ดีมั้ย โตในสังคมแบบไหน อนาคตจะเป็นกำลังของชาติหรือเป็นขยะของสังคม

ไม่กลัว แต่ไม่อยากมี

ชีวิตจริงไม่ได้จบ happy ending ด้วยการแต่งงาน

แต่เป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตคู่ครับ

แต่งมา 3 ปีละครับ ไม่มาซักที คงต้องไปตรวจสุขภาพจริงๆจังๆซักที

ลูกเข้า อ.1 ชีวิตก็เปลี่ยนอีกแล้วผม