คือหลังจากที่ผมโดนคนคุยเก่าเทไป ในช่วงระหว่างนั้น ผมเองก็อยู่คนเดียวไม่ได้จริงๆ เลยโหลดพวกแอพทินเดอร์มาเล่น เล่นไปเล่นมาจนได้คุยกับ ผญหลายคนมาก แต่ก็ดูแบบ เขาไม่ค่อยอยากคุยกับเรา ดูเหมือนกดแมชเฉยๆ บางคนหนักหน่อยก็แค่หาคนฟอลไอจี วนอยู่แบบนั้นหลายวัน จนไปแมชกับน้องคนหนึ่งเข้า ในรูป ผมเห็นหน้าเขาไม่ชัดนะ แต่ดูตัวเล็กๆ น่ารักดี ก็เลยกดแมชไป สุดท้ายก็เลยได้คุยกัน ตอนแรกที่คุยกัน ผมก็คุยได้แค่วันเดียว แลกไอจีกัน แล้วก็เหมือนเดิม หาย 555555
หลังจากนั้น ผมก็เลยลบแอคเคาท์ไป เพราะรู้สึกยังคิดถึงคนคุยเก่าอยู่มากๆ จนผ่านมาได้อาทิตย์ 1 น้องคนที่แลกไอจีกัน เขาก็ทักมา เขาทักมาถามว่า ทำไมแชทในทินเดอร์มันหาย ผมก็เลยตอบไปตามตรงว่า ผมลบแอคไป น้องเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็คุยๆกันต่อ พอคุยกันไปเรื่อยๆ ผมก็เลยรู้สึกเหมือนเขาจริงจังกับเรา ก็เลยลองคุยๆดู ตอนนั้นก็เหมือนจะทำใจจากคนเก่าได้นะ เพราะเรามีคนใหม่
ผมก็คุยกับเขาเรื่อยๆ จนมีช่วงหนึ่ง ผมติดโควิด เขาก็ส่งยา ถามไถ่อาการ มันก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่า เออ มีคนเป็นห่วง มีคนรัก มันรู้สึกแบบนี้นี่เอง ผมก็เลยเปิดใจ คุยกันแบบพัฒนาความสัมพันธ์ ทุกอย่างดีมากเลยครับ ดีจนหลังจากผมหายโควิด น้องเขาก็อยากมาเจอ ขอมาห้อง ตอนแรกผมเองก็กลัว จู่ๆขอมาห้อง มันดูแปลกๆ แต่สุดท้าย ผมก็ยอมให้ขามานะ ก็มาเจอที่ห้อง วันนั้นก็ไม่มีอะไรเกินเลย แค่จูบกัน นัวเนีย แต่ผมไม่ได้ทำอะไรเกินนั้น แล้วก็แยกย้าย
แล้วเราก็นัดเจอกันอีกครั้ง เพื่อ นับเป็นเดทแรก(วันเจอกันวันแรกไม่นับเป็นเดท เพราะมาห้องเฉยๆ555) ซึ่งเขาก็มาค้างห้องผมครับ รอบนี้ครบสมบูรณ์ครับ ทำทุกอย่าง ตอนนั้นผมก็รู้สึกดีมากๆเลย เหมือนจากที่เราคิดว่า ไม่มีคนรักเราเลย เราก็เจอว่า เออ จริงๆมันมีนะ แต่พอหลังจากเหตุการณ์นั้น มันก็มีเรื่องคนเก่าเข้ามากวนใจผมนิดหน่อย เป็นระยะๆ จนทำให้ผมเสียสมาธิ เริ่มมาถามตัวเองว่า ตกลงผมรู้สึกยังไง แค่เหงา แค่เงี่ยนหรืออะไร ผมจมกับความคิดแบบนั้นอยู่หลายวันมาก จนถึงวันที่เขาขอมาค้างที่ห้องอีก วันนั้นผมก็พยายามไม่ทำอะไรเลย เพราะผมไม่มันใจ และมองว่า ถ้าไม่รู้สึก การไปเอาเปรียบเขา มันไม่แฟร์
