30 กว่าๆ ไม่ได้เรียกว่าอายุเยอะเลยครับ ต้อง 40-50 นู้น ของจริง โดยเฉพาะแกตัวไปไม่มีอาชีพ ไม่มีเงิน

เพราะเหตุนี้แหละ ตอนเริ่มต้นชีวิตถึงสำคัญ บางคนต้นทุนชีวิตไม่ดี ก็ต้องพยายามมากหน่อย แต่ไม่ใช่ว่าจะดีกว่าคนอื่นไม่ได้ อยู่ที่หลักการคิด

ถามผมนี่ใกล้เลข 4 แล้ว โห..ความผิดหวังนี่แปรตามอายุเลยนะ ดาวน์หนักเลยล่ะ ต้องใช้เวลามากกว่าปกติ แม้แต่ตอนนี้บอกเลยว่า..ยังลืมไม่ได้เลย ผมไม่ชอบคำว่า "ไม่เคยมีใครไม่เคยทำผิดหรือทำพลาด" นะ มันมักง่ายไป แต่..ได้แก้ไขปรับปรุงตัวเองยังไง ยังไงก็มีผลที่ตามมา รับให้ไหว

บางทีผมได้ความคิดที่ว่า "ช่างแม่ม" เหมือนกันนะ คือแบบถ้าปลั๊กหลุด ก็หลุดไปว่ะ เหมือนถ้าโดนฟ้อง อย่ากลัวขี้หด ลองถูกฟ้องสัก 10 คดี เดี๋ยวก็เห็นว่าเฉยๆ แค่จะกลับตัว หรือลุกมาได้ไวแค่ไหน ตอนที่เราล้มบางทีมันก็ได้มุมมอง ปสก. ใหม่ๆ คำว่า "สาย" มีถูกบางเรื่อง แต่ไม่ใช่ทุกเรื่อง บางเรื่องย้อนไม่ได้ก็..ช่างแม่ม

คำปลอบใจนี่ดีครับ จะยิ่งได้รู้ตอนเราตกต่ำนี่แหละว่าใครอยู่ข้างเรา คอยแนะนำเรา ผมนี่เรียนรู้เลยว่าตอนผมตกต่ำ ใครบ้างที่เป็นมิตรเรา เหลือไม่กี่คนแหละ (ฮา) บางคนก็แค่ผ่านมารู้จักกัน บางคนก็ไม่ควรรู้จักกันแต่แรก แต่..คำปลอบใจให้กำลังใจดีเสมอครับ แค่เราจะรับฟัง และคิดได้ไหม?

ตอนผมผิดหวัง ผมพยายามคิดถึงต้นตอของปัญหาและไม่ปล่อยผ่านไปง่ายๆ เราได้ ปสก. แต่เราจะไม่ผิดซ้ำอีก และเรารู้ชาติคนมากขึ้น หาเวลาไปทำอะไรที่มีประโยชน์ดีกว่า ลองหาอะไรใหม่ที่ไม่เคยทำ ลองทำดู ใช้ชีวิตซะ ก็พยายามอยู่นะ แต่มันก็มีปัจจัยหลายๆ อย่างที่มันก็ต้องค่อยๆ เป็นๆไปๆ

ขอบคุณครับ

นับถือพลังใจเลยครับ ขอให้ผ่านทุกปัญหาไปได้นะครับ

ครับ ขอบคุณครับ