พอผ่านไปซักพัก เขาก็ถามผมว่า มีอะไรหรือเปล่า ผมเลยตอบไปตามตรงว่า ผมไม่มั่นใจ ว่าความรู้สึกตอนนี้มันคืออะไร ก็เลยบอกเขาว่า เราจบกันหลังจากวันนี้ได้ไหม เขาฟังเขาก็ร้องไห้ และถามผมถึงเหตุผลต่างๆ ผมก็ตอบไปตามความรู้สึก เขาก็ฟังแล้วก็ร้องไห้ แล้วก็หายไปในห้องน้ำพักใหญ่ๆ จนกลับออกมา เราก็นอนด้วยกันปกติครับ นอนในที่นี้ คือนอนจริงๆนะ เขาเองพยายามจะขอเป็นครั้งสุดท้าย ผมเองก็ตอบปัดไป เพราะผมไม่อยากรู้สึกผิด เหมือนเป็นคนหลอกฟัน เลยบอกเขาว่า เราไม่อยู่ในจุดที่จะทำอะไรกันได้ เขาก็งอแงอยู่พักหนึ่ง ผมก็ทำใจแข็ง แล้วก็ปล่อยให้เวลามันผ่านจนเช้า
พอถึงช่วงเช้า ผมก็ตื่นนอน ทำอาหาร ทำอะไรให้เขากินปกติ เรากินข้าวด้วยกัน หนังดูหนัง จนถึงเที่ยง เขาก็บอกว่า อยากกลับห้องตัวเอง ผมก็เลยตอบว่า โอเค เดี๋ยวผมไปส่ง กลายเป็นว่า พอเขาบอกแบบนั้น ผมก็ร้องไห้ แต่ยังไม่ได้ปล่อยโฮนะ แค่ปริ่มๆ ตอนขับรถไปส่ง ผมก็เห็นเขาร้องไห้ ความรู้สึกผมคือ นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่อยู่ด้วยกัน พอรู้สึกแบบนั้น ผมก็ร้องเหมือนกัน น้ำตาไหลเรื่อยๆ จนพอถึงที่หอเขา ผมก็ขอลงไปส่ง แล้วก็บอกว่า กอดกันหน่อยละกัน พอกอดเท่านั้นแหละ ผมก็ร้องไห้ใหญ่โต ร้องโฮเลย ร้องจนเขาตกใจ ผมเองได้แต่บอกว่า ผมขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ แล้วก็ร้องไห้ซักพักหนึ่ง จนสุดท้ายเราก็แยกย้ายกัน หลังจากแยกย้าย ผมรู้สึกตัวมันชาๆ ชาแบบชามาก ไม่เหลือแรงทำอะไรเลย ผมหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ ว่าทำไมผมถึงเสียใจ ทำไมถึงรู้สึกแย่ และมันถูกหรอ ที่ทิ้งเขาแบบนี้ ทิ้งคนที่รักเรา
พอผ่านไปไม่ถึง 5 ชม เขาก็ทักมา ถามผมว่า เราจะไม่เจอกันอีกแล้วใช่ไหม ผมดันตอบเขาไปว่า ไม่เลิกแล้วได้ไหม กลับมาได้ไหม เขาก็ยอมนะ เขาบอกได้ งั้นมารับหน่อย ผมก็รีบบึ่งรถไปรับเลย ทุกคนอาจจะงง ผมเองก็งง แต่ผมแค่รู้สึกว่า ตอนนั้นผมเสียคนที่รักผมไม่ได้ ผมรู้สึกว่าเขาใส่ใจและรักเราจริงๆ ผมเจ็บปวดที่ต้องทิ้งเขา สุดท้ายก็เลยเลือกกลับมาคุยกัน หลังเหตุการณ์นั้น ผมเลยบอกเขาว่า หลังจากนี้ เราคบกันนะ เขาก็ตอบตกลง แล้วเราก็คบกันมาเรื่อยๆ
ทุกอย่างมันก็ดูราบรื่นดี จนมีเรื่องคนเก่าเข้ามารบกวนอีกละ แต่รอบนี้ ผมไม่ได้อะไรมาก ไม่ได้คิดจะบอกเลิกคนปัจจุบัน แต่สิ่งหนึ่งที่เจอคือ พอสถานะเปลี่ยน ทะเลาะกันบ่อยมาก แทบจะทุกวัน เขาจะต้องงอนผมหรือนอยด์ผมตลอด แรกๆผมก็ไม่ได้อะไร แต่พอหลังๆคือ มันเยอะไป เยอะเกิน อย่างล่าสุด ผมพิมพ์ครับปิดท้ายประโยค เพราะผมกดผิด ตอนผมพิมพ์หาเขา ผมกำลังคุยกับพี่ที่ทำงาน เลยเผลอพิมพ์ครับไป เขาก็ดูแปลกๆ บอกว่า ผมไม่เคยพิมพ์ครับ ดีที่พอผมอธิบาย เขาก็เข้าใจ แต่มันก็มีเรื่องเล็กๆน้อยๆตลอดจนผมเหนื่อย
แล้วคือสิ่งที่ทำผมลำบากใจที่สุด หลายคนอาจจะชอบ แต่ผมมองว่ามันเยอะไป คือการสะกิดอย่างว่า.. คือมันถี่มาก เช้า สาย เย็นงี้ บางที สามเวลาแล้ว สะกิดซ้ำอีก ผมก็ไม่ไหว ก็บอกไปว่า ไม่เอา ขอพัก เขาก็งอน นอยด์ผม ผมก็แบบ โอ้ยยยย อะไรเนี่ยยย คือมันเหนื่อยจริงๆนะครับ แล้วมันเบื่อด้วย ในกรณีที่ถี่ๆอะ เรื่องนี้ผมเองก็พยายามอธิบายเขาไปว่า ผมไม่สามารถตอบสนองเขาได้ทุกรอบนะ บางทีมันไม่มีอารมณ์จริงๆ ก็ดูเขาจะเข้าใจ แต่ก็ไม่เข้าใจ เรื่องพวกนี้ก็คงต้องปรับแหละ
แต่การที่ทะเลาะกันบ่อยๆในทุกเรื่องเนี่ย ผมมองว่ามันเยอะมากช่วงนี้ แถมล่าสุด เขาทำงานตัวเองไม่ทัน ผมก็ช่วยไม่ได้ เพราะผมทำงานเขาไม่เป็น เขาก็ฟาดงวง ฟาดงา โมโหผมซะงั้น ผมเลยแบบ หนีไปนอนเลยเมื่อคืน ไม่คุย ขี้เกียจ เบื่อ แต่สุดท้ายจบลงที่เรื่องอย่างว่า ก็เลยบอกเขาไปว่า ค่อยคุยกันเรื่องที่ทะเลาะละกัน แล้วพอตื่นมา ด้วยความที่ผมตื่นสาย เพราะนอนดึก เขาก็แบบ พยายามมาปลุกให้ผมตื่น ผมเองไม่ไหวไง ก็เลยนอนต่อ พอตื่นมา ผมก็ไปอาบน้ำ ทำกับข้าว ด้วยความที่เขาจะไปทำงานมั้ง ก็เหมือนงอแงว่าผมไม่สนใจ นอยด์ใส่อีก แล้วก็ไปทำงาน ผมนี่แบบ คือเหนื่อยอะ บางทีทำงานมาเหนื่อยๆ หรือกำลังจะไปทำงานเหนื่อยๆ ยังมาเจออะไรแบบนี้ ผมไม่รู้ผมควรทำไง ยาวหน่อยนะครับ แต่อยากระบายจริงๆ อยากปรึกษาด้วย ควรทำยังไง เขาเองก็ยังอายุไม่เยอะ เพราะงั้นไหม เลยมีความขี้น้อยใจ เลยมีความงอแง ตอนนี้กลายเป็นว่า อยากอยู่คนเดียวโว้ยยย
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker